ဂ်ာမဏီေျမေပၚက ေျခလွမ္းမ်ား- ၈

တရား ပြဲ အေတြ ့ၾကံဳ

တစ္ေန ့ ကေပါ့။ အတိက်ေျပာရင္ ( ၁၁၊၀၁၊၂၀၁၀)။ DBU ဂ်ာမန္ ဗုဒၶဘာသာ အသင္းသူ အသင္း သား မ်ား က ဦးစီး ဦးေဆာင္ ျပဳလုပ္ၾကတဲ့ တရားပြဲပါ။ ေၾကျငာထားတဲ့ အတိုင္း ျမဴးနစ္ျမိဳ ့မွာ သတ္မွတ္ ထားတဲ့ နာရီ ၊ အတိက် တရားေဟာ သြားခဲ့ရပါတယ္။ တရားပြဲ သြားရ တယ္ ဆိုေတာ့
ျမန္မာ နုိင္ငံ နာမည္ၾကီး ဓမၼကထိက မ်ားလို ကိုယ္ပိုင္ ကားနဲ ့လည္းမဟုတ္။ သူတို ့ လာပင့္ၾကတာ လည္း မဟုတ္။ အသင္းသူ အသင္းသားမ်ားမွာ ကားကေတာ့ အမ်ားစု ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကား နဲ ့ပင့္တာေတြဆိုတာ အေလ့အထ မရွိေသးေတာ့ လာပင့္တာေတြ အထူးတလည္ မရွိဘူး။ ဒီလိုနဲ ့ ကိုယ္မွာအသင့္္ တစ္လအတြက္ ယူရို၆၁ယူရို ေငြေၾကးေပးရတဲ့ လက္မွတ္နဲ ့ သြားခဲ့ရပါတယ္။

ဟိုတရားပြဲ ေနရာ ေရာက္ျပီဆိုတာလည္း အေပါ့ပါးသြား၊ တီးေသာက္ျပီး။ ခင္းထားတဲ့ ေနရာမွာ ထိုင္ျပီး ေနရာယူပါတယ္။ ေတာ္ေသးရဲ ့ တရားနာမည့္ သူေတြထဲမွာ အခ်ိဳ ့ကလည္း အေတာ္ေလး ဗုဒၶဘာသာနဲ ့ ရင္နီးေတာ့ တီးေလာက္ေတာ့ ကပ္ေဖၚရတယ္။ တီးဆိုတာကလည္း ျမန္မာလိုဆို ေရေႏြးၾကမ္းေပါ့။ ႏြားနို ့မပါ၊ သၾကားမစြက္ ဘလက္တီးသက္သက္ကိုသာ ေသာက္ခဲ့ရပါတယ္။

တရားပြဲ စမည္ဆိုတာနဲ ့ ျမန္မာဘုရားဆင္းတုဘက္ ကို လွည့္ျပီး သံုးၾကိမ္ ဘုရားရွိခိုးတယ္။ ဘုရားရွိခိုး ဆိုတာက ထိုင္း ဘုရား၀တ္ျပဳ ဆိုသလိုမ်ိဳး အရဟံ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ဘဂ၀ါ၊ ဗုဒၶံ ဘဂ၀ႏၱံ အဘိ၀ါေဒမိ - စတာေလးေတြ ဆိုျပီး ဦးခ်တာ။ ထိုင္းေတြက အရင္ဦးနွင့္တာကိုး။ အရင္သင္ထား နွင့္တာကိုး။ အသင္းသားထဲမွာလည္း ဦးေဆာင္တဲ့သူ တစ္ဦးက လူထြက္ေလ။ ထိုင္းလူထြက္ဆိုေတာ့ ထိုင္းဘုရားရွိခိုးေပါ့။ ကိုယ့္အေနနဲ ့ကေတာ့ ကိုယ့္အလို မျဖည့္ခင္ သူတို ့ လုပ္ေနက် အျပစ္မရွိတာမို ့ သူတို ့နဲ ့အတူ ေရာခ်လိုက္တာေပါ့။ ဘုရားရွိခိုးပါပဲေလ။

