စာ အသြား အလာ ( ၂ )

စာ အသြား အလာ ( ၂ )

စာ အသြားလာ ( ၁ ) လို ့ နံပါတ္ မတပ္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ ဒကာမ တစ္ေယာက္က အေမး လာျပန္ပါတယ္။ သူ ့ အေမးကလည္း ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အမ်ားသိသင့္တယ္ထင္လို ့ဘေလာ့ မွာ ေရးတင္လိုက္တာပါ။

ဒကာမကေတာ့ ကိုယ့္ကိုလည္း အျပင္မွာ ျမင္ဖူးသူမဟုတ္။ အင္တာနက္မွ စာမ်ားကို ဖတ္ျပီး သိရ တဲ့သူပါ။ သူလည္း သူသိခ်င္ရာကို စိတ္ထဲရွိတဲ့ အတိုင္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။

ကိုယ္ကလည္း ကိုယ္နားလည္သလိုေလး ဒကာမကို ေျဖေပးပါတယ္။ မွားတာ မွန္တာကေတာ့ လက္ခံသူရဲ ့ အေပၚမူတည္ပါတယ္။ ကိုယ္လည္း သိသလို ေျဖေပးရတာပဲ။

သူက ဒီလိုေမးလို ့ ကိုယ္က ဒီလို ေျဖပါတယ္...

အို စာရႈသို ့ စာမဖတ္မီ မွာထားပါရေစ...
စာဖတ္လိုသူတို ့ အေနနဲ ့ စာကို ဖတ္ ရွဳလိုက ေရွ ့ဆက္ ဖတ္ေလကုန္။

စာတြင္ မွားသည့္ အခ်က္ ရွိပါက ေကာင္းရာ ေကာင္းေၾကာင္း
ညြန္ ျပနိုင္ပါတယ္။ လက္ခံရန္ အသင့္ပါပဲ။

အဲသလိုမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ အျပစ္ဘဲ လိုက္ရွာေနပါက
အျပစ္ဘဲ ေတြ ့မည္သာ ျဖစ္ပါတယ္။


ေက်းဇူး တင္ထိုက္သူ
၁။အက်ိဳးအေၾကာင္းကို နားလည္ေအာင္ ေျပာျပီး အျပစ္ကို
ေထာက္ျပ ညႊန္ျပသူသည္ ေရႊအိုးေပးသူ လုိ ့ေခၚပါတယ္။
သူ ့ရဲ ့စကား နားေထာင္ လိုက္နာရမွာျဖစ္တယ္။
သူ ့စကားနားေထာင္တာနဲ ့ ကိုယ့္တိုးတက္ဖို ့ျဖစ္တယ္။

သနားစရာေကာင္းသူ
၂။အျပစ္သက္သက္ကိုသာ ရွာေဖြ လိုက္ေျပာေနတဲ့
သူအတြက္ကေတာ့ နိဗၺာန္နဲ ့ေ၀းစြာ့။
ငရဲ သြားဖို ့ လမ္းေၾကာင္းကို သူကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြသူ။
သူ ့စကားကို သည္းခံရန္ရံုက လြဲလို ့ ဘာမွ် မဆိုသာ။


၁။နိဓီနံ ၀ ပ၀တၱာရံ ၊ ယံ ပေႆ ၀ဇၨဒႆိနံ ။
နိဂၢယွ၀ါဒိ ံ ေမဓာ၀ိ ံ၊ တာဒိသံ ပ႑ိေတ ပေဇ၊
တာဒိသံ ဘဇမာနႆ ၊ ေသေယ်ာ ေဟာတိ န ပါပိေယာ။
( ဓမၼပဒ ၊ ပ႑ိတ၀ဂ္ ၊ ရာဓေတၳရ ၀တၳဳ )


၂။ပရ၀ဇၨာနဳပႆိႆ ၊ နိစၥံ ဥဇၥ်ာနသညိေနာ။
အာသ၀ါ တႆ ၀ၯႏၱိ ၊ အာရာေသာ အာသ၀ကၡယာ။
( ဓမၼပဒ၊ မလ၀ဂ္။ ဥဇၥ်ာနိသညိေတၳရ၀တၳဳ။)


