မနာနိုင္ေသးဘူး

<!--[if gte mso 9]> Normal 0 false false false EN-US X-NONE X-NONE MicrosoftInternetExplorer4

ခု ကိုယ့္ကိုယ္ကို စဥ္းစား စဥ္းစားရင္း ဇေ၀ဇ၀ါ လမ္းမၾကီးေပၚ မသဲမကြဲ မႈန္၀ါး၀ါး ေျခေထာက္နဲ ့ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာလည္း ၾကာေညာင္းျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရပါျပီ။ သို့ေပမယ့္ ခုထက္ထိ တကယ္တမ္း မနာနိုင္ေသး။
ဟုိးဟိုးကာလေတြကို မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ခု တစ္ေျခာက္လံုး ( ၁၁ . ၁၁ .၁၁ ) မွာ ႏွစ္ေတြအထိေတာင္ အေတာ္ေလးကို မနာမိေသးဘူး။ မခံခ်င္ အနိုင္က်င့္ေနမွန္းသိခဲ့တာ ၾကာပါျပီ။ ကိုယ့္ဖာသာေလးပဲ အသာေလးေနခဲ့တာပါ။ အသာေလးေနတာနဲ ့လည္း အသာေနတာမဟုတ္ျပန္ဘူး။
လူတစ္ေယာက္ကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္ခဲ့လို ့ နာက်င္ရင္ အဲဒီလူကို ဘယ္လိုဆက္ဆံရမလဲ။ ျပန္လည္ကာ ေဆာ္လိုက္မလား၊ သို ့မဟုတ္ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးကို ေရွာင္ကြင္းမလား ။ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေတာ့ ေရြးခ်ယ္ရပါမယ္။ ဒီအတိုင္းေလးပဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ ဒုကၡ တစ္ေထြးတစ္ပိုက္ၾကီး ကိုယ္ပဲ ခံေနရဦးမယ္။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ နာမွန္းသိရင္ နာတာကို လြတ္ေအာင္ လုပ္ဖို ့ လိုတယ္ေပါ့။ တကယ့္ကို မနာေသးသလားလို ့ေတာင္ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးမိရဲ ့။ ဟုတ္လည္း ဟုတ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ရုန္းသလိုလိုေလး လႈပ္ရွားၾကည့္ရဲ ့။ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြကမ်ားသား။ ဟိုၾကည့္ရ ဒီၾကည့္ရ သံေယာဇဥ္ၾကိဳတန္းမ်ား ရႈပ္ေထြးေပြလီေနျပန္တယ္။
လူတစ္ေယာက္ကို နာက်င္မုန္းတီး မျမင္ခ်င္သေလာက္ျဖစ္သလိုမ်ိဳး ဘ၀ကို ထဲထဲ၀င္၀င္ နာသည္ဆိုပါမွ ဆင္းရဲတဲ့ ဘ၀ကလည္းလြတ္ေျမာက္ခ်င္ပါလိမ့္မယ္။ ဘ၀က နာတတ္မွလည္း တိုးတက္ခ်င္စိတ္ရွိမယ္။ တုိးတက္ေအာင္လည္း လုပ္မယ္ေလ။
ကိုင္း အမွတ္တရ အျဖစ္အေနနဲ ့ ေရးျခင္းပါ။ ဘ၀နာတတ္ဖို ့ပါပဲ။ ဘ၀နာမွ တိုးတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါလိမ့္မယ္။ တိုးတက္လာပါလိမ့္မယ္။ ပါဠိ အလို ေျပာရရင္ ဘ၀ ကို ဒုကၡ ျမင္ပါမွ တိုးတက္ပြါးမ်ားျခင္း ဘာ၀နာ အလုပ္ လုပ္ျဖစ္မယ္လို ့ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ခုေတာ့ ျမတ္ေရာင္နီ အရွင္ကား မနာနိုင္ေသး ျဖစ္ေရာ့ေခ်။

ဘ၀မွာ တိုးတက္ၾကပါေစ
ဘာ၀နာ ပြါးမ်ားနိုင္ၾကပါေစ

ျမတ္ေရာင္နီ

တစ္ေျခာက္လံုး အမွတ္တရာ

( ၁၁ ၊ ၁၁ ၊ ၁၁ )