ေလ်ွာက္တတ္ပါေစ 
ေလွ်ာက္တတ္ပါေစ ဆိုျပီး ေလွ်ာက္နည္း သင္ေပးတဲ့ဘုန္းဘုန္းၾကီး တစ္ပါး ျမစ္ကမ္းနံေဘး မွာတပည့္ကို ၾကီးၾကပ္မတ ္ေစာင့္ေရွာက္ကာ ထိုင္ေနပံု
သားအရြယ္ ခပ္ငယ္ငယ္ တပည့္ေလးကိုေသခ်ာ က်နစြာ ေနရာေရြးျပီး လက္ေတြ ့ ေျခေတြ ့
သတိေမြ ့ေစဖို ့တစ္နာရီ ေလ့က်င့္ ခန္း ျပဳလုပ္ပံု
ဆရာ မခိုင္းပါ။
ကိုယ့္အထင္ ကုိယ့္အေတြးနဲ ့ထူးေလမလားဆိုျပီး စမ္းသပ္သည့္ တပည့္ငယ္ ေျခဖမ်က္ခန္ ့နစ္သည့္ ေရထဲ၀ယ္ ေျခတစ္ဖက္က်ခဲ့
ေလ်ွာက္တတ္ပါေစ
ေလွ်ာက္တတ္ပါေစ ဆိုတာနဲ ့ ပတ္သက္လို့
ေလွ်ာက္တာက နွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္။
၁။ ဘုန္းၾကီးသံဃာမ်ာရဲ့ အေမး စကားကို ျပန္လည္ ေလွ်ာက္တာကလည္း ေလွ်ာက္တာပဲ။ အဲဒါက ေတာ့ ျမန္မာလို - ဘူး တယ္ ကိုေဖ်ာက္ ၊ ပါကိုေလွ်ာက္ ၊ ေလွ်ာက္တတ္ပါရေစ ဆိုတဲ့ အတိုင္း ျမန္မာ စကားကို မဟုတ္ဘူး။ ဟုတ္တယ္ - ဆိုတဲ့ စကားထဲမွာ ဘူး နဲ ့ တယ္ ကို ေဖ်ာက္ျပီး ပါ ကိုထည့္ ကာ ဟုတ္ပါဘုရား။ မဟုတ္ပါဘုရား၊ မွန္ပါ ဘုရား ၊ မမွန္ပါဘုရား လို ့ ေလွ်ာက္တတ္ရ တယ္။ ( ေရွး )
ကုိင္း.. ျမန္မာဘာသာ စကားကို ေျပာတာပါ။ အျခားဘာသာ စကားက် ဘယ္လိုလုပ္ပါ့မလဲ ၊ ဟုတ္ ရင္ ၊ မွန္ရင္ အဂၤလိပ္လို Yes ၊ ဂ်ာမန္ဘာသာလို Ja ဒီႏွစ္လံုးထဲ၊ မဟုတ္ရင္ မမွန္ရင္ No ၊ Nein ျဖစ္တယ္။ ဘူးလည္မပါ၊ တယ္လည္းမပါ။ ပါလည္းမထည့္ ဘယ္လိုေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ ဘုန္းၾကီးနဲ ့စကားေျပာရာမွာ ယဥ္ေက်းတယ္ လို ့ ေျပာရမွာေပါ့၊ ရုိင္းတယ္လို ့ ထူးေျပာလို ့မရဘူး။
ျမန္မာစကားကို ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈအတိုင္း ဘုန္းၾကီးနဲ ့ စကားေျပာတဲ့အခါ ေလွ်ာက္တတ္ရင္ေတာ့ ယဥ္ေက်းတယ္ေပါ့ ၊ အဲလို ေလွ်ာက္တတ္သူေပါ့ေလ။ အဲဒါ ပါးစပ္နဲ ့ ေလွ်ာက္တာပါ။
၂။ခုေျပာခ်င္တာ တစ္ခုကလည္း ေလွ်ာက္တာပဲ၊ ေနာက္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ေျချဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း ပါပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္တာကလည္း သာမန္ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း ၊ တရားသတိနဲ ့ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း ဆိုျပီး နွစ္မ်ိဳးပါ။ သာမန္ေလွ်ာက္တာကေတာ့ သာမန္မို ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ တရားသတိနဲ ့ ေလွ်ာက္ ပုံကို ေျပာျပခ်င္တာပါ။