သူေတာ္ေကာင္း လမ္းစဥ္။
၁။နံပါတ္ ၁ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးဟာ ေကာင္းတာေတြ ့ရင္ ခ်ီးမြမ္းမယ္။ခ်ီးမြမ္းတတ္တယ္။
မေကာင္းတာေတြ ့ရင္ မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း မလုပ္သင့္ေၾကာင္းကိုလည္း
အျပစ္ကိုု ျပ ေျပာဆိုတတ္တယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မေကာင္းတာကို
ေရွာင္ျပီး သူမ်ားကိုလည္း ထိုိမေကာင္းတာကို မျဖစ္ေစလိုတဲ့
အက်ိဳးလိုးလားတဲ့ ေမတၱာ အျပည့္၀နဲ ့ေျပာတတ္ပါေပတယ္။
အဲဒီစိတ္ထားရွိသူကို ဂုဏ္ယူထိုက္တဲ့သူမ်ိဳးပါ။

ယုတ္မာပတ္စက္သူရဲ ့လမ္းစဥ္
၂။နံ ပါတ္ ၂ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးဟာ အျမဲတမ္း အျပစ္သာ ေျပာတာျဖစ္တယ္။
ေကာင္းကြက္ကိုေတြ ့ေသာ္မွ ခ်ီးမြမ္းဖို ့ ၀န္ေလးသူျဖစ္တယ္။
မခ်ီးမြမ္းတတ္။အျပစ္လို ့ သူ ့စိတ္ထဲမွာ ထင္တာနဲ ့ သူတစ္ပါး
မခံသာေအာင္ ေဆာ္တတ္တယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေဒါသျဖစ္ျပီး
သူတစ္ပါးကိုလည္း ေဒါသျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္တယ္။
အဲဒီ စိတ္ထားရွိသူကို စပ္ဆုပ္ထုိက္မ်ိဳးပဲပါ။


အမွာစာ မ်ားသြားျပီ။ ေရွ ့သို ့ဆက္ဖတ္နိုင္ပါျပီ။

ဘုန္းဘုန္း..ဘု၇ား

၁။တပည့္ေတာ္မလည္းေ၇းမယ္ဆိုၿပီး ဘယ္လိုစေ၇း၇မွန္းမသိလို့ပါ။ တပည့္ေတာ္မ ဘဲဆို၇မွာ ေပါ့ေနာ္ ။ဘုန္းဘုန္း ကိုဘာမွလဲမလွဴ ဖူးေသးဘူးေလ။ ဒကာမ လို့ဆို၇င္မျဖစ္ေသးဘူးေပါ့ေနာ္။

၁။ ဒကာမေရ

အင္း... ဒကာမ လို ့ ေခၚလိုက္ပါရေစ။ ဒါယိကာ- ဆိုတဲ့ ပါဠိကေန
ဆင္းသက္လာျပီး ဒါယိကာမ လို ့ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ၾကတယ္။
ေနာက္မ်ားေတာ့ အလြယ္တကူ ေျပာရင္း ဆိုရင္းကေနျပီး
ဒကာမ ျဖစ္သြား တယ္။

မွန္ပါတယ္။ ဒကာမ ဆိုတာ လွဴဖူးမွ ဒကာမ ပါ။
ခု ဒကာမကိုလည္း ဒကာမလို ့ေခၚရလို ့ ရပါတယ္။
ဒကာမ က လွဴဖူးမွာပဲေလ။ ရဟန္းသံဃာေတြကိုေပါ့ေနာ္။

ဒကာမ အေနနဲ ့သာ ဘုန္းဘုန္းကို ဘာမွ မလွဴဖူးေသးလို ့
ဒကာမ ဆိုရင္ မျဖစ္ဖူးလို ့ ထင္တာပါ။ ဒါယိကာ ဆိုတဲ့ ပါဠိ ကလာတဲ့
ဒကာမ ဆိုတာ လွဴဖူးတဲ့သူေလ။ ဘယ့္သူကို လွဴဖူးရမွာလို ့မပါဘူး။
ကိုယ္ေတြ ့တဲ့ သံဃာလွဴဖူးတာနဲ ့လည္း ဒကာမလို ့ ေခၚလို ့ရပါ့ဗ်ာ။

