ဘ၀စင္ ဘ၀င္ရႊင္ စကားေတာ္

ဘ၀စင္ ဘ၀င္ရႊင္ စကားေတာ္

လူဆိုသည္မွာ စကား ေျပာခ်င္လာျပီဆိုရင္ ကိုယ့္မွာ ေပ်ာ္လို ့ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေျပာစရာ ရွိလို ့ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ လ်ွိဳ ့၀ွက္စကားကို မေနနိုင္လို ့ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ အမွန္ကို ေဖၚထုတ္လိုလို ့ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာရမည့္ အေနထား ေရာက္ လာလ်င္ ေျပာကိုေျပာတတ္ၾကပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ ့က ကိုယ့္မွာ ေပ်ာ္စရာေလးေတြျဖစ္တာနဲ ့ အနီးနားရွိသူ မေနရ ၊ ဒါကိုပဲ ထပ္ခ်ည္းတလဲလဲ ေျပာေတာ့တာပဲ။ နားေထာင္တဲ့သူ နားေထာင္ခ်င္တာ နားမေထာင္ခ်င္တာကို သိပ္ဂရုမစိုက္ဘူး။ သူေျပာဖို ့ အဓိက ျဖစ္တယ္။

တစ္ခ်ိဳ ့က ေျပာစရာရွိလို ့ကို မျဖစ္မေနကို ေျပာရပါတယ္။ ေျပာကို ေျပာမွလည္း တစ္ျခားသူ သိမွာ ျဖစ္တယ္။ မေျပာမျပီး မတီးမျမည္ ပံုစံမ်ိဳးလို၊ ေျပာမွသိ ထိမွနာ လိုျဖစ္တယ္ေပါ့။

တစ္ခ်ိဳ ့က လ်ွိဳ ့၀ွက္စကားကိုေသာ္လည္း မေျပာပါနဲ ့ ဆိုတာကိုေတာင္မွ ေျပာတတ္ၾကေသးတာပဲ။ ဟိုတုန္းက ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ ၾကားဘူးတယ္။ ဘုရင္ၾကီးက မဟုတ္တာ လုပ္သတဲ့။ မဟုတ္တာ ဆုိ လို ့ တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ ့။ သူမ်ားမသိေအာင္ ဆန္ဖြဲကို စားပါသတဲ့။ ဒါကို စားေတာ္ဆက္ အမတ္မွ တစ္ပါး ဘယ္သူမွ မသိဘူးတဲ့။ ရွင္ဘုရင္ကလည္း အဲဒီအမတ္ကို ေျပာထားပါသတဲ့။ ဒီသတင္း ျပည္သူလူထုထံ ေပါက္ၾကားလို ့ကေတာ့ လက္ျပန္ၾကိဳးေနာက္တုပ္ ၊ ဓားခုတ္သတ္မည္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ ့ စားေတာ္ဆက္ အမတ္ကလည္း မေျပာပဲကလည္း မေနနိုင္၊ ေျပာျပန္ရင္လည္း ဘုရင္က အမ်က္ ေတာ္ရွျပီး အသက္အႏၱရာယ္ရွိတယ္။ ဒီလိုနဲ ့ စားေတာ္အမတ္ကလည္း ေတာထဲ တစ္ေနရာ သစ္ပင္ ၾကီးကို လူအမွတ္နဲ ့ ဘယ္သူမွကို မေျပာဘဲ မေနနိုင္တာနဲ ့ဘုရင္ၾကီး ဖြဲစားတယ္၊ ဘုရင္ၾကီး ဖြဲစား တယ္ ေန ့စဥ္ဆိုသလို သြားေျပာေလသတဲ့။ ဒါကေတာ့ သာဓကေပါ့ေလ။

တစ္ခ်ိဳ ့ၾကျပန္ေတာ့ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ေဖၚထုတ္ေျပာပါသတဲ့။ အမွန္ကို ေျပာျပလိုက္တာဟာ လည္း ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ပြင့္ထြက္လာတာပါပဲ။ အဒီပြင့္ထြက္မႈက တကယ္ခံစား ခ်က္ အျပည့္ရွိတာမို ့အမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိတယ္ေပါ့။

ဥပမာ သံုးေလာကရဲ ့ ဥကၠ႒္ ျဖစ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားဆုိရင္ေပါ့၊ ဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ေန ့မွာ အပီျပင္ကို ပီတိက တစ္ဟုန္ထိုး စိတ္ကို ႏႈိးေဆာ္လိုက္တာမို ့ ဘ၀စင္ ဘ၀င္ရႊင္စကားေတာ္ ထြက္က်လာ တယ္ေပါ့ေလ။