အဲလို ဘုရား ရွိခိုးျပီးေနာက္မွာေတာ့။ တရားထိုင္ဖို ့ တေ၀ ေ၀....ေ၀ ေၾကးစည္ အသံထြက္တဲ့ ေၾကးခြက္ကို သံုးၾကိမ္ ကိုယ္ကေခါက္ျပီး သတိေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ လည္း တစ္ခါျပန္ေခါက္ေပါ့။ တရားထိုင္ ၁၅မိနစ္ထိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္လည္း ျငိမ္းေအး၊ သူတို ့စိတ္လည္း ျငိမ္းေအးေပါ့။ အားလံုးအတြက္ ျငိမ္းသြားျပီဆိုတာနဲ ့နေမာ တႆ သံုးၾကိမ္ရြတ္ျပီး တရားပြဲ ဖြင့္ၾကမယ္ဆိုျပီး ဆိုၾကပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ရွင္းျပခဲ့တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ သင္တန္းကလပ္စ္ေတြကိုလည္းဒီလို စၾကတယ္။ စာေရးတဲ့ ေနရမွာလည္း နေမာ တႆ စျပီး ေရးေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္းကို စံုလင္ေအာင္ ေျပာျပခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္း ကိုယ္စာသင္ေပးတဲ့ အခါမွာလည္း ဒီလိုဘဲစတယ္။ ဘုရားကို အေလးတယူ အရိုေသေပးတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

တရားပြဲ ကို အဂၤလိပ္လို ေဟာေတာ့ အားလံုးက နားမလည္။ နားမလည္တာက ကိုယ့္ရဲ ့ အသံထြက္ ညံ့ဖ်ဥ္း မႈေၾကာင့္လည္း ပါပါ လိမ့္မယ္။ သူတို ့ကိုယ္ႏႈိက္က အခ်ိဳ ့ သြားသြားလာလာ အဂၤလိပ္ ေလာက္ သာ တတ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဘာလို ့လည္း ဆိုေတာ့ ငါ က အဂၤလိပ္ မေကာင္းဘူး ဆိုျပီး ကိုယ့္ကို ေျပာတဲ့ ဂ်ာမန္ ေတြလည္း ရွိသကိုး။

ေဟာဟိုတုန္းက အေတာ္ေလး ငယ္စဥ္က နိုင္ငံျခားသားလာရင္ အဂၤလိပ္ၾကီး လာျပီလို ့ေတာင္ ထင္ေနတာ။ အသားနီ စပ္စပ္ဆို အဂၤလိပ္လို ့ အၾကမ္းဖ်ဥ္းမွတ္ခဲ့တာ။ ေနာက္နဲနဲေလး ၾကီးလာေတာ့လည္း (tourist) တိုးရစ္ၾကီး လာျပီ။ အဂၤလိပ္တတ္မွာပဲလို ့ထင္ျပန္တယ္။ ဒါ့ထက္ၾကီးသြားမွဘဲ ရွင္းေတာ့ ့တယ္။ နီနီစပ္စပ္ တိုးရစ္ၾကီးက လည္း အဂၤလိပ္မဟုတ္သလို အကုန္အဂၤလိပ္လို မတတ္ၾကပါဂလားေပါ့။

ဒါပဲ ဗ်ာ။ အသက္ၾကီး တစ္ နည္းသာ။ သို ့မဟုတ္ အေတြ ့ၾကံဳက စကားေျပာတယ္ လို ့ဆိုရမယ္။ ေနာက္စကားက ပိုမွန္မယ္ထင္ပါတယ္။ အသက္ၾကီးတိုင္း အေတြ ့ၾကံဳက ရွိခ်င္မွ ရွိမွာေလ။ အဂၤလိပ္စာ လံုး၀ မတတ္ဘူးဆိုရင္ (tourist) ကိုေတာင္ တိုးတစ္ၾကီး-တိုးတစ္ၾကီး ပါတဲ့။ အဲလိုလည္း ေျပာတတ္ၾကပါတယ္ေလ။အဲဒါ ဘယ္သူေျပာတာ မွတ္ေနလဲ...အဟဲ။ ေျပာရမွာရွက္တယ္။
ေျပာေတာ့ပါဘူးေလ.....။