ျပီးေတာ့့ လွဴဖူးမွ ဒကာမ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဆိုပါစို ့။ကိုယ့္ဘာသာ၀င္ မဟုတ္တဲ့ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ ့ေတြ ့တဲ့အခါလည္း စကားေျပာရင္ ဘုန္းဘုန္းတို ့က ဒကာမလို ့ပဲ အသံုးျပဳရမွာပဲ။

သူတို ့ဆိုရင္ သံဃာေတြကို လွဴဖူးသူရွိသလို လံုး၀
မလွဴဖူးသူေတြလည္း ရွိလိမ့္မယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါကို စာအလို
ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္အတြင္းက ျမန္မာဒကာမ အမ်ားစုက
လွဴဖူးတဲ့သူေတြ။ မ်ားရာ လိုုက္ျပီး ဒကာမ လို ့ သံုးတာမို ့
အျခားဘာသာက အနည္းစု ျမန္မာအမ်ိဳသမီးမ်ားကိုလည္း
ဒကာမ လို ့ ေယဘုယ်နည္းအားျဖင့္ သံုးတာပါ။

ဒါက ဒကာမ က ဆရာမ ဆိုေတာ့ ဒကာမ ေ၀ါဟာရကို စိစစ္လို ့ ဘုန္းဘုန္းလည္း ဆန္းစစ္ ျပတာ ပါေနာ္။

၂။သူမ်ားေတြ တ၇ားစခန္း၀င္ၾက ၊ တ၇ားထူးေတြ၇ၾကတယ္လို့ၾကား၇င္
တပည့္ေတာ္ စိတ္ဆင္း၇ဲ လိုက္တာ။
ငါ့မွာ အသက္တာႀကီးလာတာ ။
ဘာမွလည္းအျဖစ္မရွွိဘူးလို့ ခံစားေန၇ပါတယ္ ။

၂။မဟုတ္ေသးဘူး ဒကာမရ။

စိတ္ခ်မ္းသာရမွာ။ စိတ္ဓာတ္ေတြ လန္းလာရမွာ။
သူတို ့ေတာင္ တရားထူး ရၾကတယ္ ဆိုပါ့လား။
ဟန္ၾက လိုက္ပါဘိေနာ္။ ဘယ္လိုမ်ား အားထုတ္ၾကပါလိမ့္။
ငါလည္း တစ္ေန ့ေတာ့ သူတို ့လို ့ ျဖစ္ ေကာင္း ပါရဲ ့။
ျဖစ္ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားရမွာပဲ။ဒီလိုကို ျဖစ္ေနရမွာ။

ဘုရားရွင္ေတာင္ အားထုတ္လို ့ ဘုရားျဖစ္တာေနာ္။ သူတို ့လည္း ဘုရားေျပာတဲ့ နည္းလမ္းသံုးျပီး တရားထူးရၾကတာေပါ့။

အေႏွးနဲ ့ အျမန္ ငါလည္း တစ္ေန ့ေန ့ ျဖစ္လာမွာပဲေလ ဆိုျပီး စိတ္ထားလည္း ေျပာင္းလိုက္ပါ။

စိတ္ဆင္းရဲ လို ့ တရားထူးမရနိုင္။
စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း၊ စိတ္လန္းျခင္းက တရားထူးရဖို ့
အေထာက္ပံ့ ျဖစ္ပါတယ္။ နီးသထက္နီးလာပါတယ္။

စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေတြးပါ။ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေနပါ။
သုခရွိမွ သမာဓိ ရွိမယ္။ သမာဓိရွိမွ အမွန္အတိုင္းသိမယ္။
အမွန္ကို သိဖို ့ သမာဓိ ဘယ္လိုရွိေအာင္ လုပ္မလဲ။
သမာဓိက ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္လာရသလဲ ေတြးၾကည့္ေပါ့။

