၁၂ ရက္ေန ့ ညေနက ေနသာသာမို ့ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
လမ္းေလွ်ာက္သြားတယ္ ဆိုေပမယ့္ ဘုရား၀တ္ျပဳ၊ တရားထိုင္ခ်ိန္
ကိုေတာ့ အမီ ျပန္လာရပါတယ္။ ဒါမွလည္း လာေနက် သို့ မဟုတ္
အသစ္ေလ့လာကစ လူေတြ အဖို ့ အဆင္ေျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အျပန္ ၂ မိနစ္ေလာက္ ေနာက္က်ေနတာနဲ ့ ကိုယ့္ရဲ ့အေဖၚ ဂ်ာမန္
ဥဴးဇင္းက ေျပာပါတယ္။ တုံးေခါက္တာ အသံၾကားလားေပါ့။
ေအး ၾကားရတယ္။ ဘယ္နားကထိ ၾကားရသလဲတဲ့။ လုပ္ျပန္ေပါ့။
ေဟာဟုိ လမ္းထိပ္ထိ ၾကားရပါ့ဗ်ာ လို ့ ေျပာလိုက္တယ္။
ျပီးမွ သူက ေျပာတယ္။ ဘုရားခန္းထဲမွာ လူအသစ္ ဒီေန ့ ေရာက္လာတယ္။
သူက အိႏၵိယက ။ ခု ေရာက္တာ ဒီမွာ ၂ ႏွစ္ရွိျပီတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူက ဂ်ာမန္လို
ေျပာတတ္တယ္တဲ့။ ေအး ေအး ဟုတ္ျပီ။ ငါ ဘုရား၀တ္ျပဳလိုက္အံုးမယ္
ဆိုျပီး သူက အျပင္ထြက္သြားတယ္။
ကိုယ္ကလည္း ဘုရားခန္းထဲမွာ အသင့္ထိုင္ေနေလတဲ့ ဒကာမကို ေမးလိုက္တယ္။
ဂ်ာမန္ဘာသာစကားနဲ ့ဂ်ာမန္လို ေျပာတတ္သလားလို ့။ ဒကာမက ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလး
ဟုတ္ေပါ့ ဆိုျပီး ေျပာပါတယ္။
ကိုယ္ကလည္း သူက အိႏၵိယ ကလာတာ၊ ဒီမွာ ၂ႏွစ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္က ဂ်ာမန္လို
တရားေျပာလိုက္ရင္ ကိုယ္ရဲ ့ဂ်ာမန္ကမေကာင္း သူကလည္း နိုင္ငံျခားသားဆိုေတာ့
နားမွ လည္ပါ့မလားလို ့ ေတြးျပီး အဂၤလိပ္လို ေျပာေဟာခဲ့ပါတယ္။
ပထမ ဘုရား၀တ္ျပဳၾကစို ့ေပါ့။ ပါဠိလို ရြတ္ဆိုကာ ျပဳၾကတာေပါ့။ ျပီးမွ တရားထိုင္မယ္။
ဒီလိုနဲ ့ စျပီး ဘုရား၀တ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ပါဠိလိုလည္း ရြတ္တတ္ေပသား။ ငါးပါးသီလ
ေပးေတာ့လည္း ေနာက္က လိုက္ဆိုတတ္ပါ့လား။ ေတြးၾကည့္မိတာက သူက
တကယ္ပဲ အိႏၵိယသူဆိုေတာ့ ရြတ္တတ္တာေပါ့ေလ လို ့ စိတ္ထဲထားခဲ့ပါတယ္။
ဘုရား၀တ္ျပဳ၊ သီလေပးသီလယူျပီးေနာက္ တရားထုိင္နည္းကိုလည္း အဂၤလိပ္လိုပဲ
ေျပာၾကည့္ပါတယ္။ နားလည္ရဲ ့ေနာ္ ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း နားလည္ပါတယ္လို ့
ေျပာပါတယ္။
အားလံုး တရားထုိင္ျပီး သြားေတာ့ စပ္မိစပ္ရာ ေမးတာေပါ့ေလ။ ဘယ္ကလာတာလဲ။
( ျပံဳးကာ ) ဂ်ာမဏီကပါ။ ဘယ္မွာေနတာလဲ။ ဖရိုက္ဇင္းမွာပါ။ ဖရိုက္ဇင္းသူပါတဲ့။
( ထင္ေတာ့ ထင္သား၊ အသားလည္း မမည္း။ စကားလည္း မ၀ဲ။
ခုမွ...ခုမွ ... သူေျပာျပိးကာမွ။ ေတာ္လိုက္တဲ့ ငါ ...)
