ဆန္ ့က်င္ဘက္ အမွန္မ်ား ( ၁ )

ဆန္ ့က်င္ဘက္ အမွန္မ်ား
( ၁)


ဆန္ ့က်င္ဘက္ အမွန္မ်ား လို ့ပင္ ဆိုရပါမယ္။

သူ ့ဘက္ကၾကည့္ေတာ့ လက္ဖ၀ါး။





အဲ.. ကိုယ့္ဘက္က ၾကည့္ေတာ့ လက္ဖမိုးတဲ့ ။
ဘာညင္းစရာလို လို ့လဲ။

တစ္ဖက္သက္ၾကည့္ရင္ေတာ့ အညင္းပြါးစရာေတြ ၾကည့္ပါပဲေလ။ တကယ္တမ္းက ဟိုဘက္ ဒီဘက္ စံုေအာင္ၾကည့္ဖို ့ေတာ့ လို ပါလိမ့္မယ္။ ေလာကီေရးရမွာ တစ္ဖက္သက္ၾကည့္က အညင္းပြါးနိုင္သလို ပါ ပဲ စာေပ မႏွံ ့စပ္ေသးရင္ အညင္းပြါးစရာေတြက မ်ားသားပဲ။

ဒါေၾကာင့္ပဲ တစ္ပုိင္းေၾကာင္က်က္ စာရ ရံုနဲ ့ ခက္ပါလွ သေဘာၪာဏ္ စတဲ့ အလကၤာနဲ ့ အခ်င္းခ်င္း ေဒါသ မျဖစ္ဖို ့နဲ ့ ပိဋကတ္ အစြယ္ ေထာင္လ်င္ အပါယ္ေဘာင္ ဆင္းရလိမ့္မေလး ဆိုျပီး ဆရာေတာ္ ဘုရားက ဆံုးမထားတာပါ။

( ေတးတပ္လိုရင္းတည္း၊ ဆရာေတာ္ကား လယ္တီ ဆရာေတာ္ဘုရားလို ့ပဲ ထင္၏)။

ကိုယ္ကလည္း စာတစ္ခုတည္းကိုင္ျပီး တစ္ခ်ိဳ ့သူတို ့အတြက္ အခ်င္းခ်င္း ညင္းပြါးဖြယ္ မရွိေလ ေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာ ဆန္ ့ က်င္ ဘက္ အမွန္မ်ားဆိုျပီး စာထဲက အတိုင္း ေရးလိုက္တာပါ။ ကိုယ့္ အေနနဲ ့လည္း ႏွံ ့စပ္တယ္လို ့ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ သိသေလာက္ပဲ ေရးလိုက္တာပါ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဦေနာ ေလာေကာ ဆိုတဲ့အတိုင္း အျမဲတမ္း သတၱ၀ါတိုင္းရဲ ့ အလိုက မျပည့္ဘူး - ဆိုတာ ေဟာထားတာေတြ ့ပါတယ္။ အဲ.. အလိုျပည့္ဖို ့ကေတာ့ သႏၱဳ႒ိ ဆိုတဲ့ ေရာင္ရဲျခင္းရွိသူဟာ အလို ျပည့္တာပါပဲ။

သႏၱဳ႒ိ ရွိသူဟာ မဂၤလသုတ္မွာ ၾကီးပြါးေၾကာင္း ကုသိုလ္တိုးေၾကာင္း မဂၤလာ တစ္ပါး အေနနဲ ့ ေဟာ ထားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ သႏၱဳ႒ိ ပရမံ ဓနံ- တဲ့။ ( ဓမၼပဒ)။ တင္းတိမ္ေရာင္ရဲမႈနဲ ့တူတဲ့ ဥစၥာ မရွိပါဘူး - တဲ့။ တင္းတိမ္ေရာင္ရဲမႈ ရွိသူဟာ အခ်မ္းသာဆုံး ဓနရွင္ ေဘာ့စ္ လို ့ ဆိုရမွာေပါ့။

ကိုင္း... ဒီလိုဆိုေတာ့ အျမဲတမ္း အရာရာတိုင္းကို တင္းတိမ္မႈ သႏၱဳ႒ိ ရွိရေတာ့မွာလားလို ့ ဆန္ ့က်င္ ဘက္ အမွန္ကို ရွာၾကည့္ပါတယ္။

