ဒုကၡ မ်ားစြာထဲက ဒုကၡတစ္ခု

ဒုကၡ မ်ားစြာထဲက ဒုကၡတစ္ခု




ဒုကၡ ဒုကၡ

♫ dukkha dukkha.=သုခ သုခ
dukkha dukkha =ဒုကၡ ဒုကၡ
ဘာကိုဆိုလိုတာလဲဘရာ့..နားမလည္ လိုက္မမွီေၾကာင္းပါ...
တပည့္ေတာ္..
မီးမီး..

ဒုကၡ ဆိုမွေတာ့ ဒုကၡပဲေပါ့။
သုခမွ မရွိဘဲကိုး။
ဘ၀ ရွိသေရြ ့ ဒုကၡေ၀့ေနမည္သာ။

ပစၥည္း ခ်မ္းသာတဲ့ ဘ၀ ဆိုေသာ္ျငား
မသိေသးသူတို ့ သုခ အမွားပို ထင္တတ္သည္။

ဆင္းရဲ သူတို ့က ဒုကၡေပၚ ဒုကၡ ဆင့္ကာ
ထင္လြယ္ ျမင္လြယ္နိုင္ပါသည္။

ဒုကၡကိုဒုကၡမွန္း သိေအာင္လုပ္ပါေလ။

ဘုန္းဘုန္း


ဒုကၡ မ်ားစြာထဲက ဒုကၡတစ္ခု

မၾကာေသးေသာ ဟိုတစ္ေန ့ေလးကေပါ့။
status message မွာ ဒုကၡဒုကၡ ဆိုျပီး ေက်ာက္တံုးနဲ ့လုပ္ထားတဲ့
ငိုင္ေနတဲ့ပံုေလးကို တင္ထားလိုက္ပါတယ္။ တင္ထားျခင္း အေၾကာင္းက
လည္း ကိုယ္က လည္း ကိုယ့္အလိုက် မျဖစ္တဲ့ေန ့တစ္ခုနဲ ့ ၾကံဳမိလို ့
ဆံုမိလို ့ဆိုပါေတာ့။

ကိုယ္စဥ္းစားမိတာက သာမန္ကာ လွ်ံကာေလးပါ။ ကိုယ့္အလိုမက်တာေလာက္နဲ ့ ဒုကၡ ဒုကၡလို ့ ေျပာျဖစ္ ေရးျဖစ္တာပါ။ ခုေျပာမွာက ဘုရား ေဟာေဖၚညႊန္ျပတဲ့ မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္ထဲက ဒုကၡမ်ားစြာထဲက ဒုကၡ တစ္ခုကိုေပါ့။ ယံ ပိစၦံ န လဘတိ တမၸိ ဒုကၡံ ပါဠိ အဖြင့္ပါ။ ဆိုလိုတာက လိုတာ မရ ဒုကၡ ေပါ့။

ဘုရားရွင္ ေဟာေဖၚညြန္ျပထားတဲ့ လိုတာမရ ဒုကၡ- က ကိုယ့္ စိတ္တိုင္းမၾကတိုင္း ဒုကၡလို ့ညီးတြား တတ္ၾက တဲ့ ဒုကၡေလာက္ကိုသာ ရည္ညႊန္းေဟာထားတာ မဟုတ္ပါလား။ ပါဠိေတာ္ ကို ျပန္ျပီး ခ်ဲ ့ေျပာထားတာကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ညီးတြားတာဟာ မဆိုစေလာက္ ဒုကၡေသးေသးပါ။

ပါဠိေတာ္က ဆိုလိုတဲ့ လိုတာမရ ဒုကၡ ဆိုထားတာဟာ-

၁။ဇာတိဆိုတဲ့ သတၱ၀ါတစ္ခု ျဖစ္လာတယ္ ဆိုတာကို အင္မတန္ဆင္းရဲပါလား ၊ ဒုကၡလို ့ ျမင္လာျပီး ၊ အဲဒီ ဒုကၡကို ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို ့ စိတ္ထဲက လိုခ်င္ေတာင့္တ ေျပာဆိုရံုနဲ ့မရ။ အဲဒီလို ဒုကၡကို ဒုကၡလို ့ သိလ်က္သားနဲ ့ ျမင္လ်က္သားနဲ ့ ဇာတိဆိုတဲ့ ဒုကၡ၊ ဒုကၡဆိုတဲ့ ဇာတိ ျပန္ထပ္ ရလာတာဟာလည္း လိုတာမရ ဒုကၡ- တဲ့။

