ၾကီးပြါးေၾကာင္း

ၾကီးပြါးေၾကာင္း

လူတိုင္း လူတိုင္း ၾကီးပြါးေအာင္ မျဖစ္မေန အလုပ္ကို လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ၾကီးပြါးေအာင္ လုပ္တဲ့ ေနရာမွာလည္း အေနထားျခင္းေတာ့ မတူဘူးေပါ့။ အေနထားအရ လုပ္ၾကရတာပါ။

ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ၾကီးပြါးခ်င္ တယ္ဆိုပါက စာၾကိဳးစား ရပါမယ္။ စာၾကိဳးစားမွ ပညာထူးခ်ြန္ မယ္။ ပညာ ထူးခ်ြန္တာဟာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အတြက္ ၾကီးပါြး ျခင္းပါပဲ။ မသမာတဲ့ နည္းလမ္းနဲ ့ ပညာထူးခ်ြန္တဲ့ ဘြဲ ့ထူး ဂုဏ္ထူး ရယူထားရင္ ၾကီးပြါးတယ္လို ့ မဆို သာ။

စီးပြါးေရးသမားကလည္း စီးပြါးေရး ျဖစ္ထြန္းဖို ့ ၾကိဳးစားရပါမယ္။ နည္းမွန္ လမ္းမွန္နဲ ့ ၾကိဳးစားရမယ္ေပါ့။ နည္းမွန္ လမ္းမွန္နဲ ့ စီးပြါးျဖစ္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ၾကီးပြါးတယ္ လို ့ ဆိုရပါမယ္။ မသမာ နည္းနဲ ့ စီးပြါးရွာလို ့ၾကီးပြါးတာကေတာ့အမ်ားအျမင္ ၾကီးပြါးေသာ္လည္း ၾကီးပြါးတယ္လို ့ မဆိုသာ။

ထို ့အတူပါပဲ တရားသမားကလည္း တရားနည္းလမ္းက်စြာ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရပါမယ္။
သို ့မွသာ ၾကီးပြါးတယ္ လို ့ဆိုရပါမယ္။ တရားသမားမွာေတာ့ မသမာ နည္းကို သံုးတယ္ ဆိုတာ မရွိကို မရွိရပါဘူး။ မသမာနည္း သံုးျပီး ၾကီးပြါးတယ္ဆိုရင္ အဲဒီဟာက ၾကီးပြါးတယ္လို ့ထင္တာပဲ ျဖစ္မယ္။ မသမာနည္းဟာ တရားသမား အလုပ္မဟုတ္ပါ။ တရားသမားအတုပါ။ တရားသမား အစစ္ မတရား နည္းကို မလုပ္ပါ။ တရားသမား အတု ၾကီးပြါးတာ ၾကီးပြါးတယ္လို ့ မဆိုသာ။

လူ ့ဘံုေလာက လူ ့ဌာန၀ယ္ အေရးကလည္း က်ယ္လိုက္ပါဘိသနဲ ့။ ဒါေၾကာင့္ အေရးမွန္သမွ် မွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းနဲ ့ ကိုယ့္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေပၚ သံုးသပ္ရပါမယ္။ လုပ္ေဆာင္ၾကရပါမယ္။ တရားနည္းလမ္းက် ၊ မက် ဆိုတာကိုေပါ့။ တရား နည္းလမ္း မွန္ခဲ့ရင္ ၾကီးပြါးတယ္ေပါ့။ ဘယ္အေရး လုပ္လုပ္ မတရားလုပ္ျပီး ၾကီးပြါးရင္ ၾကီးပြါး တယ္လို ့ မဆိုသာ။

ရဟန္းတစ္ပါးရဲ ့ ၾကီးပြါးေၾကာင္းကိုေတာ့ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက ဤကဲ့သို ့ ဆိုဆံုးမ ထားပါတယ္။

ေဆာင္ပုဒ္ = ရဟန္းကိစၥ၊ ႏွစ္ဓုရ၌၊ လံု ့လ အားသည္း၊ ဟိတ္ဟန္နည္း၍၊
ပစၥည္းမသို ၊ စိတ္မတို ၊ ခင္ပ်ိဳ ၾကီးပြါးေၾကာင္း။

ေတာင္ျမိဳ ့- မဟာဂႏၶာရံု ၊ ယခုလက္ရွိ နာယကခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ကေတာ့
ခင္အိုလည္း ၾကီးပြါးေၾကာင္း ဆိုျပီး ထည့္စြက္ ဆံုးမေတာ္မူပါတယ္။

( ခင္ပ်ိဳ- ရဟန္း ငယ္မ်ား ။ ခင္အို ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၊
ေရွး အခါက သံုးသည့္ အသံုးႏႈန္း ျဖစ္ပါတယ္ )

ရဟန္း တစ္ပါး ၾကီးပြါးဖို ့အတြက္ လိုအပ္တာေတြက-

၁။ ရဟန္း အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ပရိယတ္သင္ယူျခင္း၊ ပို ့ခ်ျခင္း၊ တရားေဟာျခင္း ဂႏၳဓုရ နွႈင့္၊ တရားထိုင္ ျခင္း ၀ိပႆနာဓုရ ဆိုတဲ့ ကိစၥ ႏွစ္ရပ္မွာ စြမ္းစြမ္းတမံ တတ္နိုင္သေရြ ့ လံု ့လ ၾကီးစြာ ၾကိဳးစား ရပါ မယ္။ ဒီ အလုပ္ ႏွစ္ခု တစ္ခုခုမွ လုပ္မေနရင္ေတာ့ ရဟန္းတစ္ပါး အတြက္ ၾကီးပြါးတယ္ လို ့ မဆိုရာ။

