ဗိုလ္ရွိရင္ ဘာမဆို ျဖစ္နိုင္တယ္ - တရားေတာ္
ကဲ ...အားလံုး ကန္ေတာ့ ၾကပါစို ့ ….
လူမ်ား။ ။ၾသကာသ၊ၾသကာသ၊ၾသကာသ... ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။
ဘုန္းၾကီး။ ။ဤသို ့ ဘုရား တရား သံဃာ.... မ်က္ေမွာက္ျပဳလြယ္ ရလြယ္နိုင္ၾကပါေစ။
လူမ်ား။ ေပးတဲ့ ဆုနဲ ့ ျပည့္ပါေစဘုရား။
ကဲ ၅ ပါးသီလ ယူၾကရေအာင္ ကဲ ဆိုလိုက္ၾက။ အဟံ ဘေႏၱ.....
ဒီလို နဲ ့ ၅ပါးသီလ ယူအျပီး၊ ေပးအျပီးမွာ တရား ပြဲကို စခဲ့ပါတယ္။
ဒီေန ့ ကိုယ့္လူေတြဆိုေတာ့ ျမန္မာလို ေဟာေပးရမယ္။ တရားေတာ္က ဗိုလ္ရွိရင္ဘာမဆို ျဖစ္နိုင္ တယ္ တရားေတာ္။
ေအးေအး ေဆးေဆး တိုတို တုတ္တုတ္ နာၾကတာေပါ့။ နားလည္ေအာင္ ပဲ ေျပာေပးမွာပါ။ ဗိုလ္ ၅ ပါး ဆိုတာ ရွိတယ္။ ေလာကၾကီးထဲ မွာ ေနရင္ ဗိုလ္ ရွိဖို ့လိုအပ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ရွိမွ ဘာမဆိုျဖစ္လာ နိုင္မွာ ပါ။ဒီတရားကို ဒီ ျမဴးနစ္ျမိဳ ့မွာပဲ ေဒသခံ လူေတြကို တစ္ေန ့က ဇန္န၀ါရီ ၁၁ ရက္ေန ့က ေဟာခဲ့ ပါ ေသး တယ္။ဒါေပမယ့္ သူတို ့ကို ၅ပါးစလံုး အျပီး ထိ မေဟာရေသးဘူး။ နာမည္ေလာက္ပဲ သူတို ့ ေျပာထားျပီး။ ပထမဆံုး ဗိုလ္အေၾကာင္းကို ရွင္းျပတာ ေဟာၾကားခဲ့တာ။ တစ္နာရီခြဲေလာက္ေတာ့ ၾကာတယ္ေပါ့။
ခု ဒီေန ့ ကိုယ္ ဒကာဒကာမ ေတြကို ၅ပါးစလံုး ေဟာေပးပါမယ္။ ကဲ ဘယ္ေလာက္ ဟန္က်သလဲ တစ္ထိုင္ထဲနဲ ့ ၅ပါးစလံုးေတာင္ နာရမွာ ။တစ္ခါတေလမွာ လူေတြက တရားဆိုတာ တရားထုိင္ ရမယ္။ ဘုန္းၾကီးေတြနဲ ့ပဲ ဆိုင္သလိုလို။ တရားအားထုတ္မည့္ သူနဲ ့မွ ဆိုင္သလိုလို ျပီးေတာ့ အသက္ ၾကီး မွ ဆိုင္သလိုလို ထင္တတ္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘုရားစာ က တရားသမားေတြ အတြက္သာ ေလာကီေရးရာ အသံုးမ၀င္ေတာ့ ဘူးလိုလို ေတြကလည္း ျဖစ္တတ္ေသး၊ ထင္တတ္ေသးတယ္။
တစ္ခ်ိဳ ့လူငယ္ေတြ တရားနဲ ့ မိတ္ေဆြ မျဖစ္သူေတြ ေျပာတာပါ။ ဒီက တရားနာသူေတြကို မေျပာပါဘူး။
[ဟဲဟ၊ဲဟဲဟဲ](အသံ မထြက္ဘဲ ဘုန္းၾကီး ကိုယ့္ဖာသာ စိတ္ထဲ သေဘာက်ေနသည္)။
အဲ -ဗုိလ္ ( ၅) ပါး ဆုိတာက ၁။သဒၶါ- ယံုၾကည္ခ်က္။ ၂။ ၀ီရိယ- ၾကိဳစားမႈ ၃။သတိ- သတိရွိမႈ ၄။သမာ ဓိ-စိတ္၀င္စားမႈ ၅။ ပညာ- နားလည္သေဘာေပါက္မႈ၊ အကင္းပါးမႈ တို ့ပါဘဲ။ အဲဒါေတြပါပဲဗ်ာ။
ကုိင္း -နံပါတ္ (၁) က သဒၶါ-ယံုၾကည္ခ်က္
ယံုၾကည္ခ်က္ ရွိတဲ့သူဟာ ေလာကီေရးရာ စီပြါးေရး လူမႈေရး မွာလဲ ယံုၾကည္ခ်က္က လိုပါတယ္။ ဒါကို သဒၶါ ေခၚတာပါ။စာအလိုေပါ့ေနာ။ ျပီးေတာ့ ေလာကုတၱရာနယ္ဘက္က ေနျပီး ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သဒၶါဆိုတာ ယံုၾကည္ရမယ္။ ဘာကို ယံုၾကည္ရမလဲ။ ဘုရား တရား သံဃာ ဆိုတဲ့ ရတနာ သံုးပါးနဲ ့ ကံ ကံရဲ ့ အက်ိဳး တရားေတြကိုေပါ့။ အဂၤုတၱရနိကာယ္ တိက နိပါတ္မွာ ေဟာထားတာလည္း
ျပီးေတာ့ သိသင့္တာ ရွိေသးတယ္ ။ သဒၶါ ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ-
ဒႆနကာေမာ သီလ၀တံ ၊ သဒၶမၼံ ေသာတု မိစၦတိ၊
၀ိနေယ မေစၦရမလံ၊ သ ေ၀ သေဒၶါ တိ ၀ုစၥတိ။ တဲ့။အဂုၤတၱရနိကာယ္မွာပါ တယ္။
ဆိုလိုတာက ၁။သီလရွိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားနဲ ့ ေတြ ့ဆံုျခင္း၊ ဖူးျမင္ရျခင္း၊၂။ ထိုသူေတာ္ေကာင္း တရားမ်ား နာယူမွတ္သားျခင္း။ ၃။ နွေျမာတာေဘးဖယ္ အလွဴတန္းမွာ ရက္ရက္ေရာေရာျပဳလုပ္ တဲ့သူကို သဒၶါတရားရွိသူလို ့ ေခၚပါတယ္။ ျမန္မာေတြ ေျပာေျပာေနတာကေတာ့သဒၶါတရား ေကာင္း တယ္ လို ့ ေျပာၾကတာေပါ့။
ယံုၾကည္မႈဆိုတာနဲ ့ လံုး၀ မ်က္စိမွိတ္ ယံုရမွာ ကို မဆိုလို ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ဟာကို ေကာင္း မေကာင္း၊ အျပစ္ရွိ မရွိ၊ အက်ိဳး ရွိ မရွိ ဖို ့လညး္ စိစစ္ဖို ့လည္း လိုတယ္ေပါ့။ ျမတ္စြာဘုရားက ကာလာမသုတ္မွာ အဲဒါ အက်ယ္ ေဟာထားတာ ရွိပါတယ္။ ခု တရားတိုတို ဆိုေတာ့ မွတ္သားထား ရမွာ ယံုၾကည္မႈနဲ ့ပါတ္သက္လို ့ အက်ိဳးရွိမရွိ စတာေတြကို သိထားဖို ့ပါဘဲ။