၂။ ဇာတိရလာေတာ့ မလြဲမေသြ အိုရပါတယ္။ မအိုခ်င္လို ့ကို မရတဲ့ ဓမၼတာ ျဖစ္ေနတာမို ့ အိုရတာပါ။ ပ်ိဳျမစ္ျခင္းရဲ ့ လမ္းဆံုးဟာ အိုဖို ့ပါပဲ။ အလွလည္းအို ၊ ဗလလည္းအို ၊ မ်က္စိလည္းအို ၊ နားလည္းအို အားလံုး တစ္ကိုယ္လံုး ညီတူညာတူ အိုရတာပါပဲေလ။ အိုတဲ့ ယိုယြင္းတဲ့ အရာကို ဘယ္သူကမွ မလိုခ်င္တာေတာ့ သဘာ၀ေပပဲ။ သို ့ေသာ္ အိုရမည့္သေဘာကို ငါ ဒီအအိုမရခ်င္ဘူး၊ ဟိုအအိုကို မရခ်င္ဘူး၊ ေနာက္ပိတ္ဆံုး ဘယ္အအိုမွ မရခ်င္ဘူးရယ္လို ့ စိတ္ထဲကေတာင့္ေတာင့္တတ ေနရံုနဲ ့ အအိုက မလြတ္ပါလား။ အဲလို အအိုမွ လြတ္ခ်င္လိုက္တာလို ့ ေျပာမရတာကိုက လိုတာမရ ဒုကၡပါ။

၃။ဇာတိ ရလာလို ့ ေျပာေျပာ၊ ဇရာ ေထာင္းေထာင္းလို ့ ဆိုဆို ဗ်ာဓိ ဆိုတဲ့ တရားကလည္း မေန ေပါင္။ လူငယ္ လူၾကီး မေရြး နာမႈ ဖ်ားမႈက မေရွာင္ ၊ သူ ့အလုပ္ကို သူ ့လုပ္ေဆာင္သြားတာပဲ။ သူလုပ္တဲ့ အလုပ္က မ်က္နွာၾကီးငယ္ကို မလိုက္ပါလား။

ငါ့ႏွယ္ ငါက ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္ ေရာဂါ ထူလိုက္တာ၊ ၾကီးမွ ျဖစ္ပါေတာ့လား၊ ၾကီးတဲ့သူကလည္း ငါ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ရဲ ့သားနဲ ့ကို ငါ့ ေရာဂါ ရလာတယ္ လို ့။ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္ ဆိုျပီး လူငယ္ လူၾကီး အသီးသီးဟာ သေဘာတရားကို မ်က္ႏွာလြဲျပီး စဥ္းစားရင္ေတာ့ သိပ္ပင္ပန္းလွပါ တယ္။

ေရာဂါဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျဖစ္ခ်င္တဲ့ အရာပါ။ ေသသာေသလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒီေရာဂါကို မခံစားခ်င္
ေတာ့ဘူးလို ့ေတာင္ ေျပာၾကဆိုၾကေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေသခ်င္လို ့မဟုတ္ပါဘူး။ ေရာဂါက ေပ်ာက္ကင္းလိုတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရာဂါကလည္း ဒီအတိုင္း ငါ့ ေရာဂါမရွိရပါလို၏ လို ့ စိတ္ထဲ ေတာင့္တရံုနဲ ့ မရနိုင္တဲ့ လိုတာ မရ ဒုကၡပါပဲ။

၄။မရဏဆိုတဲ့ ေသျခင္းတရားကလည္း ဇာတိ ျဖစ္လို ့ မရဏ ပ်က္ရတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ရွင္းပါ တယ္။ ဗုဒၶက်မ္းဂန္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း ယံ ကိၪၥိ သမုဒယဓမၼံ ၊ သဗၺံ တံ နိေရာဓမၼံ - ဆိုတာ ေတြ ့ရပါတယ္။ ဆိုလိုတာက ျဖစ္သမွ် အားလံုး ၊ ခ်ဳပ္ပ်က္ဆံုး ၏ လို ့ ေျပာတာပါ။

ေသတာေတာင္မွ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ေသလ်င္ ယူၾကံဳးမရျဖစ္ၾကတယ္။ အသက္ၾကီးလို ့ေသရင္ေတာ့ ေသေပ်ာ္ပါျပီ။ သက္တမ္းေစ့ျပီပဲ။ သိပ္၀မ္းနည္းစရာ မလိုပါဘူးေလ- လို ့ ေျဖသိမ့္ေတြးၾကတယ္။

တကယ္တမ္း ေသရမည့္ပုဂၢိဳလ္က ကိုယ့္အလုပ္ေတြ ေက်နပ္ေအာင္လုပ္ျပီး ေသေပ်ာ္ပါျပီ လို ့ ေျပာခ်င္ေျပာၾကပါမယ္။ သို ့ေသာ္ အဲဒီ ေသရမွာကိုေတာ့ တရားကို တကယ္ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ မသိေသးရင္ တကယ္ ေသေပ်ာ္ျပီ ဆိုေသာ္ျငား တကယ္ အစစ္ေပ်ာ္နိုင္တယ္လို ့ မထင္မိပါ။

ဓမၼပဒ ေဒသနာေတာ္မွာ သေဗၺ ဘာယႏၱိ မစၥဳေနာ- ပါတဲ့။ ဆင္အာဇာနီ ၊ ျမင္းအာဇာနီ ၊ ႏြားလား ဥသဘ ႏွႈင့္ ရဟႏၱာ အဆင့္မွ တစ္ပါး ေသျခင္းတရားကို အားလံုး ေၾကာက္ၾကပါသတဲ့။

