ဆန္ ့က်င့္ဘက္ အမွန္မ်ား ( ၄ )

ဆန္ ့က်င့္ဘက္ အမွန္မ်ား ( ၄ )

စိတ္

၁။ ဘ၀ဟာ ဒုကၡ
ဒုကၡဟာ ဘ၀
ယထာဘူတသိျပီး
မိမိဘ၀ကို
စိတ္နာပါ။

၂။ ဘ၀ဟာ ခဏ
ခဏတာ ဘ၀
သဘာ၀ကိုသိျပီး
အညမညကို
စိတ္မနာမိပါေစနဲ ့။

အနည္းငယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္

၁။စိတ္နာတယ္ စိတ္နာတယ္ ေျပာၾကေပမယ့္ ဘ၀ကို မနာမိၾကေသး။ ဘ၀ထိ စိတ္မနာေသးသမွ် ကာလပတ္လံုးလည္း ဘာ၀နာက သိပ္ျပီး ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ လုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ဘ၀နာပါမွ ဘာ၀နာဆိုတာ အထူးတလည္ လုပ္ျဖစ္မွာပါ။ ဥပမာဆိုပါစို ့- စိးပြါးေရးမေကာင္းလို ့ဆင္းရဲကို တကယ္ လက္ေတြ ့ရင္ဆိုင္ေနရသူက ခ်မ္းသာဖို ့အမွန္တကယ္ ရွာၾကပါတယ္။ လက္ေတြ ့ဆင္းရဲ တယ္ဆိုတာ သူတကယ္ လက္ေတြ ့ ေတြ ့ေနတာကိုး။ သိေနတာကိုး။ ဘ၀ အေပၚ တကယ္ ဆင္းရဲတာလို ့ သိမွလည္း ဆင္းရဲက လြတ္ခ်င္တာပါ။ ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲတယ္လို ့ သူမ်ားေျပာေျပာ ကိုယ့္ဘ၀ေလးကိုေတာ့ ေပ်ာ္ေအာင္ ဖန္တီးေနတတ္ၾကေလရဲ ့။

ဘုရားရွင္ကေတာ့ ဘုရားမျဖစ္ခင္ ကတည္းက ဒီအေတြးကိုသိျပီး ျဖစ္လို ့ အေတြးရွိသည့္အတိုင္း လက္ေတြ ့လြတ္ေျမာက္မည့္ နည္းလမ္းကို ရွာေတြ ့ျပီး ခ်မ္းသာအစစ္ကို ရရွိသြားေတာ္မူပါတယ္။ ရရွိသြားေတာ္မူလို ့လည္း ဘုရားျဖစ္စ ေန ့ကတည္းက ငါေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိျပီးျပီ၊ ဘ၀ဆိုတာ ဒုကၡပဲ၊ ဒုကၡဟာဘ၀ပဲတဲ့။ လိုခ်င္မႈေတြက စခဲ့တဲ့ ဒုကၡ။ ခု လိုခ်င္မႈ ဆံုးျပိမို ့ဒုကၡလည္းသုဥ္းျပီ။ ဘ၀ကိုစိတ္နာခဲ့လို ့ ဘ၀ မွ လြတ္ေျမာက္သြားေတာ္မူပါျပီ။

ဒီလိုဆိုေတာ့ ဘ၀ ဆိုတာ ဒုကၡ လို ့
(ရဲရဲတင္းတင္းၾကီး )သိျပီး
ယထာဘူတ က်က်
ဘ၀ကို စိတ္နာ သင့္ပါတယ္။

၂။လူ ့ဘ၀ဟာ တကယ္တမ္းေတာ့ ခဏေလးရယ္ပါ။ လူ ့ရဲ ့ သက္တမ္းအရ ၾကည့္ရင္ ႏွစ္၁၀၀ မွ သည္ ၇၅ ႏွစ္သက္တမ္းထိ ေရြ ့ေလ်ာလာလိုက္တာ။ တစ္ေျဖးေျဖး အသက္တမ္းက တိုဖို ့ပဲ ရွိတယ္ ၊ ဆုတ္ကပ္ေခတ္မို ့။ တစ္နည္းေျပာရရင္ မတရားတာ ေတြ လႊမ္းမိုးေနတဲ့ေခတ္မို ့။

ထပ္ေျပာပါဦးမယ္- ကိုယ့္အသက္၇၀ေက်ာ္ ၈၀ ေက်ာ္ေနရတာကိုပဲ ငါတို ့သက္တမ္းက ရွည္လွျပီလို ့ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ ထင္ပါေပါ့ေလ။ လူကလည္း လူ ့အတိုင္းတာနဲ ့ တိုင္းတာကို။ လူ ့ဘ၀တို တယ္ဆိုတာ ဥပမာနဲ ့ ေျပာရင္ ပိုထင္ရွားမယ္။