နံပါတ္ (၂) က ၀ီရိယ တဲ့။ ၾကိဳးစားမႈပါ။
ယံုၾကည္ရံုသက္သက္နဲ ့ကေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာဘူး။ ဘုရားေရွ ့မွာသြားထိုင္ျပီး တစ္ေနကုန္ ဆု ေတာင္း တပည့္ေတာ္ ေဘာ့စ္ ျဖစ္ရလိုပါ၏၊ ဘာဘာ ညာညာ ေတြ ဆုေတာင္းလည္း ျပည့္မွာမဟုတ္ ဘူး။ အာေညာင္းရံုသာ အဖတ္တင္ပါလိမ့္မယ္ ဗ်ာ။
ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာေတာ္မူ ထားတာပဲ။ ငါက လမ္းျပသူ၊ မင္းတို ့ကိုယ္တိုင္ လမ္း ေလွ်ာက္ၾက- လို ့။ ဘုရားရွင္က လမ္းျပရံုသက္သက္ပါ ေျပာတဲ့ဟာကို ဘုရားထံ သြားျပီး ဆုေတာင္း ေနတဲ့သူေတြက ဘုရားကို အားနာဖို ့ေတာင္ ေကာင္းတယ္။
ၾကိဳးစားမႈ နဲ ့ ပါတ္သတ္လို ့ ကေတာ့ ၁။ စလုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါ။ ၂။ ဆက္တိုက္ မျပတ္ေအာင္ လုပ္ပါ။ ၃။ အျပီးတိုင္ ေအာင္ျမင္သည့္အထိ လုပ္ပါ။ သံုးခ်က္ စံုလ်င္ ေအာင္ျမင္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ ့ စေတာင္ စ မလုပ္ခ်င္။ ေ၀းျပီးေပါ့။ ကိုယ္လုိတာနဲ ့ ဘာမွကို ရမွာမဟုတ္ဘူး။သူ ့အတြက္ ေလထဲ သာ တိုက္ေဆာက္ေပေတာ့။
ေနာက္လူတစ္မ်ိဳးက စ လုပ္လိုက္ေသးတယ္၊ ဆက္မလုပ္ေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာ။ ေနာက္ထပ္ လူတစ္မ်ိဳးက်ေတာ့ စလုပ္တယ္၊ ဆက္တိုက္လုပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္သည့္အထိ မလုပ္ခ်င္ အရာက ေကာင္းေကာင္းမထင္ ေရးေရး ေလာက္သာ ျဖစ္မွာပါ။
ေနာက္ဆံုး လူမ်ိဳးက်ေတာ့ တကယ့္ကို အျပီးသတ္ထိ ေအာင္ျမင္ကို ၾကိဳးစားတယ္။ အဲ ဒီသူ ပဲ ေအာင္ျမင္သြားတာ။ ထိပ္တန္းေရာက္သြားတာ။ ေအာင္ျမင္သူတိုင္းကို ၾကည့္ပါ။ သာမန္ေညာင္ည မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို ့ နိဒါနသံယုတ္မွာ - န စ ဘိကၡေ၀ ဟီေနန အဂၢႆ ပတၱိ ေဟာတိ၊ အေဂၢန စ
ေခါ ဘိကၡေ၀ အဂၢႆ ပတၱိ ေဟာတိ-တဲ့။ ဆိုလိုတာက-
ခပ္ညံ့ညံ့ ၀ီရိယ နဲ ့ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား ထိပ္တန္းေရာက္ လူအသိမွတ္ျပဳခံရတယ္ ဆိုတာ မရွိဘူး။ ထိပ္တန္း၀ီရိယနဲ ့ ၾကိဳးစားလို ့သာ ထိပ္တန္း အျမင့္ဆံုးမွာ ရွိတာပါ-တဲ့။ ၀ီရိယ အလိုက္ စီးပြါးေရး ၊ ပညာေရး ၊ ဘာသာေရး နယ္ပယ္ အသီးသီးမွာ လူမ်ား၊ ဘုန္းၾကီး မ်ား ကြာျခား သြားၾက တာပါ။ ကဲ ဒါဆို ၀ီရိယလည္း သေဘာေပါက္ေလာက္ပီ။
နံပါတ္(၃)က သတိ-တဲ့။ ဒါ က အင္မတိ အင္မတန္ အေရးၾကီးပါတယ္။
အမွားေတြ ဒလေဟာ ျဖစ္ေနတာဟာ သတိမရွိလို ့ပါပဲ။ အမွားလုပ္မိတာေတာင္ ငါ့နွယ္ မွားလိုက္ တာ၊ ဒီ ေလာက္ပဲ သိတယ္၊ ဘာေၾကာင့္မွားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္တဲ့ သတိ။
သတိ က ဒီ ၅မ်ိဳးထဲ မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပဲ။ ေနရာတကာ သူပါမွ အဆင္ေျပတာ။စီးပြါးလုပ္မယ္ ဆုိလည္း သတိလိုတယ္။ သတိထားရတယ္။ သတိထားရမယ္။ သူတို ့ ဘာလို ့ၾကီးပြါးၾကသလဲ၊ ပညာေရး ေအာင္ျမင္တယ္ ဆုိရင္လဲ သူက ဘာလို ့ ဒီေလာက္ေတာ္ရသလဲ။ သတိထားၾကည့္ေပါ့။
သတိမရွိ တာဟာ နေမာ္နမဲ့ ေနျခင္းပါပဲ။ နေမာ္နမဲ့ ေနသူဟာ န- ေတာ့တာပါပဲ။ တရား အားထုတ္ လို ့ ေပါက္ေျမာက္သူဟာ သတိေမ့ေလ်ာ့တယ္ ဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ လုပ္လိုက္တဲ့ အလုပ္တိုင္း
သတိနဲ ့သြား၊ လာ ၊ စား ၊ ေသာက္ေနထို္င္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့-သတိထား ေျပာသူ၊ သတိထားလုပ္သူေတြရဲ ့အေျပာတိုင္း အလုပ္တိုင္းဟာ အမွန္ေတြ ခ်ည္း ျဖစ္ေတာ့တာေပါ့။ ဘုရား စကားဟာ ဒါေၾကာင့္မွန္တာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက သတိအျမဲ ရွိဖို ့သတိေပးတာေပါ့။ ဒါလည္း ဒီေလာက္ဆို နဲနဲ သေဘာေပါက္ေရာေပါ့။
