ဂ်ာမဏီေျမေပၚက ေျခလွမ္းမ်ား- ၁၃ အပိုင္း ( ခ )

အပိုင္း (က )စကား အနားသတ္။

ဒါက ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတဲ့ အတိုင္း သူ ့ယဥ္ေက်းမႈ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကို ေျပာျပတာပါ။ ကိုယ့္နိုင္ငံ ယဥ္ေက်းျပီး သူ ့နိုင္ငံ ရိုင္းျပတာေတြ ေျပာၾကတာလည္း ရွိေသးတယ္။

အေတြ ့ၾကံဳေလးမ်ား

အပိုင္း ( ခ)

သူ ့နိုင္ငံက ယဥ္ေက်းမႈကို ေျပာျပျပီးတဲ့ အခါ မယဥ္ မေက်း ရိုင္းျပတာကို ေျပာၾကစို ့လို ့ ဆရာက စလိုက္တယ္။ အဲသလို ေျပာေတာ့ ထိုင္းေက်ာင္းသူ တစ္ဦးက ေျပာပါေလေရာ။ ဒါမ်ိဳး ႏႈတ္ဆက္ရင္ မယဥ္ေက်းတဲ့ အျပင္ က်မ ေယာက္်ားက ဒီလို ႏွဳတ္ဆက္သူကို တြယ္မွာတဲ့။ ေျပာတဲ့ ေက်ာင္းသူက လက္ အမူရာ နဲ ့ ျပတာပါ။ လက္သီးနဲ ့တြယ္မယ့္ အမူရာကို ျပတယ္။

ကိုယ္က အဲဒီေက်ာင္းသူကို ၾကည့္ျပီး သေဘာတူတယ္၊ ဟုတ္တယ္ကြ ဆိုတဲ့ အေနထားနဲ ့ ့ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။ ဆရာကိုေတာ့ ကိုယ္က ဘုန္းၾကီး ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ တအားၾကီး ေျပာမျဖစ္ပါဘူး။

ကိုယ့္ေမးလို ့ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အာ၀ါး မိတ္ဆက္တာ မေျပာနဲ ့ ျမန္မာမိန္းခေလးက လက္ေတာင္ အထိခံတာ မၾကိဳက္ဘူး ၊ မထိရဘူး၊ ထိမရဘူး လို ့ ေျပာထည့္ လိုက္ခ်င္ရဲ ့။ ( ဟုတ္တယ္ေနာ္) ကိုယ့္ ေရႊဒကာမေလးမ်ား။ ဒါပဲ သူနိုင္ငံက ယဥ္ေက်းတာ ကိုယ္နိုင္ငံက် ဒီအမူရာ ရိုင္းတာလို ့ ဆုိၾကစို ့ရဲ ့။

ျပီးေတာ့ စားခန္းေသာက္ခန္းနဲ ့ ပါတ္သက္လို ့ ေျပာျပတယ္ ။ စပ္စပ္ ျပတ္ျပတ္ျမည္ေအာင္ စားတာတို ့၊ တရွဴးရွဴး တရွဲရွဲ ဟင္းခ်ိဳ ျမည္ေအာင္ ေသာက္တာတို ့၊ စားတံုးေသာက္တံုး စကားေျပာ တာတို ့ဟာ ရိုင္းတယ္တဲ့။ ပါးစပ္ထဲ အစာမရွိတဲ့ အခ်ိန္ ေျပာလို ့ရပါသတဲ့။ သင္တန္းသား အားလံုးက လည္း ဒါကေတာ့ အတူတူပါပဲ လို ့ ေျပာၾကတယ္။

စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေပၚလာေသးတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရား ၀ိနည္း စည္းကမ္းထဲမွာ ဒီစားတာ ေသာက္ တာ ေတြက သင္ျပီးသား ။ သုရုသုရုကာရကံ- ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ ၊ စပုစပုကာရကံ- စပ္စပ္ျပတ္ျပတ္၊ သကဗေဠန- ဆြမ္းလုတ္နဲ ့အတူ အသံမျပဳရ၊ စကားမေျပာရ စတာေတြ။

တကယ္တမ္း ေစ့ေစ့ စပ္စပ္ ေတြးၾကည့္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား က ေခတ္မီတာ ပါ။ စကားေတာ္က ႏွစ္ေတြ (၂၅၀၀) ေက်ာ္ေပမယ့္ ေဟာင္းေလ ေကာင္းေလ ဆိုတာ သက္ေသပဲ။ ဒိတ္မေအာက္တဲ့ ၀ိနည္းစည္းကမ္း၊ ဒိတ္မေအာက္တဲ့ တရားဓမၼေတြ ။ ဘယ္ေတာ့မွ မမွားနိုင္တဲ့ တရား ေတြ။