ေၾကာက္တယ္လို ့ ယူဆမွေတာ့ အဲဒီ ေသရမွာကို ဘယ္သူမွ လိုခ်င္မွာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါ တယ္။ ေသရမွာေၾကာက္လို ့ ေသရမွာကိုလည္း လြတ္ခ်င္ၾကမွာေပါ့။ ေသရမွာကိုလည္း စိတ္ထဲက လြတ္ရေစဆိုျပီး ေျပာရံု ဆိုရံုကေတာ့ မရနုိင္ပါ။ အဲလို မရတာဟာလည္း လိုတာ မရ ဒုကၡပါပဲ။

၅။လူတိုင္းဆိုသလို စိုးရိမ္စရာ ေသာက၊ ငိုေက်ြးရျခင္း ပရိေဒ၀ ၊
ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း ၊ ပင္ပန္းျခင္း ဒုကၡ၊စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ေဒါမနႆ ၊
ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကို ၀မ္းနဲပက္လက္ျဖစ္ရျခင္း ဥပါယာသ ဆိုတာကို
တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ေတြ ့ရေနတာပါပဲ။

ဘယ္သူမွ စိုးရိမ္မႈေတြ မရွိခ်င္၊ မငိုခ်င္၊ ကိုယ္မဆင္းရဲခ်င္ ၊ မပင္ပန္းခ်င္၊ စိတ္မဆင္းရဲ မပင္ပန္းခ်င္၊ ၀မ္းနဲ ပက္လက္မျဖစ္ခ်င္ၾကပါဘူး။မလြဲသာ မေရွာင္သာ မတိမ္းသာ မယိမ္းသာ ဆိုသလို ေတြ ့ကို ေတြ ့ေနရတာ လူတိုင္းဆိုသလိုပါပဲ။ စီးပြါးေရး ၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး ေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္၊ ခ်စ္သူနဲ ့ခြဲခြါရလို ့ျဖစ္ျဖစ္၊ မခ်စ္တဲ့သူနဲ ့တြဲခါ ေနရလို ့ျဖစ္ျဖစ္ ၊ တစ္ခုခုေသာ လိုအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေသာက စတာေတြ ျဖစ္လာရတာပါ။

ေကာင္းကြက္ တစ္ခ်က္မွ မရွိတဲ့ ေသာက စတဲ့ အရာေတြကို လူတိုင္းပဲ အလိုမရွိ၊ မေတြ ့ၾကံဳလိုၾက ပါဘူး။ မဆံုလိုၾကပါဘူး ။ အလိုမရွိ ၊ မေတြ ့ၾကံဳ ၊ မဆံုလိုေသာ္လည္း ေတြ ့ၾကရ ဆံုၾကရ ေနျပန္ပါ တယ္။ အေျဖာင့္ တုိက္ရိုက္ ေျပာရရင္ အဲဒါေတြက လြတ္ေျမာက္လိုတယ္ေပါ့။ စိတ္ထဲကေနျပီး ဒီလို ေသာက ပရိေဒ၀ စတာ ေတြကေနျပီး လြတ္ေျမာက္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို ့ လိုတာကို ဆုေတာင္းရံုနဲ ့ ေတာင္းရံုနဲ ့ေတာ့ မရနိုင္ပါ။ အဲလို ကိုယ္စိတ္ၾကံတိုင္း ကိုယ့္အလို မရတာကလည္း လိုတာမရ ဒုကၡပါပဲ။

ပါဠိေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားထားတာက တကယ့္ကို နက္ရႈိင္းလွတဲ့ ဒုကၡ အစစ္ပါ။ ကိုယ္တင္ ထားတဲ့ ဒုကၡ ဒုကၡ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က ကိုယ့္အလိုမက်တဲ့ ဒုကၡ မႊားမႊားေသးပါလား။

ခုေတာ့ ဘုရားရွင္ေဟာထားတဲ့ အတိုင္း ဒုကၡမ်ားစြာထဲက ဒုကၡ တစ္ခု
ကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ ၾကည့္ရႈျပီးေတာ့ လူအမ်ား သိေစခ်င္တာနဲ ့ ဒုကၡ
မ်ားစြာထဲက ဒုကၡ တစ္ခု ဆိုျပီး ကိုယ္နားလည္သလို ျပန္ခ်ေရး လိုက္ပါေတာ့ တယ္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒကာမ ေဒၚမီးမီး ဆိုသူက
ဒုကၡဆိုထားတာကို နားမလည္ ၊ လိုက္မမီေၾကာင္း
ေျပာထားသည္မို ့ ကိုယ္ကလည္း စာေရးဖို ့
အေၾကာင္းရွာကာ ေရးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

က်မ္းကိုး- ဒီဃနိကာယ္၊ မဇၥ်ိမနိကာယ္ မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္ ၊ ဒုကၡသစၥနိေဒၵသ ဓမၼပဒ အ႒ကထာ ၊ ဒ႑၀ဂ္ ၊ ဆဗၺဂၢိယ ၀တၳဳ ႏွင့္ ထိုထိုက်မ္းလာ က်မ္းဂန္မ်ားစြာ

ျမတ္ေရာင္နီ
( ၃၀ ၊ ၀၉ ၊ ၂၀၁၀ )

.