မကၽြတ္ေသး

သီတင္းက်ြတ္ျပီ။ ခုထက္ထိ က်ြန္ဳပ္ကား မက်ြတ္ေသး။
မက်ြတ္ဆို.. က်ြတ္..ေအာင္ လုပ္ဖို ့ဆိုတာလည္း ..........။

၀ါဆိုလျပည့္ေန ့ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ရန္ကုန္ျမိဳ ့မွာ တစ္ညတာ ၾကိန္းစက္အနားယူခဲ့ျပန္တယ္။
ေနာက္ေန ့ အျမန္ရထားဆိုတဲ့ အထူးရထားနဲ ့ ေနျပည္ေတာ္ကို
၈ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ျပန္စီးခဲ့ျပီး ေနျပည္ေတာ္အနီးရွိ ျမိဳ ့ေလးေသးေသးမွာ
သီတင္းသံုးေနရာယူခဲ့ပါတယ္။
.ေရာက္ခဲ့ ေနခဲ့တာက စာသင္တိုက္ ။ သံဃာက ရာေက်ာ္။
ကိုယ္ေနရာယူ တာ၀န္ယူခဲ့ရတာက တိုက္အုပ္ စာခ် ဆရာအျဖစ္။
ဒါ့အျပင္ အလုပ္ တစ္ခုက ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေန ့ တရားေဟာ ဓမၼကထိကအလုပ္။

ဂ်ာမဏီမွာ ေနခဲ့စဥ္က ျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ တစ္ပတ္တစ္ခါ ေဆာင္းပါးေလး
ေရးမယ္လို ့ မွန္းထားခဲ့ေသး။ သို ့ေပမယ့္ ေတြးခ်က္ ေရးခ်က္က ေ၀းခဲ့။

ယူခဲ့ရတဲ့ တာ၀န္နဲ ့ ညီေအာင္ အလုပ္က တကယ့္ကို လုပ္ရပါသေကာ။
မနက္ အိပ္ယာထ ဆိုျပီ ဆိုတာနဲ ့ သံဃာမ်ား ဘုရား၀တ္ျပဳ တရားထိုင္ေစဖို ့
နံနက္ ၄ နာရီ ၁၅ ဆို ထ ကာ ႏႈိးေဆာ္တာက ပထမ။
ဘုရား၀တ္ျပဳျပီးရင္ ၀ါတြင္းကာလမို ့ အရုဏ္ဆြမ္းခံ က ဦးေဆာင္ကာ ၾကြရေသးတယ္။
ဆြမ္းခံ ျပန္အလာ အရုဏ္ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾက။ ျပီးတယ္ဆိုတာနဲ ့ပဲ ေက်ာင္းေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္ၾကေပါ့။
အဲဒီကေန စလိုက္တာ တစ္ေန ့ တစ္ေန ့ စာ၀ါ ငါးၾကိမ္ေလာက္ တာ၀န္ယူခဲ့ရတယ္။

အားတဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စာ၀ါခ်ခ်ိန္ စာ၀ါခ်။ စာ၀ါမခ်ရင္ စာ၀ါခ်ဖို ့
စာကို ၾကိဳတင္ကာ ျပန္ၾကည့္ခဲ့ရေသးတယ္။ စာ၀ါ ခ်တယ္ဆိုတာကလည္း အတန္းေသးေသး
ေသာ္မွ ေတာင္ျမိဳ ့ မဟာဂႏၵာရံု ဆရာေတာ္က ၾကိဳၾကည့္ရတယ္ ဆိုတာကိုး။
ခုေတာ့ ကိုယ္ယူထားတဲ့ အတန္းေတြ ၾကိဳၾကည့္ဖို ့ မလိုတဲ့ အတန္းေတြ ရွိေပမယ့္
ဓမၼာစရိယ တန္း စာ၀ါကိုေတာ့ ၾကည့္မထားရင္ ဘာကို စေျပာရမွန္း အစဥ္က်မွာ မဟုတ္။
ငယ္လတ္ၾကီး အတန္းမ်ား၊ သာမေဏေက်ာ္ အတန္းမ်ားမွာကား အထူးတလည္မၾကည့္ခဲ့ရ။
ဒီအထဲမွာ ဓမၼာစရိယ ေအာင္ျပီးထားတဲ့ ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးကိုလည္း ကိုယ့္အေနနဲ ့
အဂၤလိပ္စာက ပို ့ခ်ေပးရေသးတယ္။ ညက်ေတာ့လည္း ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေအာင္
ေပးလိုက္ေတာ့ ျပန္ျပီး ျပန္စစ္ရ။ တစ္ပတ္တစ္ခါလည္း စာေမးပြဲ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တယ္။
ဒါက စာ၀ါနဲ ့ပါတ္သက္လို ့ေပါ့ေလ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ တရားေဟာရတဲ့ အလုပ္။ ပထမကေတာ့ အေျခခံ တရားမ်ားျဖစ္တဲ့
စတုရာရကၡေခၚတဲ့ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြါးနည္း၊ ေမတၱာပြါးနည္း၊ အသုဘဘာ၀နာ ရႈနည္း ၊
မရဏႆတိ ဘာ၀နာ ေတြကို တစ္ပါတ္ တစ္ခါ ေဟာတယ္။ နာရီ၀က္ေဟာျပီး နာရီ၀က္
တရားထိုင္ၾကဆိုေတာ့ စာၾကည့္ဖို ့ သိပ္မလိုေသး။

အေျခခံတရားဆိုတဲ့ ကမၼ႒ာန္းတိုင္းနဲ ့ သင့္ေတာ္တဲ့ တရားမ်ားကို ေဟာၾကားျပီး
ကြန္ပ်ဳတာနဲ ့ ေက်ာင္းျပီးျပီး သာသနာ့ေဘာင္၀င္ေရာက္လာတဲ့ ဦးဇင္းေလးတစ္ပါးက
မွတ္တမ္းက်န္ေအာင္ စီဒီ သြင္းမယ္ ဆိုေတာ့ မဟာသတိပ႒ာန္သုတၱန္ကို ရွစ္ပိုင္းေတာင္
ေဟာျဖစ္ခဲ့တယ္။ မေဟာခင္မွာ စာေတြကို အားတဲ့ အခ်ိန္ အားသလို တစ္ပတ္လံုးဆိုသလို
ၾကည့္ရတယ္။ စာလည္း ၾကည့္ရသလို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ရျပန္တယ္။

ဒီလိုနဲ ့ ဒီႏွစ္၀ါတြင္းမွာ အင္တာနက္ဆိုင္မွာ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ အီၤးေမးလ္ စစ္ရံု၊
ေမးလ္ျပန္ပို ့ရံုေလာက္သာ ျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စာေရးဖို ့ အေျခေနက မေပးခဲ့။
( ဒိုမိန္း လွဴထားတဲ့ အလွဴရွႈင္ေတြကိုေတာင္ အားနာမိရဲ ့။ ဒုိမိန္းလွဴထားေတာ့
ကိုယ္ထင္သလို ေရးရျပီထင္ထားခဲ့တာ။ မဖြင့္တတ္လို ့ စာေတာင္မေရးျဖစ္။ )

ခုေတာ့ကား ေက်ာင္းေလးရက္ခန္ ့ စာ၀ါ နားသည္မို ့ စာေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လို ့ သူငယ္ခ်င္း
တစ္ပါးရဲ ့ အကူညီျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္တင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကလည္း သူ နိုင္ငံျခားရွိေနသေရြ ့
ကူညီေပးမယ္ လို ့ သိရပါတယ္။

ဒီလိုဒီလို အေၾကာင္းမ်ားရယ္ေၾကာင့္ ကိုယ္ခ်လက္စ စာ၀ါမ်ားကလည္း အတန္းစဥ္အလိုက္မ်ားေနလို ့
၀ါက်ြတ္ေပမယ့္ မက်ြတ္ေသး ျဖစ္ရေတာ့တယ္။


ျမတ္ေရာင္နီ
၁၇ ၊ ၁၀ ၊ ၂၀၁၁
.