ေျပာလိုတာက သူတို ့ အားလံုး အဂၤလိပ္စကား မတတ္ဘူး၊ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္အသံကို သူ တို ့နားမရင့္ က်က္ေသးလို ့ ပါပဲ။ နားမလည္ဘူးဆိုေတာ့ အဂၤလိပ္ကို ဂ်ာမန္ ဘာသာျပန္ေပးတဲ့ ဒကာ တစ္ေယာက္နဲ ့ ေဟာခဲ့ရပါတယ္။

ေဟာတဲ့အခါမွာလည္း ကိုယ္ေျပာလိုတဲ့ အရာကို ဘုရားေဟာ က်မ္းဂန္လာသည့္ အတိုင္း ေရွးဦးစြာ ေျပာပါတယ္။ ဟို အရင္ပတ္ေတြကေတာ့ ပါဠိလည္း ရြတ္လိုက္ အနက္ျပန္ဆိုလိုက္ ျမန္မာစတိုင္လို ေဟာခဲ့တယ္။ အရင္တစ္ပတ္က ေဟာတာက ဓနသုတ္ တစ္သုတ္တည္းကို ဦးတည္ျပီး သူတို ့ေမးတာေလးေတြ ေျဖလိုက္ျပဳလိုက္နဲ ့ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားတာပါ။

ဒီတစ္ပါတ္မွာ သဒၶါ တရား နဲ ့ဆိုင္ရာ ေျပာေဟာတာဆိုေတာ့ ပါဠိကို လိုအပ္တဲ့ ေနရာေလာက္မွ ယံုၾကည္မႈရွိေစဖို ့အေထာက္သာဓက အေနနဲ ့ ထည့္ေျပာတာပါ။ ေဟာတာကၾကိဳတင္ၾကည့္ထားရင္ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ ျပင္ဆင္ဖို ့ဘဲ လိုတယ္။ ျပင္ဆင္တဲ့ ေနရာမွာ ကုိယ္ေဟာမည့္ တရားနဲ ့ ပါတ္သက္လို ့ စံုလင္ေအာင္ ၾကည့္ထားဖို ့ လိုတယ္ေပါ့။ ဒါမွလည္း ေမးတဲ့ အခါ ေကာက္ကာ ငင္ကာ ေျဖနိုင္မွာ။ ၾကည့္တဲ့ ေနရာမွာ ပထမဦးဆံုး ျမန္မာလို နားလည္ထားဖို ့ပါ။ နွလံုးသြင္းထားဖို ့ပါ။နိုင္ငံျခားေနမွ
ေတာ့ သူတို ့နားလည္ေအာင္ အီးဇီး အဂၤလိပ္ ဆင္းပဲ အဂၤလိပ္ေျပာလို ့၊ ရွင္းျပလို ့ရပါတယ္။

သူတို ့က တရားေဟာေနစဥ္အတြင္း နားမလည္ လက္ေထာင္ေတာ့တာ။ သူေမးတာ ေက်နပ္ေအာင္၊ နားလည္ေအာင္ သိသြားျပီ ဆိုမွ ေရွ ့ဆက္သြားရတာ။ ေရွ ့ဆက္ေဟာရတာ။ က်က္ထားတဲ့ စာဆိုရင္ေတာ့ ေပ်ာက္မွာ ေသခ်ာတယ္။ ကိုယ္က ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ ကိုယ္ေဟာမယ့္ အရာကို ပရင့္အသင့္ထုတ္ထားျပီး၊ ယူသြားလို ့သာ။
တစ္ခါတေလ သူတို ့ေမးတာနဲ ့ ကိုယ္ၾကိဳတင္ ၾကည့္ထား တာက တစ္ျခားစီ။ တစ္ခါတေလ ကိုယ္ က်က္ ထားတာနဲ ့မတိုးတ့ဲ စာေမးပြဲလိုပဲ သူတို ့ေမးတာက တစ္ျခား။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္စာေမးပြဲေတြ ေက်ခဲ့လို ့ ေျပာရမွာေပါ့ ေျဖနိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို ့ ေက်နပ္သည္ အထိေပါ့။