ဆန္ ့က်င္ဘက္ အမွန္အေနနဲ ့ ဓမၼသဂၤဏီ၊ နိေကၡပ က႑ ပါဠိေတာ္မွာ အသႏၱဳ႒ိတာ ကုသေလသု ဓေမၼသု- ယာ ကုသလာနံ ဓမၼာနံ ဘာ၀နာယ အသႏၱဳ႒ႆ ဘိေယ်ာကမ်တာ- တဲ့။

ဆိုလိုတာက ကုသိုလ္လုပ္ရမွာကို မေရာင့္ရဲရဘူး၊ ကုသိုလ္တိုးဖို ့ရာ မေရာင္ရဲမႈကို မ်ားမ်ားကို အလို ရွိရမယ္တဲ့။ ကုသိုလ္ဆိုတာကို မ်ားမ်ား, မ်ား နိုင္သေလာက္ မ်ားေအာင္ လုပ္ပါတဲ့။

ကုသိုလ္ဆိုလို ့ ဒါနေလာက္သာ မတြက္လိုက္ပါနဲ ့၊ မထင္လိုက္ပါနဲ ့။ မယူဆပါနဲ ့။ သီလ၊ သမထ၊ ၀ိပႆနာေတြလည္း ကုသိုလ္ ပါ ဘဲ။

ဆက္ျပီး မတင္းတိမ္မေရာက္သင့္တာကေတာ့ ပထမဆံုး အရိယာျဖစ္တဲ့ ေသာတာပန္ျဖစ္လို့ေတာင္ ေသာတာ ပတၱိမဂ္ကုသိုလ္ ရတာနဲ ့လည္း မတင္းတိမ္သင့္ပါဘူး။

ဘာလို ့လဲ၊ ဘုရားရွင္က အဲေလာက္ကုသိုလ္နဲ ့ ရပ္ေနရင္ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မမူပါဘူး၊ ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီး လည္း ေရွ ့ဆက္ အားမထုတ္က သတၱကၡတၱဳပရမ ခုႏွစ္ဘ၀ အလြန္ဆံုး ဘ၀ေတြမွာ က်င္လည္ရပါ အံုးမယ္။

တရားေတာ္ လာသည့္အတိုင္း ေျပာရရင္ ေက၀လ ဒုကၡကၡႏၶ- ဘယ္ဘ၀ရရ ဒုကၡ လံုးလံုးပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဥပမာ ဘ၀ကို အျပစ္ျမင္ေအာင္ စာအရွိတိုင္းေျပာပါက အနည္းငယ္ေသာ မစင္လည္း မေကာင္းနံ့ ထြက္သည္သာတည္း၊ နံေစာ္သည္သာတည္း။

( ကဲ.. မယံုဘူးလား၊ ခႏၶာ ဒုကၡ ဆိုတာ၊
ဒုကၡ အၾကီးအက်ယ္ မျဖစ္ေသးရင္ေတာ့
မနံေသးဘူးေပါ့ေလ)။

ဒါေၾကာင့္ ကိေလသာကို အၾကြင္းမဲ့ သတ္ျဖတ္နိုင္သည့္ အရဟတၱမဂ္ကုသိုလ္ ရမွသာ စိတ္ေအး ၊ လက္ေအး၊ ဘ၀ေအး ရမွာမို ့ မေရာင္ရဲ သင့္ေသးေသာ ကုသိုလ္မွာ ဒါန သီလ ဘာ၀နာ မွသည္ အနာဂါမိမဂ္ကုသိုလ္ထိ မတင္းတိမ္မေရာင့္ရဲ သင့္ဆိုတာကို နားလည္သေဘာေပါက္ ထား ရပါမယ္။

ဆန္ ့က်င္ဘက္အေနနဲ ့ အမွန္ေလးကို ပါဠိေတာ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ကာ ကိုယ္နားသလည္လို ဆန္ ့က်င္ ဘက္ အမွန္ ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ မွ်ေ၀ေပး လိုက္ ပါေတာ့တယ္။

ေလာဘ အပို အလိုမလိုက္ဘဲ
တင္းတိမ္ ေရာင္ရဲ သူ ျဖစ္ၾကပါေစ။

သာမန္ အေျခခံ ကုသိုလ္နဲ ့
မတင္းတိမ္ မေရာင္ရဲသူလည္း ျဖစ္ၾကပါေစ။





ျမတ္ေရာင္နီ
( ၀၇၊ ၀၈၊ ၂၀၁၀ )

.