အစ တရားသတိနဲ ့ ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘယ္နဲ ့ ညာ လွမ္းတာကိုပဲ လွမ္းတဲ့ ေျခလွမ္းတိုင္းကို သိေနဖို ့ေလွ်ာက္ရံုပါပဲ။ အဲဒါမွ အဆင္ေျပမႈ ရွိပါမယ္။ သတိနဲ ့ မိတ္ဆက္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ နဲနဲေလး သတိ အားေကာင္းလာျပီ ဆိုတာနဲ ့ ညာဘက္ ေျခေထာက္လွမ္းခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ပထမဆံုး ေျခကို ၾကြရပါတယ္။ ေျခမၾကြခင္ ၾကြခ်င္တယ္ ၊ ၾကြခ်င္တယ္ လို ့ စိတ္ကို သတိနဲ့ မွတ္၊ ၾကြျပီဆိုရင္ ၾကြေနတယ္ ၾကြေနတယ္လို ့မွတ္ ၊ လွမ္းခ်င္တဲ့စိတ္ကိုလည္း လွမ္းခ်င္တယ္ ၊ လွမ္း ခ်င္တယ္လို ့ သိရမယ္။ ျပီးေတာ့ လွမ္းေနတယ္ လွမ္းေနတယ္ ဆက္မွတ္ပါ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေျခလွမ္းကို ေအာက္သို ့ခ်မယ္ ဆိုရင္လည္း ေျခလွမ္းေအာက္ခ်ခ်င္တယ္ ေအာက္ခ်ခ်င္တယ္ မွတ္ပါ။ ျပီးေတာ့မွာ ေျခလွမ္းေအာက္ခ်တယ္ေအာက္ခ်တယ္လို ့ ေျခတစ္လွမ္းမွာ စိတ္ေျခာက္မ်ိဳး ထိ ျဖစ္ေအာင္ မွတ္နိုင္ေအာင္ အေသးစိပ္မွတ္လို ့ ရပါတယ္။
အဲဒီလို လမ္းေလွ်ာက္မွတ္တဲ့ ေနရာမွာ ကိုယ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဧရိယာမွာ ေခါက္တံု ့ေခါက္ျပန္ မရွည္လြန္း မတိုလြန္းလမ္း ေလွ်ာက္ရပါမယ္။ ေလွ်ာက္မည့္ေနရာက ခလုတ္ ဆူးေညာင့္ ရွင္းသန္ ့ေနဖို ့ လိုပါတယ္။ လူလာ သူလာ နည္းသည့္ ၊ သို ့မဟုတ္ လူမရွိသည့္ ၊ ရွိေသာ္လည္း မဆူညံသည့္ ေနရာမ်ိဳးကို ေရြးခ်ယ္သင့္ပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္ရင္ ပိုမို ေကာင္းပါတယ္။
ဒီလို အေၾကာင္းရာေတြကို သားအရြယ္ေလာက္ရွိတဲ့ တရားစိတ္စားသူေလးကို ထိုက္တန္စြာ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ သူ အသက္က ၁၇ ႏွစ္သားရွိေသးတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို စိတ္၀င္စားတဲ့ တရား သမားေလး ။ တကယ္ေျပာတဲ့အတိုင္းလုိက္နာလို ့ ေျပာရတာ ထိုက္တန္တာပါ။