နံပါတ္ (၄) သမာဓိ- စိတ္၀င္စားမႈ လို ့ ေျပာၾကရေအာင္။
အလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ စိတ္၀င္စားရွိဖို ့ လိုပါတယ္။ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ အလုပ္က မတြင္က်ယ္ဘူး။ ပ်င္းဖို ့ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ဟာ စိတ္မ၀င္ စားတဲ့ အလုပ္ပါပဲ။ စိတ္၀င္တစား ရွိတဲ့ အလုပ္က ေပ်ာ္စရာ လို ့ေတာင္ ျမင္လာတယ္။ လူပင္ပန္း ေပမယ့္ စိတ္က မပင္ပန္းဘူးေပါ့။
အလုပ္ကို အဲလို စိတ္၀င္တစားလုပ္တယ္၊ ေဇာက္ခ် လုပ္တယ္ ဆိုတာ သမာဓိ ကို ေျပာတာပါ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုယ့္ အလုပ္ေလးကို စိတ္၀င္တစား လုပ္သူေတြ ေအာင္ျမင္တာပါပဲ။ ကိုယ့္အလုပ္ မဟုတ္ဘဲ ေတာင္လုပ္ ေျမာက္လုပ္ ေနရာတကာ ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ဆိုရင္ ေတာ့ ဆရာၾကီး တစ္ဆူ ျဖစ္ဖို ့ေတာ့ မလြယ္ဘူးေပါ့။
အလုပ္ကို ေအာင္ျမင္သြားသူတိုင္း အလုပ္ကို ေဇာက္ခ် လုပ္သြားသူခ်ည္းပါပဲ။ စိတ္၀င္တစား လုပ္ သြား သူခ်ည္းပါပဲ။ စာအလုိကေတာ့ သမာဓိကို စ်ာန္ လို ့ဖြင့္ပါတယ္။ စ်ာန္ဆိုတာကလည္း စိတ္၀င္ တစား စိတ္အလုပ္ကို လုပ္ေနျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ နားလည္သလို ေျပာၾကည့္တာ။ ဒီေလာက္ပဲ ထားေတာ့။ ဒါ့ထက္က်ယ္သြားရင္ မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။
နံပါတ္ ( ၅) ပညာ- နားလည္ သေဘာေပါက္မႈ ၊
အကင္းပါးမႈ ။ အကြက္ျမင္တာေတြ။ ဇယားခ်တတ္တာေတြ၊ အလိုက္သိတတ္မႈလည္း ပါ၀င္မယ္ေပါ့။ ၾကီးပြါးတိုးတက္ခ်င္ရင္ အဲဒီ ပညာ ရဲ ့ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ လိုက္နာဖို ့ လိုပါတယ္။
ပတ္၀န္းက်င္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ေအာင္ျမင္သူတိုင္း ဒီအခ်က္ေတြကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နုိင္ အသံုးခ် တတ္ပါ တယ္။ စီးပါြးလုပ္တာခ်င္း ပင္ပန္းခ်င္းတာ အတူတူေတာင္မွ ပညာသမားက သာသြားတယ္။ အလုပ္လုပ္ တာကေတာ့ ေန ့တစ္ဓူ၀ အတူတူ လုပ္ကိုင္က်ရတာပါပဲ ။ ပညာတတ္တဲ့ အသိုင္း၀ိုင္း လုပ္ရတာနဲ ့။ ပညာနည္းသူတို ့ လုပ္ရတာ တစ္ေနကုန္ခ်င္းတူမယ္။ ေငြ၀င္တာခ်င္းတာ မတူတာ ပညာေၾကာင့္ပါ။ သူမ်ားထက္ ေခါင္းတစ္လံုးသာခ်င္ရင္ ပညာရွိေအာင္ ဖန္တီးရမယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတဲ့ပညာဆိုတာကေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္တဲ့ ဉာဏ္ပညာကို ဆိုလိုတာပါ။ အဲဒီ ပညာကို ရဖို ့ ဆိုရင္ေတာ့ တရား မွတ္ဖို ့ လိုတယ္။ တရားဆိုတာ တရားတာ လို ့သေဘာေပါက္ပါ။ တရားတာမွန္သမွ် အျပစ္ကင္းတယ္၊ ကုိယ့္အက်ိဳး သူ မ်ားအက်ိဳးရွိမယ္။ ပညာရွိမ်ား သေဘာက်တဲ့ လုပ္ငန္းျဖစ္တယ္။ အဲဒါတရားပဲ။
ဒီထက္မက ဆက္ၾကိဳးစားဖို ့ကေတာ့ အာနပါန ၀င္ေလ ထြက္ေလ ေလးကို သိေနဖို ့ပါဘဲ။ နွာသီး၀ကို ေလ အသြင္း အထုတ္ေလးကို စိတ္က လြတ္မထြက္သြားေအာင္ လုပ္ဖို ့ပါဘဲ။ အစေတာ့ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ေရာက္မွာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ မလြတ္ေတာ့ဘူး။ အေလ့က်င့္ပါဘဲ။ လိုပါတယ္။ နိုင္ငံျခားမွာ ပိုျပီး stress ေတြ မ်ားတယ္။ အိပ္ေရးကမ၀ေတာ့ စိတ္ကတိုလြယ္။ စိတ္ကလည္း မၾကည္လင္နဲ ့ ျဖစ္ၾကတာပါ။အဲဒါေတြ မရွိေအာင္ကေတာ့ ကူညီနိုင္မည့္သူက တရားပဲ ရွိတယ္။ ကဲ စမ္းၾကည့္ပါ။ စပ္မိလို ့ ေျပာတာပါ။ တကယ့္ကို လိုမွန္းသိလို ့ေျပာတာပါ။