၂။ ရဟန္း ျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက ဟိတ္ေတြ ဟန္ေတြက မထားရပါဘူး။ ဟန္ေဆာင္မႈကို ဆိုလိုတာပါ။ ၀ိနည္းအတိုင္း ျပဳမူေနထုိင္တာကို ဟိတ္ၾကီး ဟန္ၾကီး လုပ္တယ္လို ့ ေျပာလို ့မျဖစ္။ စိတ္ဓာတ္နဲ ့ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ ့လုပ္ရပ္ ၀ိနည္းနဲ ့ကိုက္ညီဖို ့ပါဘဲ။ ၀ိနည္းနဲ ့ မကိုက္ညီဘဲ ေဆာင္ရြက္ေနရင္ ရဟန္း တစ္ပါး ၾကီးပြါးတယ္လို ့ မဆိုရာ။

၃။ပစၥည္း ပစၥယမ်ားေတြကုိ စုစုေဆာင္းေဆာင္း မထားသင့္ပါဘူး။ မထားရပါဘူး။ သံဃာအား ေ၀ပံု က် ခြဲေ၀ သံုးစြဲ ရပါမယ္။ ေရွးေရွး ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား မိန္ ့ဆိုၾကတာကေတာ့ ဘုန္းၾကီးမြဲ လွည္းတစ္ စီး တိုက္- ပါတဲ့။ အဲလို ဆိုရုိးစကားမ်ား ရွိတာမို ့ ေပါမ်ားေနလ်င္ သင့္ေတာ္သလို စြန္ ့က်ဲ ေပးကမ္း ေထာက္ပံ့ရပါမယ္။ ပစၥည္းေတြ ရသေလာက္ သိမ္းထားျပီး တပည့္တပန္းတို ့အား မစြန္ ့ၾကဲလ်င္ ရဟန္းတစ္ပါး ၾကီးပြါးတယ္လို ့ မဆိုရာ။

၄။ ရဟန္း ဆိုတာ စိတ္မတိုမိေအာင္ အျမဲတမ္း သတိနဲ ့ ေနရပါမယ့္။ အေၾကာင္းကား- ရဟန္း မျပဳမီ ကိုရင္ ျဖစ္ဖို ့ အတြက္ အလံုးစံုေသာ သံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ထြက္ေျမာက္ရာ ( ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မရွိရာ ) နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳပါရျခင္း အက်ိဳးငွါ ရွင္သာမေဏ ျပဳေပးေတာ္ မူပါကုန္ ဘုရား- ဆိုစကား က ဆရာ သမားထံ အာမခံလ်က္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့တာ ရွိပါျပီေကာ။ ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္ မ်ားက စိတ္တိုမႈ ေဒါသကို ထိန္းရပါမယ္။ အဲသလိုမွ စိတ္ မထိန္းနိုင္ခဲ့လ်င္ ရဟန္းတစ္ပါး လာဘ္ လာဘ ေပါမ်ား၊ နာမည္ၾကီးေနေသာ္လည္း စိတ္တိုမႈမထိန္းနိုင္တာမို ့ ၾကီးပြါးတယ္လို ့ မဆိုရာ။

ဒါက ေရႊက်င္ ဆရာေတာ္ၾကီး ဆံုးမသြားတာက ေဆာင္ပုဒ္ကေလးပါ။ အဲဒီ ေဆာင္ပုဒ္ေလးကို ကိုယ္ကလည္း အက်ယ္ခဲ့် ေတြးျပီး ေရးခ်လိုက္ပါတယ္။

အက်ဥ္းအေနနဲ ့ ဆိုလိုတာကေတာ့့ ၁။ ကိုယ့္အလုပ္ ျဖစ္တဲ့ ပရိယတ္ ၊ ပဋိပတ္ ၾကိဳးစားရမည္။ ၂။ မာယာ ေတြမမ်ားရ၊ ဥဇု- ေျဖာင့္မတ္စိတ္ထားရမည္။ ၃။ ေလာဘမထားရ။ ၄။ ေဒါသမထားရ။ ဆိုတဲ့ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ အေန မွတ္လို ့ရေပသည္။

ထိမိလွတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလး။
ျမန္မာလို ေရးလို ့သာ ေဆာင္ပုဒ္။
ပါဠိလိုသာ ေရးစပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဂါထာ။
ဘုရားရွင္ေဟာတာနဲ ့မ်ား ကိုက္ညီပါေပစြာ့ ဘုရား။

စာဖတ္လာသူ အေပါင္းလည္း
ကိုယ့္ဆိုင္ရာ အလုပ္မွာ ၾကီးပြါးေအာင္ ၾကိဳးစား အားထုတ္နိုင္ၾကပါေစ...

စပ္ဆိုခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားအား ရိုေသစြာ ရွိခိုး ဦးတင္ လ်က္...


ျမတ္ေရာင္နီ
( ၂၇၊၀၅၊ ၂၀၁၀)