၃။အဖြား ၂ ေယာက္လံုး တ၇ားထိုင္ခဲ့တယ္(ပုတီးလုံး၀မစိပ္ဘူး)။
က်ိဳင္းတံုကအဖြားဆို၇င္ က်ိဳင္းတံု ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းကို
စတည္ေထာင္တဲ့ လူအုပ္စုထဲ ကပါ။
ေတာင္ႀကီးကအဖြားကေတာ့ စြန္းလြန္း ကမၼ႒ာန္္းေက်ာင္း ေယာဂီီပါ။
ေျပာျခင္တာကတပည့္ေတာ္ တ၇ားထိုင္တယ္ဆိုတာနဲ့
သိပ္အစိမ္းႀကီး ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။

အဖြား ၂ေယာက္အေၾကာင္းစဥ္းစားလိုက္၇င္
တပည့္ေတာ္ကိုယ္ကို ကိုယ္ေတာ့ ရွက္မိပါတယ္။

၃။အင္း...ဒကာမေရ

အဲ စဥ္းစားပါဦးေလ။ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားေနရမွာပဲဟာ။ ရွက္စရာ ဆိုတာက မေကာင္းမွဳ လုပ္တာ ၊ ေျပာ တာ ၾကံတာကိုပဲ ရွက္ရမယ္ေလ။ခုဟာက ရွက္စရာ မဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲစရာလည္း မဟုတ္ဘူး။

ဥပမာ ေျပာမယ္ဗ်ာ... သိသေလာက္ေတာ့ အဆိုေတာ္ရဲ ့သားသမီးက အဆိုေတာ္ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစား တယ္ ။ ျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ရုပ္ရွင္မင္းသား မင္းသမီးေတြရဲ ့သားသမီးေတြကလည္း ဒီလိုဘဲ။ ေဒါက္တာ ဆရာ၀န္ ၊ ဆရာ ဆရာမေတြရဲ ့သားသမီးေတြလည္း ဒီတိုင္းျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကတာ ခ်ည္းပါဘဲ။

ေရွ့က သြားထားတာရွိတာမို ့ေနာက္လိုက္ သားသမီးေတြအတြက
အလိုလို အင္အား တစ္ခုျဖစ္ေစ တယ္ ေပါ့။ မိဘ အရွိန္၀ါနဲ့ကိုပဲ
အလိုလို တက္ၾကြမႈျဖစ္ေတာ့ ယံုၾကည္မႈျပည့္၀တာနဲ ့ ေအာင္ျမင္ၾက တာပါ။

စိတ္ဆိုတာ ကိုယ္ညြတ္တဲ့ဘက္ ေရာက္ပါတယ္။ ပူစရာကိုေတြးရင္ အပူလာတယ္။ အေအးဘက္ကို ေတြးရင္ အေအးလာတယ္။

ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမႈ ဘယ္ဘက္ကို ေတြးမလဲ။
အေတြးမမွားပါေစနဲ့ေနာ္။

အဲလိုပဲေလ... ဒကာမ အဖြားႏွစ္ေယာက္စလံုးက တရားသမားေတြဆိုေတာ့ အားေတြက အလုိလိုကို ျပည့္ေနရမယ္။ ယံုၾကည္မႈရွိရမယ္ေလ။

၄။ အခ်ိန္လည္း၇ေနတာနဲ့တ၇ားထိုင္ၾကည့္ပါတယ္။ ခုထိ တပည့္ေတာ္ စိတ္လိုက္ဖမ္းေနတာနဲ့ဘဲ ၿပီးၿပီးသြားပါတယ္။

၄။ စိတ္ဆိုတာ ကိုယ္လိုတဲ့ဘက္ ဆြဲလို ့ ရတဲ့ အရာပါ။က်ြမ္းက်င္တဲ့ လက္သမားဆရာက သစ္သားကို ေျဖာင့္တာကိုေကြး၊ ေကြးတာကို ေျဖာင့္၊ သူ ့စိတ္ၾကိဳက္ပဲ ေကြးလိုကေကြး၊ ေျဖာင့္လိုက ေျဖာင့္နိုင္ၾက တယ္။ ( ဓမၼပဒ)