အဲဒါနဲ ့ပတ္သက္လို ့ ဂ်ာမဏီေျမေပၚက ေျခလွမ္းမ်ား ၅ မွာလည္း အနည္းက်ဥ္း ဒီလိုပဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

တရားပြဲ အျပီးမွာေတာ့ ျမန္မာမူလည္း ျဖစ္သြားေအာင္ ဣမာယ ဓမၼာနဳဓမၼပဋိ ပတၱိယာ ဗုဒၶံ ပူေဇမိ ၊.... ဓမၼံ ၊ ...သံဃံ ပူေဇမိ ဆိုတာနဲ့ အဒၶါ ဣမာ ပဋိပတၱိယာ ဇာတိ ဇရာ ဗ်ာဓိ မရဏာယ ပရိမုစၥိႆာမိ သူတို ့ကို ရွင္းျပျပီး။ သူတို ့ကို လိုက္ဆိုေစကာ တရားပြဲ သိမ္းခဲ့ ပါတယ္။

ေနာက္ျပီး ဖရီး ေျပာခဲ့ေသးတယ္။ အရင္ပတ္က ဗ်ာ။ သန္ ့စင္အိမ္ သြားရတာ ဒီမွာ သံုးခါ။ ထုိင္း သင္တန္းမွာ သံုးခါ။ အေအးနဲ ့ အပူ တြဲေသာက္မိလို ့ ၀မ္းေလွ်ာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ ့။ မေဟာခင္က ဆို ေဟာမွ ေဟာနိုင္ပ မလား ျဖစ္ေနတာ။ တရား ေဟာျပီးသြားေတာ့ တကယ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္တဲ့ ထိ ေပ်ာ္တယ္။
(မွန္လည္း မွန္၊ ဟုတ္လည္း ဟုတ္၊ အက်ိဳးလည္း ရွိမယ္ထင္တာနဲ ့ ေျပာထည့္လိုက္တာပါ။)

အစာမရွိေပမယ့္။ အားရွိေနတယ္။ အားျပည့္ေနတယ္ ေပါ့။ သူတို ့က လည္း ေပ်ာ္တယ္။ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ေပါ့။ ဆရာ ဒကာ ကြက္တိ ျဖစ္ေနပံုေလးေပါ့။ ကြက္တိ ျဖစ္တာကို အရွိန္က သတ္မရ ေသးတာနဲ ့ပီတိဘကၡာ ဘ၀ိႆာမ၊ ေဒ၀ါ အာဘႆရာ ယထာ ။ ကို ေျပာခ်င္ေတာ့၊ စကား ဆက္လိုက္တယ္။

ဘုရားကို မာရ္နတ္ က ဆြမ္းခံတာ မရေအာင္ လုပ္ဖူးတယ္။အဲလို လုပ္ျပီးမွ။ ဘုရားဆြမ္းရလား ဘာလား ညာလားမာရ္နတ္က ေမးတာ။ မာရ္ နတ္ မင္း ငါ့ကို မရေအာင္ လုပ္တာ။ ငါသိတယ္ေပါ့ ဘုရားေျပာလိုက္ေတာ့ ။ မာရ္နတ္က မဆာဘူးလား။ ထပ္ျပီး ဆြမ္းခံ ၀င္ပါေပါ့။ ဘုရားက မဆာဘူး။ ဓမၼပီတိကို စားလို ့ ခ်မ္းသာေၾကာင္း မာရ္နတ္ကို ဘုရားက ရွင္းျပတဲ့ ဟာကို ေျပာျပလိုက္ေသးတယ္။
ျပီးမွ။

