အျပံဳး လမ္းမေပၚ ငထင္တစ္ေယာက္ ေမွာက္ ေခ်ာ္လဲ

အျပံဳး လမ္းမေပၚ ငထင္တစ္ေယာက္

ေမွာက္ ေခ်ာ္လဲ

ဒီလူျပံဳးေနျပီ။ လိမ္ေတာ့မယ္ သတိထား-တဲ့။ အဲ ဒီစကားက ျမန္မာျပည္မွာ ေရပန္းစားတယ္။ အျပံဳးကုိ ဘယ္လို သိေအာင္ လုပ္ရပါ့မလဲ။ ( ေလွနံ ဓားထစ္ တစ္သတ္မွတ္တည္း မွတ္လို ့ေတာ့ မျဖစ္။ တကယ့္ သမားရုိးက် အျပံဳးေတြလည္း ရွိျပန္ေသးတာကိုး။ )

ကိုယ္လည္း တစ္ခါတေလ ေရာေယာင္ ျပံဳးတတ္တဲ့ အထဲမွာ ပါေနတာပဲ။ ကိုယ့္အျပံဳးကေရာ လိမ္ေတာ့ မွာပဲလား။ (အဟီး)။ (ဒါလည္း ေလွနံ.....ကိုး။ )၂

စာဖတ္သူတို ့လည္း ျပံဳးၾကမွာပါဘဲ......။သေဘာတူလား၊(အဟီး)ပဲေပါ့ေနာ္။(ဒါလည္း...ကိုး။)၂

သူမ်ားက ျပံဳးျပလို ့ ျပန္ျပံဳး မျပ ျပန္ရင္လည္း ပိုက္ဆံမကုန္တဲ့ အျပံဳးကို သေျမာရာက်ျပန္ေရာ။ ခက္လွ ခ်ည္ေသးရဲ ့ေနာ။ ဟုိေကာင္ေလး စိုင္းစိုင္း ေျပာသလို အားလံုးကို ရႈပ္ေနတာပဲ-တဲ့။

အျပံဳးထဲမွာေတာ့ မိုနာလီဇာ အျပံဳးက ေဖးမက္စ္ အျဖစ္ဆံုးပဲ-တဲ့။ မိုနာလီဇာ အျပံဳးကိုေတာ့

ဓာတ္ပံု ထဲမွာသာ ျမင္ဖူးရဲ ့။ ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ ရွက္ဖို ့ေကာင္းလိုက္တာ ၊ ကိုယ့္အေနနဲ ့ သူမရဲ ့အျပံဳး လွ မလွ မခြဲတတ္။

ကိုယ္သိတဲ့ အျပံဳးက ၊ ကိုယ္သေဘာက်တဲ့ အျပံဳးကေတာ့ သီဟိုဠ္လူေတြရဲ ့အျပံဳးပါပဲ။ ကိုယ္ထင္ တာ ေျပာတာေနာ။ ငထင္ ေခ်ာ္လဲ သြားသလားေတာ့ မေျပာတတ္။

သီဟိုဠ္က တကယ္ ျပံဳးတတ္ၾကတယ္။ မယံုရင္ သီဟိုဠ္က ကိုယ္ေတာ္မ်ားကို ေမးၾကည့္ပါ။
(ကိုယ္ ေမးလိုက္မယ္၊ ေမးလိုက္ျပီ။ ဟုတ္တယ္တဲ့။အဟဲ)။

တစ္ခါတစ္ေလ ျပံဳးျပတာက နဂိုရ္က သိဖူးသလိုလို ခံစားရသြား တဲ့ အထိ ျဖစ္သြားတယ္။ ကေလးေလးကို အျပံဳးသင္ေနတဲ့ အေမ ျဖစ္သူကိုလည္း ေတြ ့ဖူးရဲ ့။ သတိထားမိရဲ ့။အျပံဳးကလည္း ငယ္ငယ္ကေလးကတည္းက သင္ေပးဖို ့ ပညာ တစ္ရပ္လို ့ ခံစားမိျပန္ေရာ။