သူေက်ာင္းသို ့ ေရာက္လာပါတယ္။ သူက တကယ့္ကို ဘာသာေရးကို စိတ္၀င္စားသူေလးပါ။ သူ ့ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ကစျပီး ေလ့လာခဲ့ သလဲေမးေတာ့ သူ ့အသက္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္မွာ စျပီး ဘာသာေရးရာကို စိတ္၀င္စားေစခဲ့ပါသတဲ့။ ေအာ္ အံ့စြာ့။ အစၦရိယံ ၀တ- ကိုယ့္မွာ ဒီအရြယ္ ဒီစိတ္မ်ိဳး မျဖစ္ဖူး ၊ သူ ့မွာ အျဖစ္ထူးလို ့ အံ့ေပစြာ့။
သူက မ်ိဳးရိုးစဥ္လာ ကိုးကြယ္ခဲ့တဲ့ ဘာသာ တစ္ခုကို ဆုပ္ကိုင္ ထားတာမဟုတ္ဘူး။ နီးစပ္တဲ့ ဘာသာတရားေတြ မွန္သမွ် အကုန္ ေလ့လာ ဖတ္ျပီးသားပါ။ သူ ့အေျပာအရ ၅ဘာသာ တတ္နိုင္ သေရြ ့ဖတ္ျပီး သား ျဖစ္တယ္လို ့ ဆိုပါတယ္။ ေလွ်ာက္ပါတယ္။
ခုေလ့လာေနဆဲ ဘာသာကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေပါ့။ သူ ့ကို ဗုဒၶဘာသာ သို ့ သက္၀င္ေစခဲ့တဲ့ စာေရး ဆရာၾကီးကေတာ့ Herman Hesse လို ့ ေျပာပါတယ္။ အျခား လူေတာ္ေတာ္မ်ားလည္း ဒီဂ်ာမန္ စာေရးဆရာၾကီးရဲ ့ေက်းဇူးအနႏၱေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ သို ့ စိတ္၀င္စား ၾကတယ္လို ့ သိရပါတယ္။
သူဟာ တကယ္ေတာ့ စာသင္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဘဲ ရွိေသးတယ္။ ေက်ာင္းမွာ သူ ေျပာမည့္ ေခါင္းစဥ္ကဗုဒၶဘာသာ အေၾကာင္း။ သူတကယ္ လက္ေတြ ့သိလိုတာနဲ ့ လာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ သူ ့ရဲ ့ ေက်ာင္းက တစ္ပတ္ ပိတ္ပါတယ္။ သို ့ေသာ္ သူရဲ ့ ဆရာမရဲ ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံျပီး အနီးနား ကပ္ခါ ေလ့လာေရး အတြက္ ႏွစ္ပတ္ ေလ့လာခြင့္ရျပီး ေက်ာင္း ေဒးေယာဂီ အျဖစ္ လာေရာက္ေနတာပါ။
သူဟာ မနက္ခင္း ပ႒ာန္းတရားကို ေျခာက္နာရီ အမီ လာေရာက္ျပီး နာယူပါတယ္။ ျပီးမွ သံဃာေတာ္ ေတြကို အရုဏ္ဆြမ္း ဆြမ္းကပ္ျပီးသည္မွစလို ့ တစ္ေနကုန္ ေက်ာင္းသန္ ့ရွင္းျခင္း ၊ တရားစာဖတ္ျခင္း ၊ တရားထုိင္ျခင္း ၊ တရားလမ္းေလွ်ာက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ည ၉နာရီမွ သူတည္းခိုရာ အိမ္သို ့ ျပန္ကာ ညအိပ္စက္ အနားယူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ သူ ့ကို လမ္းေလွ်ာက္ တရားမွတ္နည္းနဲ ့ အတူ ၊ ေနရာ- ဆိုတာ ဒီလိုေနရာကို ေရြးဆိုျပီး လူ အသြား အလာ မရွိတဲ့ ျမစ္ေဘးရွိ လမ္းသြယ္ေလးကို ညႊန္ျပခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ ့လည္း ျပခဲ့ပါတယ္။ ညေနပိုင္းဆို ဆရာဘုန္းၾကီး ကိုယ္တိုင္ ၾကီးၾကပ္ကာ တစ္နာရီ တိတိ လုပ္ျဖစ္တယ္ေပါ့။