စိတ္ဆိုတဲ့ သဘာ၀က ေတာင္ေျပး ေျမာက္ေျပး ေျပးတတ္တာဟာ စိတ္ သဘာ၀ပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ေျပးတဲ့ စိတ္ဟာ တစ္ေနရာထဲမွာပဲ ေနရာယူပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ႏွစ္မ်ိဳး မျဖစ္ပါဘူး။ ပံုပန္း သ႑န္လည္းမရွိတဲ့ စိတ္ဟာ ဖမ္းရခက္တယ္ ဆိုတာေတာ့ မွန္တာေပါ့။ ( ဓမၼပဒ)

ပံုပန္းသ႑န္ရွိရင္ေတာ့ ဖမ္းရတာလြယ္မွာေပါ့။
ၾကိဳးခ်ည္ထားလိုက္ရံုပဲေလ။ ခုေတာ့ စိတ္ကိုပဲ ဖမ္း ေနတယ္ ဆိုတဲ့
ဒကာမ သိဖို ့ရာက တရား အားထုတ္ရာမွာ စိတ္မေလာနဲ ့ေလ။

ဟုိေတြး ဒီေတြး အေတြးေတြမ၀င္ေစနဲ ့ဗ်ာ။ သူ ့အလိုလို ၀င္လာျပီ ဆိုေတာင္မွ ငါ ဘာေတြေတြး ေန တာလဲ သိေအာင္လုပ္ေလ။ သိျပီဆိုတာနဲ ့ အေတြးရပ္သြားပါမယ္။

အေတြးကို ဖမ္းခ်ည္ထားဖို ့ကေတာ့ အာနာပါနကို စ ျပိး အားထုတ္ရမွာပါပဲ။အာနပါနက အေတြးမ်ား တဲ့သူအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ကမၼ႒ာန္းပါပဲ။ ( အဘိဓမၼာ)

တရားထူးဆိုတာ ဘာလဲလို ့လည္း ေတြးမေနနဲ ့။တရားထူး ရကို ရရမယ္ဆိုျပီးလည္း အတင္း ေလာ မၾကီးနဲ ့။ မရေသးလို ့ စိတ္အေႏွာင့္ယွက္မ်ိဳးလည္း မျဖစ္ေစနဲ ့။ အဲဒါေတြက တရားထုိင္ရာမွာ တကယ့္ အေႏွာက္ယွက္ေတြေပါ့။

၅။တ၇ားထိုင္တာ တ၇ားထူးေတြ၇ၾကတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုပုံစံမိ်ဳးနဲ့ ဘယ္လိုခံစားေနၾက၇ပါသလဲ..

၅။အဲဒါကေတာ့ တရားထူးရၾကတဲ့ သူေတြကို ေမးမွ ေသခ်ာမယ္ေလ။ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ ့ဘယ္လို ခံစား ရတယ္ ဆိုတာ သူတို ့မွဘဲ သိမွာေပါ့။

ဘုန္းဘုန္း ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြကိုလည္း
လွန္ေလွာၾကည့္လိုက္အံုးေလ။

ဘယ္လို ပံုစံမ်ိဳးဆိုတာက ပါဠိေတာ္ အရ ေျပာရရင္ေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ ့ ဘုရားျဖစ္ကာစ ၊အရွင္သာရိပုတၱရာ ၊
အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္တို ့ တရားထူးရခါကစ စိတ္ေတြက
ၾကည္လင္ေတာ့ ရုပ္ေတြက ၾကည္လင္လို ့။
အေရအဆင္းကလည္း သပၸါယ္လို ့။
အသြားအလာကစ က်က္သေရရွိလို ့။
( ၀ိနယ မဟာ၀ဂၢပါဠိ)။