သက္တမ္းအတိုဆံုးလို ့ ေျပာလို ့ရတဲ့ ပိုးဖလံေလးေတြဟာ ညမီးေရာင္ကို ေရႊမွတ္ျပီး ထင္လို ့ တိုးသလားေတာ့ မသိ၊ သူတို ့မီးထဲတိုးတိုးျပီး တစ္ညတာေလး အသက္တမ္းရွည္ခြင့္ရၾကတယ္။ လူေတြက ထင္ေကာင္းထင္မယ္။ ပိုးဖလံေလးက သက္တမ္းတိုလိုက္တာလို ့။အျခားသတၱ၀ါေလး ေတြလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ ၊ ႏွစ္ရွည္ လ ရက္ေတြ မေနရၾကပါဘူး။ ဘ၀ဟာတိုတယ္ေပါ့။

လူ ့ဘ၀က သက္တမ္းကို နတ္ဘ၀က နတ္ေတြအေနနဲ ့ ၾကည့္ျပီး အသက္က တိုလိုက္တဲ့ဆိုတဲ့ဟာ သာဓက အေနနဲ ့ေျပာခ်င္ပါ တယ္။ နတ္ျပည္မွာ ပန္းကံုးဖို ့ ပန္းေကာက္ ပန္းခူးေနတဲ့ နတ္သမီးေလး၊ သူဟာ တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္ နတ္သက္ေၾကြတယ္ေပါ့။ အဲဒါနဲ့ လူျပည္လာျပီး လူမိန္းမျဖစ္တယ္။ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ ကေလးရတယ္။ ေနာက္ သူလာခဲ့တဲ့ နတ္ျပည္ဘ၀ ဆိုတာကိုသိတယ္။
ဒါနဲ ့ပဲ လူျပည္က ဇယားရႈပ္တယ္ ၊ ဒုကၡမ်ားတယ္ ဆိုျပီး နတ္ျပည္ပဲ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ ့ နတ္ျပည္ျဖစ္ ေအာင္ ဒါန သီလ ဘာ၀နာမ်ား ျပဳလုပ္ကာ နတ္ျပည္ေရာက္တယ္ေပါ့။ အေပါင္းသင္း နတ္မ်ားက ညည္း မနက္က ဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲ တဲ့။ သူတို ့အေျပာက- မနက္တဲ့ ေနာ္ မနက္ကတဲ့။

ဒါကိုၾကည့္ေသာအားျဖင့္ လူ ့ျပည္လူေလာက
လူ ့ဘ၀ ဆိုတာ နတ္သက္တမ္းနဲ ့ၾကည့္ရင္ေတာ့
ခဏေလးရယ္ပါ။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ လူ ့ဘ၀ လူ ့သက္တမ္းကဘဲ တိုတိုေလးလို ့ ေျပာခ်င္ေျပာ။ ကိုယ္နဲ ့ေတြ ့ရတဲ့သူတို ့ရဲ ့သက္တမ္းက ခဏေလးရယ္ပါလို ့ ဆိုခ်င္ဆိုေပါ့။ အဓိကေတာ့ အညမည အခ်င္းခ်င္း ကိုေတာ့ စိတ္မနာမိေစနဲ ့ေပါ့။ အခ်င္းခ်င္းကို စိတ္နာမိတယ္ ဆိုရင္ပဲ ကိုယ့္အတြက္က မေကာင္း တဲ့ဘက္ကိုဘဲ သူနဲ ့ ပါတ္သက္ျပီးေတြးေတာ့မယ္။ ေကာင္းရာကို မျမင္ေတာ့ပါဘူး။

စိတ္နာေလ ကိုယ့္ရဲ ့ ကိုယ္ပါ လိုက္ျပီးနာတယ္။ စိတ္နာေတာ့ အစားေသာက္ မစားခ်င္ ။ အစား ေသာက္ မစားခ်င္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ပါ လာျပီး ဒုကၡေပးျပီေပါ့။ ေတြ ့သခိုက္ ခဏေလးမွာ ခြင့္လြတ္ တတ္ တဲ့ စိတ္ထားကလည္း ရွိဖို ့လိုတယ္။ သည္းခံရမယ္ေပါ့။ သဘာ၀ကိုလည္း သိထားရမယ္ေပါ့ ။ သည္းခံျခင္းဟာလည္း အျမတ္ဆံုးေသာ ဗုဒၶလမ္းစဥ္ေပမို ့သဘာ၀ကိုသိျပီး စိတ္မနာေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္ေပါ့။

ဒီလိုဆိုေတာ့
ဘ၀ဆိုတာ
ခဏတာေလးပါလားလို ့
သဘာ၀ကိုသိျပီး
အညမညကို
စိတ္မနာမိေစပါနဲ ့။

ျမတ္ေရာင္နီ
( ၂၀၊ ၁၀ ၊ ၂၀၁၀ )

.