မွားတာေတြ ့တယ္ ေျပာရင္ ထပ္ဆင့္ေျပာတဲ့သူ အေျပာမတတ္လို ့ ၊ ျပီးေတာ့ မက်က္တက်က္ နားလည္လို ့၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဘုရားဆိုလိုခ်က္ကို နားမလည္လို ့သာ ျဖစ္မယ္။ ဘုရားကေတာ့ လံုး၀ လံုး၀ ကုိ မလြဲတာ လို ့ပဲ အျမဲႏွလံုးသြင္း ယံုၾကည္ကာ မွတ္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။

ကိုယ္လည္း စားတာေသာက္တာနဲ ့ ပါတ္သက္လို ့သူတို ့အက်င့္ကို ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ဒီမွာက စားတံုး ေသာက္တံုး ႏွပ္ညွစ္တယ္၊ ကိုယ္တို ့ဆီမွာ ဆိုရင္ အဲဒါ မယဥ္ေက်းဘူးလို ့-ေျပာလိုက္တယ္။

တစ္ရႈဴးသံုးျပီး အသံက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ရယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီက ေအးေအးေဆးေဆး ဘယ္သူမွ ရိုင္းတယ္လို ့ မထင္ၾကဘူးေပါ့။ ကိုယ္ေတာင္ အစက စားတုံးေသာက္တုံး ႏွာရည္ယိုရင္ ညွစ္ရေကာင္းေလလား မေကာင္းလား စဥ္းစားေသးတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ သူတို ့ေတာင္ ညွစ္ေသးတာဆိုပီး အားပါးတရ သံသယရွင္းစြာ ညွစ္ထည့္လိုက္တယ္။

အစ္ ..အစ္.. နဲ ့ စားတုံး ကြ်တ္ထိုးရင္ ေက်ာင္းက ကိုယ္ေတာ္က ခြင့္လြတ္ပါတဲ့။ ဒါက တို ့ဆီမွာ ကိစၥနမရွိဘူး။ အဲဒါလည္း ကြာတယ္ေပ့ါ။ ဒါကို ဆရာ ေျပာျပလိုက္တယ္။ သူဘာမွ ထူးမေျပာဘူး။

ဆက္လက္ျပီး ဆရာက ေျပာပါတယ္။ ဒီနိုင္ငံမွာက မရင္းနီးေသးရင္ နာမည္ေျဗာင္ မေခၚရဘူးတဲ့။ နာမည္အရင္းတိုင္း ေခၚရတာေပါ့။ ေျပာင္ေျပာင္ ေနာက္ေနာက္လုပ္တာမ်ိဳး က ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းနီးမွ လုပ္ၾကတာတဲ့။ နာမည္ေျဗာင္ ေျပာရင္ ရိုင္းတာပါ တဲ့။

ေလ့လာၾကည့္သေလာက္ ဟုတ္ပါတယ္။ ျမန္မာဒကာမ တစ္ေယာက္ ေျပာသလို ဂ်ာမန္ေတြက သိပ္မရီတတ္ၾကဘူး-တဲ့။ ဟာသ အေျပာင္အေနာက္ နည္းတယ္လို ့ ဆိုလိုဟန္တူပါတယ္။ သူေတာင္ တစ္ခါတစ္ခါ ရီေအာင္ ဟာသ ေဖါက္ပစ္တတ္ရင္ သူတို ့ သေဘာက်တယ္ ဆိုဘဲ။

အဲဒီ အေၾကာင္းကိုယ္ကလည္း သိထားေတာ့ တရားေဟာခြင္ ၾကံဳရင္ ရီစရာေလးေတြ ေျပာေတာ့ ၊ တရားနာ ပရိသတ္ သေဘာက်ၾကတယ္။ ( ရီရရင္ တရားေကာင္းသြားနိုင္တယ္ ထင္တယ္။ ေလာကီ လူတို ့ သေဘာအရေပါ့။)