အဲလို ပဲဗ်ာ ဥဴးဇင္းလည္း။ တရားနဲ ့ေပ်ာ္ရင္ မဆာဘူး။ ဓမၼ နဲ ့ေပ်ာ္တဲ့ အရသာက အစာမရွိဘဲ ၾသဇာျပည့္၀တယ္ေပါ့။( ဘုရားနဲ ့ နႈိင္းယွဥ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သူတို ့နားလည္ေအာင္ ေျပာျပ လိုက္ ျခင္း သက္သက္လို ့ မွတ္ေစလိုပါတယ္။ ဆိုလိုရင္းက တရားသတၱိကို ေျပာလိုရင္းပါ)။

တရားပြဲ ျပီးလို ့ အျပန္မွာေတာ့ စာသင္ေပးတဲ့ ဂ်ာမန္ ဆရာမၾကီးက ဘူတာရံု အေရာက္ ကားနဲ ့ လိုက္ပို ့ ေပးပါတယ္။တရားေဟာတာက အရွိန္မသတ္နိုင္ေတာ့ ဆရာမၾကီးကိုေတာင္ ယာနေဒါ သုခေဒါ ေဟာတိ။ ယာဥ္လွဴရင္ ခ်မ္းသာမည့္ အလွဴကိုလွဴတာပဲ။ ခ်မ္းသာကိုလွဴရင္ ခ်မ္းသာျပန္ရတယ္ေပါ့။ (သဂါထာ၀ဂ္၊ေဒ၀တာသံယုတ္၊ ကိ ံဒဒသုတ္ အပိုင္းစေလးကို ရွင္းျပခဲ့ေသးတယ္။

ျမန္မာမွာဆိုရင္ ကားနဲ ့ အၾကိဳအပို လုပ္ေၾကာင္းနဲ ့။ ကားမရွိရင္ တက္စီကားလွဴဒါန္းၾကတယ္။ သုခေဒါ လို ့ဆိုထားတာကိုး ။ ျမန္မာ ျမန္မာ ဆိုတဲ့ အတၱစြဲကေတာ့ ျဖစ္သေပါ့။ သိေစခ်င္ေတာ့ ေျပာရေတာ့တာပဲ။ အနဳေမာဒနာကို ဆရာမၾကီး သေဘာက်သြားတယ္။ နားလည္ပါတယ္ ဆိုတာလည္း ေျပာပါတယ္။

ကဲ ဒါပဲ။ အေတြ ့ၾကံဳဆိုတာ သူမ်ားကို ၾကည့္ျပီးလည္း ကိုယ့္မွာျဖစ္လာတဲ့ အခါ အသံုးခ်ရသလို။ ကိုယ့္မေတြ ့ၾကံဳခင္ ကိုယ္သာဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးေလးေတြ ရေအာင္ ၾကိဳးစား ထားမယ္ ဆိုရင္ အခက္ခဲကို လြယ္လြယ္ကူကူ ေက်ာ္လႊားနိုင္မယ္။ ေျဖရွင္းနိုင္မယ္။

အဲဒီရည္ရြယ္ ခ်က္နဲ ့တကယ္ေတြ ့ၾကံဳရတဲ့ အေတြ ့ၾကံဳ ကို အားေပးဖတ္ေနၾကတဲ့ သူအားလံုး သိေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵ သက္သက္နဲ ့ေရးသားေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။



မွတ္ခ်က္။ ။အရင္တစ္ပတ္က ဂ်ာမဏီေျခလွမ္းမ်ား (၇)မွာ သကၤန္း အေၾကာင္း ေရးခဲ့ပါတယ္။ ခု (၈)မွာ တရားပြဲ အေတြ ့ၾကံဳ ေရးလိုက္ပါတယ္။ စိတ္ထဲရွိတာကို စိတ္ကူးရွိတဲ့ အတိုင္း ေရးသား တာျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ဆြမ္း ေက်ာင္း ေဆး အေၾကာင္းမ်ားကိုလည္း အလ်ဥ္းသင့္တဲ့ အခါ ေရးပါဦးမယ္။သဒၶါ-နဲ ့ ပါတ္သက္တဲ့ ေဟာခဲ့ ေျပာခဲ့တာမ်ားကိုေရာေပါ့။



ျမတ္ေရာင္နီ
(၂၂၊၀၁၊၂၀၁၀)