ကိုယ္ငယ္ငယ္က မျပံဳးတတ္လို ့၊ မ်က္နွာက ဆူပုတ္ပုတ္၊ မလွတဲ့ ရုပ္ ၊ ပိုဆုိးသြားတယ္။ အဲ...ကိုယ္ျပံဳးတတ္လာျပီဆိုတာနဲ့ မလွတဲ့ ရုပ္က အလွေတြ ေပၚသြား ေလသလား ပဲ။ တကယ္ တကယ္။ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို မေျပာတတ္ ၊ ဓာတ္ပံု ျပန္ ၾကည့္ၾကဗ်ား။

အျပံဳးတတ္ရင္ ဘီလူးမေတာင္ အလွ ကြန္း( Queen ) ျဖစ္ပါသတတ္။ ကိုယ့္အဆို(အဟဲ)။ ျပံဳးတတ္ပါေစ။

ကိုယ္ကလည္း ျပံဳးေျပာတတ္သူဆိုရင္ သေဘာက်တယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ အသာထား။ ခဏတစ္ျဖဳတ္ ၊ ဟုတ္သလိုလို ရွိတာကေတာ့ တကယ္ၾကီးပါပဲ။

ျပံဳးတတ္မွ တကယ္ လွတာေနာ္။ အသက္ပါတယ္။ မျပံဳးတတ္ဘဲ ျပံဳးျပန္ရင္လည္း စပ္ျဖဲျဖဲ
တဲ့။ သမာဓိကို မရွိဘူး။ ဣေျႏၵ မရွိလိုက္တာ ။ တည္တည္ တန္ ့တန္ ့ မရွိဘူး ဆုိၾကျပန္ေရာ။ကဲ … တည္ရမလား။ ျပံဳးရမလား။ ၾကည့္လုပ္ၾကဦး။

ဂ်ာမဏီ ကို ေရာက္ခါက စ အဲ ..ဒီ အျပံဳးကို မခြဲတတ္လို ့ ငထင္တစ္ေယာက္ ေမွာက္ ေခ်ာ္လဲ သြားတာ တကယ့္ျဖစ္ရပ္ပါဗ်ာ။ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ ပါဦးေလ...ဒီလိုတဲ့ဗ်ာ။

သြားေနတာက လမ္းမေပၚ မွာ၊ ဆြမ္းအတြက္ သြားရွာခို္က္ေပါ့။ ကားေလး တစ္စင္း ကိုယ့္တို ့ အနီး နား ရုတ္တရက္ ရပ္တန္ ့သြားတယ္။

ကားရပ္သြားရင္လည္း သတိထားရတယ္။ ကားေပၚက ဘာမ်ားေလာင္းမလဲ။ ရွားရွားပါးပါး ဆြမ္း ဒကာေလးေတြ ဆိုေတာ့ ေတြးရ ထင္ရ သေပါ့။ ငထင္ ခမ်ာ ေငးေတးေတး ေတြးမိ ေတြးရာ။ တရား မ်ား ေမးမလား၊ ဘာလုပ္ၾကတာလဲ၊ လို ့မ်ား ေမးေလးမလားေပါ့။

ေမးမည့္၊ ေျပာမည့္စကားလား၊ တစ္ခုခု ေလာင္းမွာလား ဆိုတာ မေရရာတာနဲ ့ပဲ ကား ရပ္တာ နဲ ့ ေရာေယာင္ ရပ္လိုက္တယ္။ ေရာက္ခါစဆိုေတာ့ ဂ်ာမန္စကားကလည္း ဘာသိေသးလိမ့္မလဲ။
( Ja, Nein ) ယ၊ နိုင္း , ဟုတ္တယ္၊ မဟုတ္ဘူးေလာက္ပဲ သိေသးတာကိုး။

ကားရပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ႏွစ္ပါးဆိုေတာ့ သူ ့ကိုဘဲ ဦးတည္ျပီး စကား ေျပာေနလိုက္တာ၊ နိုင္ငံျခား သားျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ကို မေျပာဘူး။ ေျပာေနတာကလည္း အားရပါးရ ရွိလိုက္ပါဘိသနဲ ့။ မ်က္ႏွာက လည္း ခပ္ျပံဳးျပံဳး အေနထားနဲ ့။ ေလေလးကလည္း ခ်ိဳခ်ိဳေလး။

တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အလစ္မွာ ကိုယ္က ျပံဳးေနတဲ ့ ဒကာမၾကီးကို ၾကည့္ျပီး။ ကိုယ့္ဘက္ကို ဆြဲ ေတြး မိတာေတြ မ်ားပုံကေတာ့ ကြမ္းကို တစ္ယာျပီး တစ္ယာ ဆက္တိုက္ ၀ါးေနသလိုပဲ။ အဲ ဒီဒကာမ ၾကီး က ေတာ့ ေသခ်ာျပီ။ တို ့ ဘာသာကို စိတ္၀င္စားလို ့ေလလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဘာမ်ားေမးပါလိမ့္။ အမွန္တရား ေတာ့ ေျပာျပခြင့္ရေတာ့မယ္။ တစ္ဦးေတာ့ တိုးျပီ။ ေသခ်ာျပီ။ ကိုယ့္မွတ္တမ္းထဲ ထည့္ ေရးရမယ္ ေပါ့။

အေတာ္ေလး ၾကာတဲ့ အထိ ေျပာျပီးသြားျပီ၊ ဆြမ္းခံေနာက္က်မွာ စိုးတာနဲ ့ ကိုယ္က အနီးမွာ ရွိတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ကို မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲေလးနဲ ့လွန္းေစာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။ သူကလည္း အလိုက္တသိ နဲ ့ဘဲ ဒကာမကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ကဲ ကဲ... ဆြမ္းခံ ေရွ ့ဆက္ သြားမယ္ ဆိုျပီး ကိုယ့္ကို ေျပာပါတယ္။

ကားကလည္း ကိုယ္နဲ ့ ဆန္ ့က်င္ရာ လမ္းကို ေမာင္နွင္းသြားပါတယ္။ ကားနဲ ့ ေ၀းသြားျပီ ဆိုတာနဲ ့ ကိုယ္ကလည္း သိခ်င္ေဇာနဲ ့ ငထင္ ရဲ ့ အျပံဳးလမ္းမေပၚ ေလ်ွာက္တာ ဟုတ္ မဟုတ္၊ စတိုင္ က် မက်၊ ခ်က္ကင္ လုပ္ၾကည့္တာေပါ့။

အဲဒီ ဒကာမက ဘာေျပာသြား သလဲ ကိုယ္ေတာ္။ အဲဒီကိုယ္ေတာ္က- အင္းးးးးးးး.(သက္ျပင္းသံ) ( ၀- သိလိုက္ပါပီေလ၊ ခုမွ )။ သူက ေျပာသြားတယ္ ေနာက္ တို ့ဘာသာထဲကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာ နွင့္ ဟူသတည္း။

အဲဒီ လိုနဲ ့အျပံဳးလမ္းမေပၚ ငထင္ တစ္ေယာက္ ေမွာက္ ေခ်ာ္လဲ ျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ျပီးပါျပီ။

ေျပာလိုက္ ပါရေစ။ ။ တကယ့္ အျဖစ္ပ်က္ေလးပါ။ ကိုယ္လည္း ေရးတာေတြက တရားေတြ အေၾကာင္းမ်ားေနေတာ့ ဖတ္ရတဲ့ ေနရာမွာ ဆီမ်ားမ်ားပါတဲ့ အသားဟင္း စားရသလို အအီ အေနာက္ ေတြ ျဖစ္စရာပါ။ အဲဒါေတြ ေျပေစဖို ့ အခ်ဥ္ဟင္းသဖြယ္ ယခု ေသာက္စရာကို
ပြဲေတာ္ အျဖစ္ တည္ခင္း လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အျပံဳးလမ္းမေပၚ ငထင္ စမတ္က် ၾကပါေစ။

ျမတ္ေရာင္နီ
(၂၈၊၀၃၊၂၀၁၀)