ဘယ္လိုခံစားေနၾကပါသလဲ ဆိုတာေတာ့- အျမင္ရွင္းရွင္းပဲ ခံစားပါတယ္။ၾကည့္လိုက္တဲ့ အရာတိုင္း မရႈပ္ေတာ့ဘူးေပါ့။

ဥပမာ- ကိုယ့္အခန္းက်ဥ္းထဲ အမႈိက္ေတြ ဗလဗြ ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ စိတ္က ရႈပ္တယ္ေလ။ အမႈိက္ရွင္း တာနဲ ့ စိတ္လည္း နဲနဲေလး ရွင္းသြားတယ္။

တရားထူးရၾကသူေတြလည္း ေလာကလူသားေတြအေပၚ
ကိေလသာဆိုတဲ့ အမႈိက္ေတြနဲ ့မရွဳပ္ေတာ့ ဘူးေပါ့။

၆။ဘယ္လိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာတ၇ားထူး၇ေန ၿပီလို့ေခၚပါသလဲ..

၆။အဲဒါေတာ့ အဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ သူ ့အတိုင္းနဲ ့ သူ ့အထြာပါပဲ။ တရားထူး စရခ်ိန္ကေတာ့ ေသာတာပတၱိမဂ္က စပါတယ္။မဂ္ဆိုတာ လွ်တ္တစ္ျပတ္ခဏတာေလးမို ့ ေသာတာပတိၱမဂ္ ရတယ္ ဆိုတာနဲ ့ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ကို တစ္ခါထဲ ကူးသြားပါတယ္။ ေသာတာပန္ဆိုတာ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ ရျပီးသူကိုပဲ ေျပာရပါမယ္။

သူ ့ရဲ ့ အျမင္ဟာ ျဖစ္ျဖစ္သမွ် အရာ အားလံုးဟာ၊ ခ်ဳပ္ဆံုးျခင္း ပ်က္သုဥ္းျခင္း သေဘာရွိတယ္ ရႈျမင္ သံုးသပ္ပါတယ္။ ( ယံကိၪၥိ သမုဒယဓမၼံ သဗၺံ တံ နိေရာဓဓမၼံ )။

မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆ ဒိ႒ိနဲ ့ ရတနာ့သံုးအေပၚ သို ့ေလာသို ့ေလာ ေတြးေတာမႈ မယံုၾကည္မႈ ၀ိစိကိစၦာ ကို လံုး၀ ျဖတ္ေတာက္ သြားျပီ အခ်ိန္လို ့ပဲေျပာရပါလိမ့္မယ္။

၇။တပည့္ေတာ္တ၇ားထူး၇ ျခင္လို့ေမးတာဟုတ္ပါဘူး.။

၇။ သြားပါပီဗ်ာ။ ဒီကေတာ့ အားရပါးရ စဥ္းစားျပီး ေျဖလိုက္ရတာ။
လက္ကေလးေတြ ေဟာဟဲ ၊ ေဟာဟဲ။
အသိဥာဏ္ေလးေတြ ေမာစဲ ။ ေမာစဲ။
အိုးမိုင္ ဗုဒၶ!!!

၈။အေျခခံေတာင္ တပည့္ေတာ္ မ၇ႏုိင္တာ။
တ၇ားထူးတို့ နိဗၺာန္တို့ဆိုတာ ေ၀လာေ၀းေပါ့ေနာ္။

၈။ အဲလိုခ်ည္း မေတြးနဲ ့ေလ။ ၾကားေနၾကစကားေလး ျပန္စဥ္းစား ၊
ကိုယ့္ဘာသာကို အားေပးပါ- လူတိုင္း မျဖစ္ေသးတာပဲ ရွိတယ္။
မျဖစ္နိုင္တာ မရွိဘူး။ လူပဲကြ။ (လူပဲရွင့္)။ ဘာလို ့မျဖစ္ရမွာလဲ။

ထက္သန္တဲ့ ဇြဲလံု ့လ ရွိစမ္းပါ။ ဘာမွေတာင္ ထူးျပီး မလုပ္ရေသးဘူး။ေ၀လာေ၀း တြက္ထား တာ ေတာ့ မွားျပီေပါ့။