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတယ္ ဆိုတာ တကယ္တမ္း ပညာ ရသြားတာ။ အဆင့္အျမင့္ဆံုး ပညာေပါ့။ ဒါကို သဗၺညဳတဉာဏ္လို ့ ေခၚပါတယ္။ ဉာဏ္နဲ ့ပညာ က အတူတူပါပဲ။ဘုရားရွင္ ၄၅ ၀ါပတ္လံုး လူနတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ အေပါင္း အတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္သြားနိုင္တာလည္း ဒီပညာပါပဲ။
ပညာ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာသာမန္သိတဲ့ အသိ ေတာင္ အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုရင္ သူမ်ားထက္သာတယ္ ဆိုရင္ ထိုးထြင္း ေဖါက္ျမင္တဲ့ အမွန္တိုင္းအသိကေတာ့ ဘာေျပာဖြယ္ အထူးလိုမွာလဲ။ ေသခ်ာေပါက္ အဆ ေပါင္းမ်ား စြာ အက်ိဳးရွိမွာပါ။ ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲပါ။ ကဲ ဒါပညာ လို့ ေခၚတယ္ဗ်ား။
ကိုင္း- ငါးပါးလည္း ေစ့သြားျပီ။ ဒီငါးပါးသာ ရွိလိုက္စမ္း ပါ။ တကယ့္ကို ေလာကီ ေရးမွာ ျဖစ္ခ်င္တာ ဘာမဆို ျဖစ္နိုင္သလို၊ ေလာကုတၱရာ ေရးမွာလည္း ဘာမဆို ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။
ကဲ တရားသိမ္းၾကမယ္။ဆြမ္းစားဖို ့အခ်ိန္လည္းနီးျပီ။ ဤသို ့ ဗိုလ္ ရွိရင္ ဘာမဆို ျဖစ္နိုင္တယ္ ဆိုတဲ့
ဗိုလ္ (၅) ပါး တရားေတာ္ကို နာယူျပီးလွ်င္ မိမိတို ့ သႏၱာန္၀ယ္ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ဗိုလ္တရားမ်ား ရွိေအာင္ၾကိဳးစားနိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ၾကိဳးစားနိုင္ၾကျပီးလွ်င္ မိမိတို ့ လိုလားေတာင့္တ ထားၾက သည့္ အတိုင္း ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ျပည့္၀ေစေသာ ဟူ၍ ပတၳနာ ေအာင္ဆု ျပဳလိုက္ကုန္ရာ သတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓု
ကဲ ေရစက္ခ်ၾကရေအာင္...ေရစက္ခြက္ကိုင္ထား၊ လိုက္ဆို ..
အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို ့သည္..... သတည္း။
အမွ် ေပးေ၀ လိုက္ၾကရေအာင္...
အမွ် အမွ် အမွ် ယူေတာ္မူၾကပါ ကုန္ေလာ...(၃)ၾကိမ္
သာဓု သာဓု သာဓု(၃)ၾကိမ္
အမွ်ေပးေ၀ျပီးေနာက္ သာဓု (၉)ၾကိမ္ ေခၚ ျပီး တရားေဟာမႈ ဆိုင္ရာျပီးသြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဆြမ္းဘုဥ္း ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ျမဴးနစ္ျမိဳ ့၊ ျမန္မာမိသားစုမ်ားအား(၂၄၊ ၀၁၊ ၂၀၁၀) ေန ့က ေန ့ဆြမ္း အနဳေမာဒနာကို
ျပန္လည္ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေဟာတုန္းက ပါဠိမ်ား မရြတ္ခဲ့ပါ။ ခုထည့္လိုက္ျခင္းမွာ မွတ္သား လိုေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ကို က်မ္းလာအတိုင္း သိရွိေစဖို ့ ရည္ရြယ္ကာ ထည့္လိုက္တာပါ။ အဓိပၸါယ္ ကိုသာ ကိုယ္ဒကာဒကာမ မ်ား နားလည္ဖို ့ လိုရင္းေဟာလိုက္ပါတယ္။ ေဟာရာမွာလည္း ရင္းရင္း နီးနီး စကားေျပာဟန္နဲ ့ဘဲ ေျပာပါတယ္။ နားမလည္ရင္ ေမးဖို ့လည္း စကားလမ္း ဖြင့္ေပးထားတယ္။ နာတဲ့သူေတြကလည္း မ်က္စိပိတ္ထားတာ မဟုတ္သလို ေဟာတဲ့သူကလည္း မ်က္စိဖြင့္ လ်က္သာ ေဟာပါတယ္။ နားလည္တယ္ ထင္မွ ေရွ ့ဆက္သြားတာပါ။ အေတာ္အဆင္ေျပတယ္။ နာတဲ့သူေရာ ေဟာတဲ့သူပါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပါဘဲ။ သူတို ့ကလည္း သေဘာေပါက္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေဟာတဲ့သူကလည္း ေက်နပ္ရျပီေပါ့။
လူမ်ား။ ။ၾသကာသ၊ၾသကာသ၊ၾသကာသ... ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။
ဘုန္းၾကီး။ ။ဤသို ့ ဘုရား တရား သံဃာ.... မ်က္ေမွာက္ျပဳလြယ္ ရလြယ္နိုင္ၾကပါေစ။
လူမ်ား။ ေပးတဲ့ ဆုနဲ ့ ျပည့္ပါေစဘုရား။
ကဲ ၅ ပါးသီလ ယူၾကရေအာင္ ကဲ ဆိုလိုက္ၾက။ အဟံ ဘေႏၱ.....