အဲဒီ စကားေတာ္ကို ေလ့လာဖတ္ ၾကည့္ရေအာင္-

၁၅၃။ အေနကဇာတိ သံသာရံ ၊ သႏၶာ၀ိႆံ အနိဗၺိသံ၊
ဂဟကာရံ ဂေ၀သေႏၱာ ၊ ဒုကၡာဇာတိ ပုနပၸဳနံ ။

၁၅၄။ ဂဟကာရက ဒိေ႒ာသိ ၊ ပုန ေဂဟံ န ကာဟသိ၊
သဗၺာ ေတ ဖာသုကာ ဘဂၢါ ၊ ဂဟကူဋံ ၀ိသခၤတံ ၊
၀ိသခၤါရဂတံ စိတၱံ ၊ တဏွာနံ ခယမဇၥ်ဂါ။
( ဥဒါန၀တၳဳ ၊ ဇရာ၀ဂ္ ၊ ဓမၼပဒ)

ဒါပဲ။ ပါဠိလို ဘ၀င္ရႊင္စကားေတာ္ေျပာသြားတာက။
ပါဠိစကားလံုးက ဥဒါန၊ ဥဒါန္းလို ့လည္းေခၚပါတယ္။

ပါဠိဆိုလိုတာကို တိုက္ရိုက ္ဘာသာျပန္မဟုတ္ဘဲ
အမ်ားနားလည္တဲ့ ျမန္မာစကားနဲ ့
ကိုယ္နားလည္သလိုေလး
လူမ်ားအတြက္ ဘာသာျပန္ေပးရရင္ -

၁၅၃။ ငါဟာ ဘ၀ကို ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေနတဲ့ လက္သည္ ေဖၚေကာင္ကို ရွာရင္း အေျဖမေပၚခဲ့လို ့ ဘ၀မ်ားစြာမွာ ဒုကၡမ်ားစြာနဲ ့ ခဏခဏပဲ က်င္လည္ခဲ့ရတယ္။

၁၅၄။ဘ၀ကို ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေနတဲ့ ( ဒုကၡေပးေနတဲ့ ) လက္သည္ေဖၚေကာင္ ေမာင္တဏွာ၊ ဒီေန ့ အေျဖေပၚျပီ။ မင္းဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္ျပီ။ ေနာက္ထပ္ မင္း ဘ၀ခႏၶာကို ျဖစ္ ေအာင္ ဖန္တီးလို ့မရေတာ့။ မင္းရဲ ့ ကိေလသာ တစ္သုိက္ မွန္သမွ် ငါ အနိုင္ယူလိုက္ျပီ။ လုပ္ခ်င္ ရာရာ ဖန္တီးျပဳျပင္လို ့မရတဲ့ ေနရာေရာက္ေနျပီ။ တဏွာဆိုတဲ့ မင္းနဲ ့ လုံး၀ စာရင္းရွင္း ဇာတ္လမ္း ျပတ္ျပီ။

ဒါကိုပဲ ခုေခတ္မွာေတာ့ အေနကဇာတိ ကစလို ့ တိပါဠိကိုျဖဳတ္ျပီး အေနကဇာတင္လို ့ ဆိုပါတယ္။ အေနက - မ်ားစြာ ၊ ဇာတိက ဘ၀။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ဘ၀မ်ားစြာတင္လို ့ ျမန္မာ အဓိပၸါယ္ သေဘာၾကီး ျဖစ္ေနသလားလို ့ ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အေနနဲ ့ အားလံုးျခံဳငံုျပီး ဘ၀စင္သြားျပီမို ့ ဘုရားရွင္ရဲ ့ဘ၀င္ စိတ္ ေတာ္ ရႊင္ကာ စကားေတာ္ ထြက္ေပၚလာတာပါ။

ဒီလိုနဲ ့ ကိုယ္ကလည္း ဘ၀စင္ ဘ၀င္ရႊင္ စကားေတာ္ရယ္လို ့ ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ အိမ္သစ္တက္ ၊ တိုက္သစ္တက္ မဂၤလာတိုင္း ျပဳလုပ္ေနက် ဗုဒၶါဘိေသက အေနကဇာတင္တာကို သိေစခ်င္တာနဲ ့ပဲ ေဆာင္းပါးအေန ေရးလိုက္တာပါ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဂါထာကား ဥပမာျဖင့္ တင္စားကာ ေရးထားေသာ္လည္း
တင္စားမႈ၏ ဥပေမယ်ကိုသာ ယူျပီး ဘာသာျပန္ထားပါသည္။
ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ား နားလည္ေပးေတာ္မူကုန္။


ျမတ္ေရာင္နီ
( ၀၃၊ ၁၁ ၊ ၂၀၁၀ )

.