အိုးမိုင္ ဘုရားေရ။ ခုနက ဂ်ာမဏီဘုန္းၾကီးက ေျပာသြားတာ။ ဒကာမက အိႏၵိယက
လာတာ။ ႏွစ္ႏွစ္ရွိသြားျပီတဲ့။ နို ့မို ့ေၾကာင့္ ဂ်ာမန္စကား ေျပာတတ္သလား လို ့
ေမးတာပါ။ ဒါဆို သူေျပာတာ ဘုန္းဘုန္း အၾကားမွားတာ ေနမွာပါ ေနာ္ လို ့
ေျပာခဲ့တယ္။ ဟုတ္ဘူး။ သူလည္း အဲလိုပဲ ၾကားပါသတဲ့။ ဟင္ ...ဟုတ္လား။
အဲဒါဆို ကိုယ္က မွန္တာ ။ သူက မွားၾကားတာေပါ့ေလ။ ေဟ...။
တကယ္ေတာ့ တပည့္ေတာ္မက အိႏၵိယမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေနခဲ့တာပါ။ ျပီးေတာ့ ဆရာမၾကီး
တစ္ေယာက္ထံ မႏၱရ သင္ျပီး၊ တရားထုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ခုန ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ သြားတာက
ဆန္းစကရစ္ ( သကၠတ )လားတဲ့ လို ့ ေမးပါတယ္။
မဟုတ္ပါဘူး။ ပါဠိပါ။ ပါဠိနဲ့ ဆန္းစကရစ္ဆိုတာ အတူတူပဲ မဟုတ္လားတဲ့။
အတူတူေတာ့ မဟုတ္ဘူး ၊အေတာ္ေလး တူပါတယ္ လို ့ ထင္ပါတယ္။
ဂ်ာမန္နိုင္ငံမွာ ဒီယာလက္ စကားလိုေပါ့။ ပါဠိက ပုတၱဆိုရင္ ဆန္းစ္ကရစ္က ပုတရ။
ပါဠိက ဓမၼဆိုရင္ သကၠတက ဓရ္မ လို ့ ဆိုပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းလည္း သင္ေတာ့
မသင္ဘူးပါဘူး။ နဲနဲကြာတယ္ေပါ့။ ဆန္းစကရစ္က သုံုးေနတဲ့သူ ရွိပါတယ္။
ပါဠိက လက္တင္စကားလိုေပါ့။ ဘုန္းၾကီးေတြပဲ ေလ့လာတာမ်ားပါတယ္
စသျဖင့္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ( ခုမွပဲ ရွင္းေတာ့တယ္။ ဖရိုက္ဇင္းသူ ပါ့လား)
( ဂ်ာမန္လို ေျပာတတ္သလား ေျပာမိလိုု ့)အန္ ့ထ္ရွဴးလ္ဒီဂုန္။
ေဆာရီးပါဗ်ာ။ သူကလည္း ရပါတယ္ေပါ့ လို ့ ေျပာပါတယ္။
ေအာ္... ငါ့ႏွယ္... အျဖစ္ကလည္း
ဂ်ာမန္သူ ဖရိုက္ဇင္းသူကိုမွ ဂ်ာမန္လို ေျပာတတ္သလားတဲ့ ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဒိုင္ယာယီစာအုပ္ထဲ မေရးေလာက္တာနဲ ့
အမ်ားဖတ္လို ့ ရတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဒုိင္ယာယီမွာ တင္လိုက္ပါတယ္။
ျမတ္ေရာင္နီ
( ၁၂ ၊ ၀၇ ၊ ၂၀၁၁ )
ဒီေနရာေလးမွာ ေရးပါ..
No comments:
Post a Comment