မနက္ခင္းပိုင္းမွာ တရားထိုင္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူ တစ္ေယာက္ထဲ လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ အံ့ၾသစရာ တစ္ခုက သူက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သမာဓိအား ေကာင္းမလဲ ဆိုတာကို သူကိုယ္တိုင္လည္း ေလ့လာ၊ မသိတဲ့အခါမွာ ဆရာကိုလည္း ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။
မနက္ခင္း တစ္ခုမွာေတာ့ ပိုျပီး သမာဓိရေလမလားလို ့ ဆိုျပီး ေျမာင္းေသးေသးမွာ ရွိတဲ့ အသား တစ္လံုးတန္း ထားသည့္အေပၚမွာ သမာဓိကို ထူေထာင္ခဲ့ပါသတဲ့။ ျပီးေတာ့ သူက ေအာက္သို ့ ေခ်ာ္မက်ေအာင္ သမာဓိက ပိုျပီး စူးစိုက္ရတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္မို ့ တရားမွတ္တယ္ ထင္ေၾကာင္း ေျပာပါ တယ္။ ျပီးေတာ့ သတိလြတ္သြားတယ္တဲ့။ ေဘးက အသံနားေထာင္လိုက္တာနဲ ့ သူေရထဲကို ေျခေထာက္တစ္ဖက္ က်သြားတယ္။ ေရကလည္း ေျခဖမ်က္ရံု သာသာေလးပါ။ ဒါနဲ ့ ေက်ာင္း ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရစိုခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ဒါက ဆရာ မသင္ဘဲ ကိုယ့္ဖာသာ ထြင္တာကိုး။ သူလည္း မွားမွန္း သိသြားတာေပါ့ေလ။
ေန ့ခင္းဘက္ ေရာက္ေတာ့. ဆရာဘုန္းၾကီးက ေမးပါတယ္ ။ မင္းဘယ္ေနရာမွာ ေခ်ာ္က်ခဲ့ဲ့သလဲေပါ့။ သူကေနရာကိုျပပါတယ္။ ေအးကြာ ၊ ထပ္လမ္းေလွ်ာက္ လိုက္ ၊ အဲဒီေနရာသြားပါ ၊ ဓာတ္ပံုရိုက္ မယ္။ ေအး... ေကာင္းျပီ ငါတပည့္။ တကယ္ေတာ့ မင္းက အမွတ္မွားေနတယ္ကြယ့္။ ေအာက္က်လိမ့္မယ္ စိုးရိမ္တဲ့စိတ္နဲ ့ ေလွ်ာက္ေနတာကိုက မျငိမ္းခ်မ္းေတာ့ဘူး။ သမာဓိက တစ္ျခမ္းပဲ့ေနျပီ။ ဘုန္းဘုန္း ေျပာတဲ့ ေနရာဆို ငါတပည့္ေလး စိုးရိမ္စိတ္ မရွိ ၊ လြတ္လပ္စြာနဲ ့ပဲ ေလွ်ာက္နိုင္တာေပါ့ကြယ္။ နားလည္တယ္ေနာ္ လို ့ ေမးလိုက္ေတာ့ နားလည္ပါျပီ ဘုရားလို ့ ေလွ်ာက္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ကဲကြာ ...
ေလွ်ာက္တတ္ဖို ့က လိုတယ္ကြေနာ္။
ေမာင္မင္းၾကီးသားက
တရားသတိနဲ ့ ေလွ်ာက္ေတာ့ ေလွ်ာက္တာပဲ ။
အမွတ္ထဲမွာ စိုးရိမ္စိတ္ပါတာမို ့
ေနရာမမွန္တာနဲ ့ပဲ သမာဓိ မတက္ဘူးေပါ့ကြယ္။
ကဲ... ေနာက္ဆို သတိထား ငါတပည့္။
ေလွ်ာက္တတ္ပါေစေနာ္။
၁။ ေလွ်ာက္တတ္ပါေစ...
၂။ ေလွ်ာက္တတ္ပါေစ...
ျမတ္ေရာင္နီ
( ၀၄၊ ၁၁ ၊ ၂၀၁၀ )
.