တို ့ျမန္မာေတြက ေတာ့ ဟာသ ၀ါသနာ ပါတဲ့သူက သိသိ မသိသိ ဟာသကို လုပ္ခ်င္ ေနေတာ့တာ။ ဘုရားဖူး သြားလည္း သိသေယာင္ေယာင္နဲ ့ ဟာသလုပ္ၾက၊ သၾကၤန္တြင္း ေတြမွာ လည္း ဟာသနဲ ့။ ရယ္ရတယ္ တို ့ ေရႊျမန္မာ။

ဒါေတြကို ေျပာျပခ်င္ေပမယ့္ ဂ်ာမန္လိုက် ဟုတ္တိ ပတ္တိ မေျပာတတ္ေသးေတာ့ ျမိဳသိပ္ခဲ့တာ။ ခုမွပဲ သကၤန္းၾကားက လက္သီးခ်ိန္ျပသလို အမ်ားသိေအာင္ ေျပာျပတာ။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဆိုရင္ တြယ္ျပီေပါ့ေလ။

ဒါေလးေတာ့ သတိထားျပီး မွတ္သားသင့္တယ္။ လက္အမူအရာ ေပါ့။ လက္ညိဳးကို အရမ္း ကာေရာ မထိုးရဘူး၊ ဟိုလူ ဒီလူ ဆိုျပီး မထိုးရဘူးတဲ့။ လက္ညိဳးထိုးတာ ရဲ အလုပ္ပါတဲ့ - ဗ်ာ။ ျပစ္မႈ ရွိသူကို လက္ညိဳးထိုးရတာတဲ့။ လက္ညိဳးထိုးခြင့္ၾကံဳလာရင္ လက္ျဖန္ ့ျပီး သူဘဲ ဟုိေကာင္ဘဲ ဆိုတာ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားတို ့သစ္ပင္တို ့သက္မဲ့ ေတြကိုေတာ့ လက္ညိဳးထိုးရင္ ျပႆနာ မရွိပါ ဘူး တဲ့။

ျပီးေတာ့ လက္ခလယ္ ေထာင္မျပမိေစနဲ ့။ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆိုး၀ါးတယ္။ ညစ္ညမ္းတယ္ တဲ့။ ရုပ္ရွင္ကားထဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ လက္ခလယ္ ျပျပီ ဆိုရင္ ဆဲဆိုသြားတဲ့ အမူရာ ျဖစ္သြား တာ ေတြ ့လိမ့္မယ္။

ဘာပဲ ေျပာေျပာ သူ ့နိုင္ငံ သူ ့ဓေလ့ေတာ့ နားလည္သင့္တယ္။ နားလည္ထားရင္ အေတာ္အတန္ အဆင္ေျပမႈ ရွိတာေပါ့။ ဒါေတြကို ေလာကီလူသားတို ့ အေနနဲ ့ မွတ္သားထားျပီးသင့္တယ္ ထင္လုိ ့ ကိုယ္သိတာေလးေတြ ေျပာျပရုံသက္သက္ပါပဲ။

တို ့ ျမန္မာေတြလို အခ်င္းခ်င္းေတြ ့လို ့ လက္ဆြဲ ႏႈတ္မဆက္တာမ်ိဳးကေတာ့ ျမန္မာျပည္ အတြင္းသာ ျဖစ္မွာပါ။ ျဖစ္သင့္တာပါ။ နိုင္ငံ အသီးသီးရဲ ့ နယ္ပယ္မွာ လက္ဆြဲျပီး ႏႈတ္ဆက္ ေနၾကပါ တယ္။

ဒီနိုင္ငံမွာလည္း ပါးခ်င္း ယွက္တာတို ့ ဆုိတာက လူတိုင္းေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။ ဆရာ့ နမူနာ အရ ေျပာတာပါ။ နမူနာ ေပးတာ ဆရာမ်ား သြားသလား ေတာ့ မေျပာတတ္။ (ဆရာ ဆိုေတာ့ ဆရာပဲ ေလ။ )ေန ့စဥ္ သင္တန္းသြားေနေတာ့ သတိထားၾကည့္တယ္။ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္တာေလာက္ပဲ မ်ားပါတယ္။ ဒါ့ထက္ သိပ္မပိုပါဘူး။

ကဲ...လိုရာ သံုး မလိုရာမသံုးၾကနဲ ့ေပါ့ေနာ။ မေကာင္းမႈေရွာင္ ၊ ေကာင္းမႈေဆာင္ ဘုရားေဟာ ေဒသနာ ပမာထား မွတ္ပါေလ။

ျမတ္ေရာင္နီ
( ၁၆၊၀၃၊၂၀၁၀)