ၾကားဘူးတဲ့အတိုင္းပဲေလ ၊ ထင္းခုတ္သမားက သမၼတ ျဖစ္တယ္တဲ့။

ဆႏၵ၀ေတာ ... ၀ီရိယ၀ေတာ...
စိတၱ၀ေတာ... ၀ီမံသ၀ေတာ
ကိ ံနာမ ကမၼံ န သိဇၥ်တိ-
ရလိုျခင္တဲ ့ဆႏၵ ၊ ၾကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ လံု ့လ၀ီရိယ ၊
ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊လိမ္မာပါးနပ္တဲ့ အသိပညာ ရွိသူမွာ
ဘယ္ကိစၥမ်ိဳး မဆို ျဖစ္နိုင္တယ္။

ဒီေလာက္ဆိုရင္ ရေလာက္ျပီေနာ္။ ေမးတာက ေမးခြန္း ႏွစ္ခ်က္ရယ္။

ဒကာမ သိထားတဲ့ ဒကာမ ဆိုတဲ့ အသံုးႏႈန္း နဲ ့ ဘုန္းဘုန္း နားလည္တဲ့ ဒကာမ အသံုးႏႈန္းေတြလည္း သိေစခ်င္တယ္။ျပီးေတာ့ ဒကာမရဲ ့ ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ေတြကိုလည္း ဒီလိုေလးဆိုရင္ ေကာင္းေလ မလား ဆိုျပီး ေျပာ ျပခ်င္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ စာကို ရွည္ရွည္ျပန္လိုက္ပါတယ္။

၉။ရိုေသစြာဦးတင္ပါတယ္ဘုရား

တပည့္ေတာ္မ

၉။ က်န္းမာခ်မ္းသာျပီး
လိုရာ ဆႏၵျပည့္၀ပါေစ...

ေမတၱာျဖင့္
ဘုန္းဘုန္း

စာၾကြင္း။

ကဲ ဆရာမ ဆိုတာ အီးေမးလ္ ထဲမွာ ေတြ ့ရတယ္။
ဆရာမ ေပါ့ေနာ္။ ဆရာမ ဒကာမ ေရ ဒါပဲေနာ္...
သိလိုရာရာ အေရးၾကီးတာမ်ိဳး ေမးလိုက ေမးနိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။
အားရင္ အားသလို ေျဖတာေပါ့။

ဘုန္းဘုန္း

မွတ္ခ်က္ဆုေတာင္း။ ။ ဤေဆာင္းပါးေရးရသည့္ ကုသုိလ္ျဖင့္ ဘ၀မွာ
အဃာတ ထားတတ္သူ၊ အျပစ္ျမင္တတ္သူ ယုတ္မာသူမ်ားႏွႈင့္
ေ၀းရလိုပါ၏။

ေကာင္းရာ ေကာင္းေၾကာင္း ညႊန္ျပ ေျပာဆို ဆံုးမသူတတ္သူ
သူေတာ္မ်ားႏွင့္သာ နိဗၺာန္ ေရာက္သည့္ ဘ၀တိုင္ေအာင္
ေတြ ့ရဆံုရပါလို၏။

ဣမိနာ ပုညကေမၼန ၊ မာ ေမ ဗာလသမာဂေမာ။
သတံ သမာဂေမာ ေဟာတု၊ ယာ၀ နိဗၺာနပတၱိယာ။

ေန ့စဥ္ ျပဳျပဳသမွ် ကုသိုလ္ကိုကား
ယုတ္မာသူ ႏွင့္ သူေတာ္မ်ားဟု မခြဲျခားပဲ
တန္းတူ ညီမွ် ရၾကပါေစသား။

သာဓု ေခၚနိုင္ၾကေစေသာ၀္
အမွ် ...အမွ် ...အမွ် ...


ျမတ္ေရာင္နီ
( ၂၃ ၊ ၀၇ ၊ ၂၀၁၀ )

.