ဒီလို နဲ ့ ၅ပါးသီလ ယူအျပီး၊ ေပးအျပီးမွာ တရား ပြဲကို စခဲ့ပါတယ္။
ဒီေန ့ ကိုယ့္လူေတြဆိုေတာ့ ျမန္မာလို ေဟာေပးရမယ္။ တရားေတာ္က ဗိုလ္ရွိရင္ဘာမဆို ျဖစ္နိုင္ တယ္ တရားေတာ္။
ေအးေအး ေဆးေဆး တိုတို တုတ္တုတ္ နာၾကတာေပါ့။ နားလည္ေအာင္ ပဲ ေျပာေပးမွာပါ။ ဗိုလ္ ၅ ပါး ဆိုတာ ရွိတယ္။ ေလာကၾကီးထဲ မွာ ေနရင္ ဗိုလ္ ရွိဖို ့လိုအပ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ရွိမွ ဘာမဆိုျဖစ္လာ နိုင္မွာ ပါ။ဒီတရားကို ဒီ ျမဴးနစ္ျမိဳ ့မွာပဲ ေဒသခံ လူေတြကို တစ္ေန ့က ဇန္န၀ါရီ ၁၁ ရက္ေန ့က ေဟာခဲ့ ပါ ေသး တယ္။ဒါေပမယ့္ သူတို ့ကို ၅ပါးစလံုး အျပီး ထိ မေဟာရေသးဘူး။ နာမည္ေလာက္ပဲ သူတို ့ ေျပာထားျပီး။ ပထမဆံုး ဗိုလ္အေၾကာင္းကို ရွင္းျပတာ ေဟာၾကားခဲ့တာ။ တစ္နာရီခြဲေလာက္ေတာ့ ၾကာတယ္ေပါ့။
ခု ဒီေန ့ ကိုယ္ ဒကာဒကာမ ေတြကို ၅ပါးစလံုး ေဟာေပးပါမယ္။ ကဲ ဘယ္ေလာက္ ဟန္က်သလဲ တစ္ထိုင္ထဲနဲ ့ ၅ပါးစလံုးေတာင္ နာရမွာ ။တစ္ခါတေလမွာ လူေတြက တရားဆိုတာ တရားထုိင္ ရမယ္။ ဘုန္းၾကီးေတြနဲ ့ပဲ ဆိုင္သလိုလို။ တရားအားထုတ္မည့္ သူနဲ ့မွ ဆိုင္သလိုလို ျပီးေတာ့ အသက္ ၾကီး မွ ဆိုင္သလိုလို ထင္တတ္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘုရားစာ က တရားသမားေတြ အတြက္သာ ေလာကီေရးရာ အသံုးမ၀င္ေတာ့ ဘူးလိုလို ေတြကလည္း ျဖစ္တတ္ေသး၊ ထင္တတ္ေသးတယ္။
တစ္ခ်ိဳ ့လူငယ္ေတြ တရားနဲ ့ မိတ္ေဆြ မျဖစ္သူေတြ ေျပာတာပါ။ ဒီက တရားနာသူေတြကို မေျပာပါဘူး။
[ဟဲဟ၊ဲဟဲဟဲ](အသံ မထြက္ဘဲ ဘုန္းၾကီး ကိုယ့္ဖာသာ စိတ္ထဲ သေဘာက်ေနသည္)။
အဲ -ဗုိလ္ ( ၅) ပါး ဆုိတာက ၁။သဒၶါ- ယံုၾကည္ခ်က္။ ၂။ ၀ီရိယ- ၾကိဳစားမႈ ၃။သတိ- သတိရွိမႈ ၄။သမာ ဓိ-စိတ္၀င္စားမႈ ၅။ ပညာ- နားလည္သေဘာေပါက္မႈ၊ အကင္းပါးမႈ တို ့ပါဘဲ။ အဲဒါေတြပါပဲဗ်ာ။
ကုိင္း -နံပါတ္ (၁) က သဒၶါ-ယံုၾကည္ခ်က္
ယံုၾကည္ခ်က္ ရွိတဲ့သူဟာ ေလာကီေရးရာ စီပြါးေရး လူမႈေရး မွာလဲ ယံုၾကည္ခ်က္က လိုပါတယ္။ ဒါကို သဒၶါ ေခၚတာပါ။စာအလိုေပါ့ေနာ။ ျပီးေတာ့ ေလာကုတၱရာနယ္ဘက္က ေနျပီး ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သဒၶါဆိုတာ ယံုၾကည္ရမယ္။ ဘာကို ယံုၾကည္ရမလဲ။ ဘုရား တရား သံဃာ ဆိုတဲ့ ရတနာ သံုးပါးနဲ ့ ကံ ကံရဲ ့ အက်ိဳး တရားေတြကိုေပါ့။ အဂၤုတၱရနိကာယ္ တိက နိပါတ္မွာ ေဟာထားတာလည္း
ျပီးေတာ့ သိသင့္တာ ရွိေသးတယ္ ။ သဒၶါ ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ-
ဒႆနကာေမာ သီလ၀တံ ၊ သဒၶမၼံ ေသာတု မိစၦတိ၊
၀ိနေယ မေစၦရမလံ၊ သ ေ၀ သေဒၶါ တိ ၀ုစၥတိ။ တဲ့။အဂုၤတၱရနိကာယ္မွာပါ တယ္။
ဆိုလိုတာက ၁။သီလရွိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားနဲ ့ ေတြ ့ဆံုျခင္း၊ ဖူးျမင္ရျခင္း၊၂။ ထိုသူေတာ္ေကာင္း တရားမ်ား နာယူမွတ္သားျခင္း။ ၃။ နွေျမာတာေဘးဖယ္ အလွဴတန္းမွာ ရက္ရက္ေရာေရာျပဳလုပ္ တဲ့သူကို သဒၶါတရားရွိသူလို ့ ေခၚပါတယ္။ ျမန္မာေတြ ေျပာေျပာေနတာကေတာ့သဒၶါတရား ေကာင္း တယ္ လို ့ ေျပာၾကတာေပါ့။
ယံုၾကည္မႈဆိုတာနဲ ့ လံုး၀ မ်က္စိမွိတ္ ယံုရမွာ ကို မဆိုလို ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ဟာကို ေကာင္း မေကာင္း၊ အျပစ္ရွိ မရွိ၊ အက်ိဳး ရွိ မရွိ ဖို ့လညး္ စိစစ္ဖို ့လည္း လိုတယ္ေပါ့။ ျမတ္စြာဘုရားက ကာလာမသုတ္မွာ အဲဒါ အက်ယ္ ေဟာထားတာ ရွိပါတယ္။ ခု တရားတိုတို ဆိုေတာ့ မွတ္သားထား ရမွာ ယံုၾကည္မႈနဲ ့ပါတ္သက္လို ့ အက်ိဳးရွိမရွိ စတာေတြကို သိထားဖို ့ပါဘဲ။
နံပါတ္ (၂) က ၀ီရိယ တဲ့။ ၾကိဳးစားမႈပါ။
ယံုၾကည္ရံုသက္သက္နဲ ့ကေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာဘူး။ ဘုရားေရွ ့မွာသြားထိုင္ျပီး တစ္ေနကုန္ ဆု ေတာင္း တပည့္ေတာ္ ေဘာ့စ္ ျဖစ္ရလိုပါ၏၊ ဘာဘာ ညာညာ ေတြ ဆုေတာင္းလည္း ျပည့္မွာမဟုတ္ ဘူး။ အာေညာင္းရံုသာ အဖတ္တင္ပါလိမ့္မယ္ ဗ်ာ။
ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာေတာ္မူ ထားတာပဲ။ ငါက လမ္းျပသူ၊ မင္းတို ့ကိုယ္တိုင္ လမ္း ေလွ်ာက္ၾက- လို ့။ ဘုရားရွင္က လမ္းျပရံုသက္သက္ပါ ေျပာတဲ့ဟာကို ဘုရားထံ သြားျပီး ဆုေတာင္း ေနတဲ့သူေတြက ဘုရားကို အားနာဖို ့ေတာင္ ေကာင္းတယ္။
ၾကိဳးစားမႈ နဲ ့ ပါတ္သတ္လို ့ ကေတာ့ ၁။ စလုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါ။ ၂။ ဆက္တိုက္ မျပတ္ေအာင္ လုပ္ပါ။ ၃။ အျပီးတိုင္ ေအာင္ျမင္သည့္အထိ လုပ္ပါ။ သံုးခ်က္ စံုလ်င္ ေအာင္ျမင္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ ့ စေတာင္ စ မလုပ္ခ်င္။ ေ၀းျပီးေပါ့။ ကိုယ္လုိတာနဲ ့ ဘာမွကို ရမွာမဟုတ္ဘူး။သူ ့အတြက္ ေလထဲ သာ တိုက္ေဆာက္ေပေတာ့။
ေနာက္လူတစ္မ်ိဳးက စ လုပ္လိုက္ေသးတယ္၊ ဆက္မလုပ္ေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာ။ ေနာက္ထပ္ လူတစ္မ်ိဳးက်ေတာ့ စလုပ္တယ္၊ ဆက္တိုက္လုပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္သည့္အထိ မလုပ္ခ်င္ အရာက ေကာင္းေကာင္းမထင္ ေရးေရး ေလာက္သာ ျဖစ္မွာပါ။
ေနာက္ဆံုး လူမ်ိဳးက်ေတာ့ တကယ့္ကို အျပီးသတ္ထိ ေအာင္ျမင္ကို ၾကိဳးစားတယ္။ အဲ ဒီသူ ပဲ ေအာင္ျမင္သြားတာ။ ထိပ္တန္းေရာက္သြားတာ။ ေအာင္ျမင္သူတိုင္းကို ၾကည့္ပါ။ သာမန္ေညာင္ည မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို ့ နိဒါနသံယုတ္မွာ - န စ ဘိကၡေ၀ ဟီေနန အဂၢႆ ပတၱိ ေဟာတိ၊ အေဂၢန စ
ေခါ ဘိကၡေ၀ အဂၢႆ ပတၱိ ေဟာတိ-တဲ့။ ဆိုလိုတာက-
ခပ္ညံ့ညံ့ ၀ီရိယ နဲ ့ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား ထိပ္တန္းေရာက္ လူအသိမွတ္ျပဳခံရတယ္ ဆိုတာ မရွိဘူး။ ထိပ္တန္း၀ီရိယနဲ ့ ၾကိဳးစားလို ့သာ ထိပ္တန္း အျမင့္ဆံုးမွာ ရွိတာပါ-တဲ့။ ၀ီရိယ အလိုက္ စီးပြါးေရး ၊ ပညာေရး ၊ ဘာသာေရး နယ္ပယ္ အသီးသီးမွာ လူမ်ား၊ ဘုန္းၾကီး မ်ား ကြာျခား သြားၾက တာပါ။ ကဲ ဒါဆို ၀ီရိယလည္း သေဘာေပါက္ေလာက္ပီ။
နံပါတ္(၃)က သတိ-တဲ့။ ဒါ က အင္မတိ အင္မတန္ အေရးၾကီးပါတယ္။
အမွားေတြ ဒလေဟာ ျဖစ္ေနတာဟာ သတိမရွိလို ့ပါပဲ။ အမွားလုပ္မိတာေတာင္ ငါ့နွယ္ မွားလိုက္ တာ၊ ဒီ ေလာက္ပဲ သိတယ္၊ ဘာေၾကာင့္မွားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္တဲ့ သတိ။
သတိ က ဒီ ၅မ်ိဳးထဲ မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပဲ။ ေနရာတကာ သူပါမွ အဆင္ေျပတာ။စီးပြါးလုပ္မယ္ ဆုိလည္း သတိလိုတယ္။ သတိထားရတယ္။ သတိထားရမယ္။ သူတို ့ ဘာလို ့ၾကီးပြါးၾကသလဲ၊ ပညာေရး ေအာင္ျမင္တယ္ ဆုိရင္လဲ သူက ဘာလို ့ ဒီေလာက္ေတာ္ရသလဲ။ သတိထားၾကည့္ေပါ့။
သတိမရွိ တာဟာ နေမာ္နမဲ့ ေနျခင္းပါပဲ။ နေမာ္နမဲ့ ေနသူဟာ န- ေတာ့တာပါပဲ။ တရား အားထုတ္ လို ့ ေပါက္ေျမာက္သူဟာ သတိေမ့ေလ်ာ့တယ္ ဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ လုပ္လိုက္တဲ့ အလုပ္တိုင္း
သတိနဲ ့သြား၊ လာ ၊ စား ၊ ေသာက္ေနထို္င္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့-သတိထား ေျပာသူ၊ သတိထားလုပ္သူေတြရဲ ့အေျပာတိုင္း အလုပ္တိုင္းဟာ အမွန္ေတြ ခ်ည္း ျဖစ္ေတာ့တာေပါ့။ ဘုရား စကားဟာ ဒါေၾကာင့္မွန္တာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက သတိအျမဲ ရွိဖို ့သတိေပးတာေပါ့။ ဒါလည္း ဒီေလာက္ဆို နဲနဲ သေဘာေပါက္ေရာေပါ့။
နံပါတ္ (၄) သမာဓိ- စိတ္၀င္စားမႈ လို ့ ေျပာၾကရေအာင္။
အလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ စိတ္၀င္စားရွိဖို ့ လိုပါတယ္။ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ အလုပ္က မတြင္က်ယ္ဘူး။ ပ်င္းဖို ့ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ဟာ စိတ္မ၀င္ စားတဲ့ အလုပ္ပါပဲ။ စိတ္၀င္တစား ရွိတဲ့ အလုပ္က ေပ်ာ္စရာ လို ့ေတာင္ ျမင္လာတယ္။ လူပင္ပန္း ေပမယ့္ စိတ္က မပင္ပန္းဘူးေပါ့။
အလုပ္ကို အဲလို စိတ္၀င္တစားလုပ္တယ္၊ ေဇာက္ခ် လုပ္တယ္ ဆိုတာ သမာဓိ ကို ေျပာတာပါ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုယ့္ အလုပ္ေလးကို စိတ္၀င္တစား လုပ္သူေတြ ေအာင္ျမင္တာပါပဲ။ ကိုယ့္အလုပ္ မဟုတ္ဘဲ ေတာင္လုပ္ ေျမာက္လုပ္ ေနရာတကာ ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ဆိုရင္ ေတာ့ ဆရာၾကီး တစ္ဆူ ျဖစ္ဖို ့ေတာ့ မလြယ္ဘူးေပါ့။
အလုပ္ကို ေအာင္ျမင္သြားသူတိုင္း အလုပ္ကို ေဇာက္ခ် လုပ္သြားသူခ်ည္းပါပဲ။ စိတ္၀င္တစား လုပ္ သြား သူခ်ည္းပါပဲ။ စာအလုိကေတာ့ သမာဓိကို စ်ာန္ လို ့ဖြင့္ပါတယ္။ စ်ာန္ဆိုတာကလည္း စိတ္၀င္ တစား စိတ္အလုပ္ကို လုပ္ေနျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ နားလည္သလို ေျပာၾကည့္တာ။ ဒီေလာက္ပဲ ထားေတာ့။ ဒါ့ထက္က်ယ္သြားရင္ မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။
နံပါတ္ ( ၅) ပညာ- နားလည္ သေဘာေပါက္မႈ ၊
အကင္းပါးမႈ ။ အကြက္ျမင္တာေတြ။ ဇယားခ်တတ္တာေတြ၊ အလိုက္သိတတ္မႈလည္း ပါ၀င္မယ္ေပါ့။ ၾကီးပြါးတိုးတက္ခ်င္ရင္ အဲဒီ ပညာ ရဲ ့ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ လိုက္နာဖို ့ လိုပါတယ္။
ပတ္၀န္းက်င္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ေအာင္ျမင္သူတိုင္း ဒီအခ်က္ေတြကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နုိင္ အသံုးခ် တတ္ပါ တယ္။ စီးပါြးလုပ္တာခ်င္း ပင္ပန္းခ်င္းတာ အတူတူေတာင္မွ ပညာသမားက သာသြားတယ္။ အလုပ္လုပ္ တာကေတာ့ ေန ့တစ္ဓူ၀ အတူတူ လုပ္ကိုင္က်ရတာပါပဲ ။ ပညာတတ္တဲ့ အသိုင္း၀ိုင္း လုပ္ရတာနဲ ့။ ပညာနည္းသူတို ့ လုပ္ရတာ တစ္ေနကုန္ခ်င္းတူမယ္။ ေငြ၀င္တာခ်င္းတာ မတူတာ ပညာေၾကာင့္ပါ။ သူမ်ားထက္ ေခါင္းတစ္လံုးသာခ်င္ရင္ ပညာရွိေအာင္ ဖန္တီးရမယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတဲ့ပညာဆိုတာကေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္တဲ့ ဉာဏ္ပညာကို ဆိုလိုတာပါ။ အဲဒီ ပညာကို ရဖို ့ ဆိုရင္ေတာ့ တရား မွတ္ဖို ့ လိုတယ္။ တရားဆိုတာ တရားတာ လို ့သေဘာေပါက္ပါ။ တရားတာမွန္သမွ် အျပစ္ကင္းတယ္၊ ကုိယ့္အက်ိဳး သူ မ်ားအက်ိဳးရွိမယ္။ ပညာရွိမ်ား သေဘာက်တဲ့ လုပ္ငန္းျဖစ္တယ္။ အဲဒါတရားပဲ။
ဒီထက္မက ဆက္ၾကိဳးစားဖို ့ကေတာ့ အာနပါန ၀င္ေလ ထြက္ေလ ေလးကို သိေနဖို ့ပါဘဲ။ နွာသီး၀ကို ေလ အသြင္း အထုတ္ေလးကို စိတ္က လြတ္မထြက္သြားေအာင္ လုပ္ဖို ့ပါဘဲ။ အစေတာ့ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ေရာက္မွာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ မလြတ္ေတာ့ဘူး။ အေလ့က်င့္ပါဘဲ။ လိုပါတယ္။ နိုင္ငံျခားမွာ ပိုျပီး stress ေတြ မ်ားတယ္။ အိပ္ေရးကမ၀ေတာ့ စိတ္ကတိုလြယ္။ စိတ္ကလည္း မၾကည္လင္နဲ ့ ျဖစ္ၾကတာပါ။အဲဒါေတြ မရွိေအာင္ကေတာ့ ကူညီနိုင္မည့္သူက တရားပဲ ရွိတယ္။ ကဲ စမ္းၾကည့္ပါ။ စပ္မိလို ့ ေျပာတာပါ။ တကယ့္ကို လိုမွန္းသိလို ့ေျပာတာပါ။
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတယ္ ဆိုတာ တကယ္တမ္း ပညာ ရသြားတာ။ အဆင့္အျမင့္ဆံုး ပညာေပါ့။ ဒါကို သဗၺညဳတဉာဏ္လို ့ ေခၚပါတယ္။ ဉာဏ္နဲ ့ပညာ က အတူတူပါပဲ။ဘုရားရွင္ ၄၅ ၀ါပတ္လံုး လူနတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ အေပါင္း အတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္သြားနိုင္တာလည္း ဒီပညာပါပဲ။
ပညာ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာသာမန္သိတဲ့ အသိ ေတာင္ အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုရင္ သူမ်ားထက္သာတယ္ ဆိုရင္ ထိုးထြင္း ေဖါက္ျမင္တဲ့ အမွန္တိုင္းအသိကေတာ့ ဘာေျပာဖြယ္ အထူးလိုမွာလဲ။ ေသခ်ာေပါက္ အဆ ေပါင္းမ်ား စြာ အက်ိဳးရွိမွာပါ။ ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲပါ။ ကဲ ဒါပညာ လို့ ေခၚတယ္ဗ်ား။
ကိုင္း- ငါးပါးလည္း ေစ့သြားျပီ။ ဒီငါးပါးသာ ရွိလိုက္စမ္း ပါ။ တကယ့္ကို ေလာကီ ေရးမွာ ျဖစ္ခ်င္တာ ဘာမဆို ျဖစ္နိုင္သလို၊ ေလာကုတၱရာ ေရးမွာလည္း ဘာမဆို ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။
ကဲ တရားသိမ္းၾကမယ္။ဆြမ္းစားဖို ့အခ်ိန္လည္းနီးျပီ။ ဤသို ့ ဗိုလ္ ရွိရင္ ဘာမဆို ျဖစ္နိုင္တယ္ ဆိုတဲ့
ဗိုလ္ (၅) ပါး တရားေတာ္ကို နာယူျပီးလွ်င္ မိမိတို ့ သႏၱာန္၀ယ္ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ဗိုလ္တရားမ်ား ရွိေအာင္ၾကိဳးစားနိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ၾကိဳးစားနိုင္ၾကျပီးလွ်င္ မိမိတို ့ လိုလားေတာင့္တ ထားၾက သည့္ အတိုင္း ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ျပည့္၀ေစေသာ ဟူ၍ ပတၳနာ ေအာင္ဆု ျပဳလိုက္ကုန္ရာ သတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓု
ကဲ ေရစက္ခ်ၾကရေအာင္...ေရစက္ခြက္ကိုင္ထား၊ လိုက္ဆို ..
အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို ့သည္..... သတည္း။
အမွ် ေပးေ၀ လိုက္ၾကရေအာင္...
အမွ် အမွ် အမွ် ယူေတာ္မူၾကပါ ကုန္ေလာ...(၃)ၾကိမ္
သာဓု သာဓု သာဓု(၃)ၾကိမ္
အမွ်ေပးေ၀ျပီးေနာက္ သာဓု (၉)ၾကိမ္ ေခၚ ျပီး တရားေဟာမႈ ဆိုင္ရာျပီးသြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဆြမ္းဘုဥ္း ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ျမဴးနစ္ျမိဳ ့၊ ျမန္မာမိသားစုမ်ားအား(၂၄၊ ၀၁၊ ၂၀၁၀) ေန ့က ေန ့ဆြမ္း အနဳေမာဒနာကို
ျပန္လည္ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေဟာတုန္းက ပါဠိမ်ား မရြတ္ခဲ့ပါ။ ခုထည့္လိုက္ျခင္းမွာ မွတ္သား လိုေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ကို က်မ္းလာအတိုင္း သိရွိေစဖို ့ ရည္ရြယ္ကာ ထည့္လိုက္တာပါ။ အဓိပၸါယ္ ကိုသာ ကိုယ္ဒကာဒကာမ မ်ား နားလည္ဖို ့ လိုရင္းေဟာလိုက္ပါတယ္။ ေဟာရာမွာလည္း ရင္းရင္း နီးနီး စကားေျပာဟန္နဲ ့ဘဲ ေျပာပါတယ္။ နားမလည္ရင္ ေမးဖို ့လည္း စကားလမ္း ဖြင့္ေပးထားတယ္။ နာတဲ့သူေတြကလည္း မ်က္စိပိတ္ထားတာ မဟုတ္သလို ေဟာတဲ့သူကလည္း မ်က္စိဖြင့္ လ်က္သာ ေဟာပါတယ္။ နားလည္တယ္ ထင္မွ ေရွ ့ဆက္သြားတာပါ။ အေတာ္အဆင္ေျပတယ္။ နာတဲ့သူေရာ ေဟာတဲ့သူပါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပါဘဲ။ သူတို ့ကလည္း သေဘာေပါက္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေဟာတဲ့သူကလည္း ေက်နပ္ရျပီေပါ့။
ျမတ္ေရာင္နီ
(၂၉၊၀၁၊၂၀၁၀)
နံနက္ခင္းတိုင္း တပ္ထြက္မိန္႕ခြန္းေပးရေခ်၏။
ReplyDelete“ရဲေဘာ္တို႕ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းမေျပာေတာ့ဘူး။
အနီးကပ္ဆံုးရန္သူကို ရွာတိုက္ၾက”
ေဟာဗ်ာ၊
သဒၶါဗိုလ္ကား တြန္႕ဆုတ္တြန္႕ဆုတ္၊
၀ီရိယဗိုလ္ကား အိပ္ငိုက္လ်က္။
သမာဓိဗိုလ္ကား ဟုိဟိုသည္သည္ေငး၏။
ပညာဗိုလ္ကား ေခါင္းကိုကုတ္ကာ ထံုအအျဖင့္၊
သတိဗိုလ္ကား ေနာက္ဆံုးမွ ေရာက္လာသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ေလာကီနယ္ႏွင့္ သံသရာစစ္ေျမျပင္၀ယ္ ဘယ္ႏွယ္တိုက္ပြဲ၀င္ရပါ့။
ဇာမဏီတြင္ ေရာင္နီစခန္းဖြင့္ကာ ကမ့္သြင္းေလ့က်င့္ေပးေတာမူပါဘုရား။
အေလး၀ါျဖင့္(အေလးနီလည္းမဟုတ္၊ ေလးျဖဴးလည္းမဟုတ္ေခ်)